Yine sıradan bir gündü annemle babam iş için evde yoklardı bize ise teyzem bakıyordu.Teyzeme bir telefon geld teyzem telefonu açtı ve konuşmaya başladı"Alo"Dedi ve dondu kaldı ben nolduğunu anlamaya çalışıyordum. Sonra teyzem ağlamaya başladı ve bağrıyordu"Abla nolur beni bırakma lütfen"diye.Sonrasındaysa anneme birşey olduğunu anlamıştım.Bende ağlamaya başladım abim ve arkadaşları seslere salona indi"Nol- teyze noldu"abimde endişelenmişlerdi.Bana döndü"Abicim noldu"dedi.Ben sadece"Abi abi annem"diye bildim abim ise "Anneme noldu anlatïn artık teyze"diye bağırmıştı.Teyzem ise"Anneniz ve babanız trafik kazası sonucu ölmüş"demişti zorlanarak.Ben hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım abim yere çöktü ve gözünden sessi sessiz yaşlar döküldü.Bir gün sonra cenezeye gittiğimizde ben direkmen tabutların yanına koştum tutmaya çalıştılar ama tutamadılar tabutlardan ilk önce annemi çırkarıp gömdüler sonra ise babamı akşam olmuştu abim ile ben hala mezarlıktaydık.Gece onikiye kadar orda kaldık eve döndüğümüzde ben annemin ve babamın odasına gidip yatağın üstüne oturdum abim ise kendi odasına gitti.2-3 ay geçti ben annemlerin odasından hiç çıkmadım yemek getiriyorlardı yemiyordum ve iyice zayıflamıştım

Kendi hayatımı daha fazla anlatmıycam uydurma gitcem haberinize bide arkerlikle ilgili şeylerde olcak haberinize