---

4. Bölüm

---

Jisung, kurtarıldıktan sonra her şeyin normale döneceğini düşünmüştü. Ancak Lee Know ile arasındaki bağ eskisi gibi değildi. Her şey, o kadar karanlık ve soğuk geliyordu ki. Lee Know, onu ne kadar çok sevdiyse de, Jisung kendini gittikçe uzaklaşırken buluyordu. Sanki bir şeyler kırılmıştı, tamir edilemeyen bir şeyler.

Bir akşam, Lee Know ve Jisung birlikte odada otururken, sessizlik kulakları sağır ediyordu. Lee Know’un gözleri sürekli Jisung’un üzerindeydi, ama Jisung bu bakışlardan kaçıyordu. Derin bir nefes alarak Lee Know’a döndü.

“Lee Know…” dedi, sesi titreyerek. “Sana bir şey söylemem gerek.”

Lee Know’un yüzü bir anda ciddileşti. “Neyle ilgili?” dedi, endişeli bir şekilde.

Jisung, ellerini sımsıkı kenetleyerek derin bir nefes aldı. “Sana söylemek çok zor ama... bir süredir içimdeki bazı duygularla savaşıyorum. Seni seviyorum, her zaman sevdim ama… orada, o karanlıkta, kaçırıldığımda her şey çok değişti.”

Lee Know’un kalbi sıkıştı. “Ne demek istiyorsun, Jisung? Neden bahsediyorsun?”

Gözlerinde biriken yaşları tutmaya çalışan Jisung, devam etti. “O karanlıkta seni düşündüm, hep seni… Ama geri döndüğümde fark ettim ki, bu sevgi beni acıtıyor. Seni koruyamamaktan korkuyorum, seni hayal kırıklığına uğratmaktan. Bu aşk, bana ağırlık yapıyor, Lee Know. Sana iyi gelmediğimi düşünüyorum.”

Lee Know’un gözleri doldu. “Hayır! Sen bana her zaman iyi geldin! Bu aşk beni yaşatıyor, Jisung. Eğer benden uzaklaşırsan, ben ne yaparım?”

Jisung, Lee Know’un gözlerine bakarak hafifçe gülümsedi. “Ama ya ben seni daha da fazla incitirsem? Ben seni hak etmiyorum. Seni daha fazla acıtmamak için uzak durmalıyım.”

Lee Know, gözyaşlarına boğulmuştu. “Sen olmadan nasıl nefes alırım, Jisung? Sen olmadan ben yaşayamam. Beni daha fazla incitemezsin çünkü zaten acı çekiyorum. Seni kaybetmek istemiyorum, Jisung. Ne olursa olsun, seni seviyorum.”

Jisung, gözyaşları süzülürken Lee Know’a sarıldı. “Seni sevmekten vazgeçemem, Lee Know. Ama senin bu kadar acı çektiğini görmek de beni mahvediyor. Aşkımız artık beni de acıtıyor.”

Lee Know, Jisung’un omzuna başını yaslayarak, hıçkırıklarla konuştu. “O zaman birlikte acı çekelim. Ama lütfen, gitme. Sensiz ben... eksik kalırım.”

Jisung, Lee Know’un saçlarını okşayarak gözlerini kapattı. “Gitmeyeceğim. Ama bu kadar derin bir aşk... bizi yıpratacak.”

---