(...)

Araba durduğunda bizi de çok sert hareketlerle arabadan çıkarmış, neresi olduğunu bilmediğimiz harabe bir yere getirmişlerdi. Diğerleri yanımda mıydı veya onlara bir şey yapmışlar mıydı bilmiyordum. Yoldayken hepimizin telefonlarını da almışlardı.

Beni bir sandalyeye oturtup, ellerimi bağladıktan sonra şükür ki beni bu iğrenç renkten kurtarmışlardı. Gözlerimi açtıklarında diğerlerinin de gözlerinin açık olduğunu ve etrafı incelediklerini gördüm.

Felix ve Jeongin'in gözleri kızarmıştı. Seungmin ise sürekli titriyor ve bacağını sallıyordu. Onu en son çıkış yaparken bu halde görmüştüm.

Ben ise en büyükleri olarak istesem de korkamazdım. Çünkü onları sakinleştirmeyi bir tek ben başarabilirdim.

Adamlar başımızdan gittiğinde, sesimi olabildiğince normalleştirmeye çalışıp konuşmaya başladım:

-Tamam, şimdi sakin oluyoruz ve bizi bulmalarını bekliyoruz. Anlaşıldı mı? Anlaşılmamış olmalı ki Felix tekrar ağlamaya başlamıştı.

-Bize ne yapıcaklar? Bunu bilmeyi ve cevap verebilmeyi o kadar çok isterdim ki.

-Bize bir şey yapamazlar merak etmeyin, dedim. Aslında hayır, bize istediklerini yapabilirlerdi. "Ama büyük ihtimalle ünlü olduğumuz için fidye falan isterler herhalde", diyerek onları rahatlatmaya çalıştım.

-Orada o adama vurdu mu, diye sordu Jeongin, arabanın içinde yaşanan olayı kast ederek.

-Sen gördün mü, dedi Felix bana dönüp.

-Önemsemeyin bunları, biz buradan nasıl kurtuluruz onu düşünelim, dedi Seungmin. Dolan gözlerimi gördüğü için üstümden yükleri almaya çalışıyor gibiydi.

-Şu anda bizi arıyorlardır. Üstelik telefonları yok etmedilerse Chan hyungun hepimizin telefonlarına yüklediği takip uygulamasından bizi bulabilirler, dedim.

Chan hyung yaklaşık 1-2 ay önce, gelen tehditler arttığı için korkup, hepimize bu uygulamadan yüklemişti. Ben bunu diyince hepsinin yüzünde az da olsa bir tebessüm ve umut ışığı oluşmuştu.

Açıkça söylemem gerekirse bir adamı yok edin diyen kişinin telefonları sağlam bırakacağını hiç düşünmüyordum. Yine de onları gülerken görmek güzeldi.

Yalnız Felix ve Jeongin'i bir şekilde bizi bulacaklarına inandırırdım ama Seungmin şimdi bile inanmamıştı. Bunu bana bakan mutsuz ve umutsuz gözlerinden anlayabiliyordum.

...

!!DİKKAT DİKKAT!!

Bu bölüm prenses ve oy verenler için yazılmıştır hadi hayırlı olsunnn.

Siz daha durun ben bunlara neler neler yaşatıcam bu az daha (psikopat gülüşü)(şizofrenlik belirtisi)