Güne pencereden sızan güneş ışığının yüzüme vurmasıyla başladım benim için klasik bir gündü her üniversite öğrencisinin yaşadığı hayatı yaşıyordum ne eksik ne fazla yatakta biraz daha kalmanın manasız olduğunu düşünerek ayağa kalktım dün babam Mersin'e annem ve ikiz kardeşlerimin yanına gitmişti yani önümüzdeki bir hafta boyunca evde yalnız kalacaktım babamın erken gitmesini ben istemiştim evde yalnız kalmayı çok istiyorumdum buna gerçekten ihtiyacım vardı bunun verdiği sevinçle dolabımı açıp beyaz sıfır kollu sırtı ip dokelteli bir elbise çıkardım belki okul için biraz abartılıydı ama umursamadım bugün güzel bir gündü ve bu elbiseyi giymek istiyordum dolabımı kapatırken aynadan kendimi fark ettim kahverengi kızıl karışımı belime kadar uzun olan saçlarım dağılmıştı yüzümde nedensizce solmuş dün uyumadan makyajımı çıkarmadığım için maskaram kahverengi gözlerimden akmıştı bu görüntümle tam bir cadıya benziyordum kendimi biraz adam etmem gerekiyordu en azından okuldakilerin bana baktığında insan olduğumu düşünecek kadar deyip banyonun yolunu tutum

yaklaşık 35 dk sonra hazırdım aynadan kendime son kez baktığımda sabah ki görüntümün aksine dağılmış saçlarımın yerini düz ve sağlıklı bir görünüm almış banyodan sonra yüzümün rengi gelmişti evet güzel görünüyordum normalde kendimi çok beğenen tiplerden değildim bende her kız gibiydim amam aman güzelliğim yoktu ama babam bana hep benim çok güzel ve özel olduğumu söylerdi kendimi böyle şeylere inanmıyorum diye kandırmaya çalışsamda içten içe inanıyorumdum belki bu sebeple hep toz pembe hayalerim vardı hep beni çok mutlu edecek bir beyaz atlı prens beklememe babam sebep olmuştu onun gibi birisiyle yuva kurmak istiyorumdum buna inancım tamdı diye düşünürken telefonunum titremesiyle kendime geldim en yakın arkadaşım Ayşe arıyordu okula geç kalmamak için koşar adımlarla evden çıktım

~~~~~~~~ ~~~~~~

okul sıradan bir şekilde yoğun geçiyordu tıp 2 sınıf öğrencisi olmak bunu gerektiriyor deyip kendime motive vermeye çalışıyorken telefonum çaldı arayan babamdı dünden beri onu aramamıştım şimdi Mersin'e annemlerin yanına varmış olmalıydı üniversitenin bahçesideki çimlerden doğrularak bir coşkuyla telefonu açtım

- Alo BABA SEN MİSİN

- hayır hanım efendi ben hemşireyim babanız dün gece hastaneye getirildi trafik kazası geçirmiş şuan yoğun bakımda yakını olarak en son sizinle konuşmuş gelebilirmisiniz

- anlamıyorum ba babam kazamı geçirmiş nasıl ne nerede hangi hastane

hemşirenin sesi kulağımda çınlıyordu babam yoğun bakımında hayatı için mücadele ediyordu ben ise onu yokluğunun bile farkına varamamıştım en kötüsü de onun mersine gitmesini ben istemiştim kendi ellerimle babamı ölüme göndermiştim annemi dinlemem gerekiyordu neden o kadar ısrar etmiştimki annem ve küçük 2 kardeşim bir gün daha kalsaydi neden evde yalnız kalmak uğruna babamı ölümle burun buruna getirmiştimki

(arkadaşlar satır aralarında yorumlarınızı bekliyorum diğer bölümde görüşürüz