Bir kız düşünün, küçüklüğünü hiç normal geçirmemiş asla sevgi görmemiş bir kız. İşte o imkansız kız Asena! Birde tüm sevdiklerini gözlerinin önünde kaybeden, travmalar tarafından boğulmak üzere olan bir erkek. Varlığı bile bilinmeyen Deniz. Ve bir başrol daha düşünün. İmkansızların ötesinde. Denizin mutlu olmasını istemeyen bir seri katil JJ. Ardındaki gizemi kolaylıkla çözmüş olsalarda kalplerinde bir değişiklik vardı...

Y/N hayatı boyunca sadece 8 kişi için yaşamıştı. En sonunda o 8 kişinin arasına katılmıştı ama olacaklardan hiç haberi yoktu.

Stray Kids`e shiftingle gelen kız, gelmeden önce birşey yazmayı unuttu; "Kimse shifting yaptığımı bilmeyecek"

"Acaba sizinle tanışıyor muyuz?" Dedim kalbimdeki sızıyı bastırarak. Bir kaç dakika aralıksız bakıştık. Bana hüzünle ve özlemle bakıyordu. Beni tanıdığına emindim. Sadece kontrol etmek istiyordum. "Sanmıyorum Bay Lee" "Bir gariplik var Bay Hwang. Yalan söylüyorsunuz gibi hissediyorum." "Yanılıyorsunuz Bay Lee. Sadece bir kaç saat tanıdığınız, sadece adını bildiğiniz adamı bu kadar iyi tanıyamazsınız." Burnu titriyordu. Bunu birisi daha yapardı ama hatırlamıyorum. Hayat benden ne istiyorsun da onca yıl uğraştığım yapbozumu bozdun? Artık tek çarem doğruları söylemek oldu. Ne kadar inkar etse de bunu cevapsız bırakamazdı. "Öleceğim ve hayatımın aşkını bulmak istiyorum!"

Derin bir nefes alıp tekrar konuştum. "Gerçekten öyle mi düşünüyorsun?" Ağzından bir kelime bile çıkmadı. Gözlerinden okunuyordu sinirli olduğu. "Gerçekten seni sevmediğimi mi düşünüyorsun?" Yine sessizlik. Sanki aramızdan biri öldü ve suçlusu bizdik. Tam lafa girecekken konuştu. "Söylesene iki hafta önce neden gelmedin?" Ne dediğini gayet iyi biliyordum. Lisedeki -eski olan- en yakın arkadaşı vefat etmişti. Bizde her sene onu ziyarete giderdik. Ama bu sefer beraber gitmedik ben tek gittim. "Sen gittin mi?" Sorduğum soruyla bana odaklandı. "Soruya soruyla cevap VERME!" Sondaki yüksek ses yüzünden daha da sinirlendim. "TAMAM O ZAMAN SENDE CEVAP VER BANA!" Bana inanmıyor gibi bakıyordu. Yine bağırarak cevap verdi. "NE SAÇMALAYACAKSIN YİNE!" Sakince sordum. "Beni seviyor musun?" "Sen beni sevmediğine göre bende seni sevmiyorum." "Neden... Neden?" "Sence bugün günlerden ne? Bugünü hatırlasaydın beni sevdiğine inanırdım." Gerçekten bilmiyorum mu sanıyordu? Alındım ama çok fena. Anlaşılan birileri beni kullanıyordu. Ama anlamalıydım. Beni sevmeyen bu hayatta boşuna inanmamalıydım. Hemde artık benim için gereksiz olan birine! Hemen elimi yasladığım masadan elimi çekip odama gittim. Arkadan da şu sesler geliyordu fakat beni çoktan kaybetmişti. "Siz... Ne yapıyorsunuz?" "Han ne yaptın? O kız doğum günün için kaç gece uyumadı haberin var mı?" "Hyung Mina unnie bu sefer çok sinirliydi heran bir şey yapabilir onu tanıyorum." "Ne yaptım ben?" "MİNA!" Bu inişli çıkışlı ilişki en sonunda aşka dönüşebilecek mi yoksa sonsuz bir ayrılığa mı girecek? Bu kitap Han jisung ve Mina(yn) arasında geçmektedir.