(...)

-Ne oldu Changbin.

-Çok şaşıracaksın savcı.

-İlla meraktan çatlatacak mısın tekte desene amk.

Telefonda oflamaya başlamıştı. Yemin ederim inadına yapıyorlar ya.

-Shin Yuna var ya. Adamın ölen karısı.

-Ee komiser.

-Kadının doktoru senin babanmış.

Ne, bir dakika. NE?

-Saçmalama Changbin.

Nefes alamıyordum. Kalbimin atışları hızlanmaya başlamıştı.

-Karakola gel savcı. Chan ve Jis de yanımda. Telefonda anlatamam.

Yüzüne kapattım telefonu. Koltuğun arkasına astığım ceketimi almadan aralığın ortasında sweatshirtle çıkmıştım dışarıya. Hatalığımı düşünürsek her yerim titremeye başlamıştı.

Arabaya binip, arkamdan konuşan Seungmin'i duyamadan karakola gelmiştim. Ellerim titriyordu. Soğuktan nefret ediyorum. Üşümekten nefret ediyorum. Hasta olmaktan nefret ediyorum.

Koşar adımlarla Chan'ın odasına daldığımda üçü de oradaydı. Chan, artık dışarıdan nasıl gözüktüysem endişeyle ayağa kalkmış ve telaşla yanıma gelmişti.

-Savcı, sen adliyeden bu şekilde mi çıktın, bir de bu soğukta? Delirdin mi sen?

Ben nefes almaya çalışırken beni koltuğa oturtmuş, kendi koskacaman hırkasını giydirmişti. Han ise bir yandan bana su dolduruyordu. Benim ise tek odağım Cbin'in ağzından çıkacak sözlerdi.

Cbin endişeleyle yüzümü incelerken çıldırmak üzereydim.

Kimse bu durumun farkında değil mi amk?

-Yuna'nın kalp krizi ile öldüğünü onaylayan imzayı atan kişi babanmış. Yani doğru olup olmadığını öğrenmek için ona sormamız gerek.

Üstümdeki Chan'ın hırkasını çıkarmadan kalktım ve dışarıya yöneldim. Baş komiser de peşimden geliyordu.

-Minho nereye gidiyorsun? Birlikte hareket etmemiz gerek.

Savcı dememişti, savcı'm dememişti. Bana ilk defa karakolda Minho demişti.

Onu gerçekten delirtmiş olmalıyım.

-Git başımdan Chan. O orospuyla tek başıma konuşacağım.

Babam Chan'dan nefret ederdi. Hatta yapabilse ona ilk fırsatta saldırırdı. Onunla gitmem benim de ölümüm olurdu. Ve Chan bunun farkında olmasına rağmen hala benimle birlikte gelmek istiyordu.

O bana yetişemeden arabaya bindim ve şehrin biraz ötesinde, annemle babamın birlikte yaşadığı dağ evimize sürdüm.

Kalbim güm güm atıyordu.

...

evettt uzunnnnn bir zaman sonra şükür yb geldiii

Şu günlerde berbat hissediyorum. Zaten 2 gündür hiç kimseye doğru düzgün yazamadımm

Merak etmeyin henüz ölmedimm

Sizi seviyorumm

Ve bi süre daha sanırım yb atamıcam ama buraya yb gelmesini istediğiniz hikayemi yazarsanız ona atmaya çalışıcamm