Çok, çok uzun zaman önce, evren dört kardeş tarafından yönetiliyordu. Babalarının yolunu izleyen kardeşler, karanlığa karşı birlikte mücadele ederdi. Bu dört kardeşin her birinin kendine özgü güçleri vardı; en büyük kardeş suyu, ortanca kardeşlerden biri havayı, diğeri toprağı ve en küçük kardeş ise ateşi kontrol ediyordu.Babaları Işık, evrenin düzenini korumakla meşgul olduğundan, en büyük kardeş her zaman diğerlerini korumak zorundaydı.

En büyük kardeş Nereus, suyun dinginliği ve bilgeliği ile tanınırdı. Her zaman soğukkanlı ve adil davranır, kardeşlerinin rehberiydi.

Ortanca kardeşler Eolos ve Gaean ise havayı ve toprağı kontrol ederlerdi. Eolos, özgürlüğü ve değişkenliği temsil ederken, Gaean sabır ve dayanıklılığın simgesiydi.

En küçük kardeş Ignatius ise ateşi kontrol ederdi. Ateşin yıkıcı gücü ve ateşli doğası nedeniyle, Ignatius diğerlerine göre daha yaramaz ve şımarıktı. Bu yüzden Nereus, ona daha fazla ilgi göstermek zorundaydı. Bu da aralarındaki bağı daha güçlü ve özel yapmıştı.

Zor durumlarda Ignatius, babasından tavsiye almak yerine, önce ağabeyi Nereus'a gider, sorunlarını ona anlatırdı. Bu kardeşlik bağı, evrenin dengesini koruyan bir güçtü. Ancak günlerin birinde, karanlık küçük kardeş Ignatius'un aklını karıştırdı ve onu kendi tarafına çekti. Ignatius'un içinde karanlık, ateşin kontrolsüz gücüyle birleşerek büyüdü. Nereus, kardeşinin değişimini fark etti ve onu karanlıktan uzaklaştırmaya çalıştı. Ancak bu çaba sırasında ağır yaralandı.

Bu olay, Işık'ın kulağına gittiğinde, büyük bir öfke ve üzüntüyle doldu. En küçük oğlunun ihaneti ve en büyük oğlunun yaralanması, onu derinden sarstı. Işık, Ignatius'un güçlerini elinden alarak onu boşluğa sürgün etti. Ancak artık çok geçti; ateş, karanlıkla birleşmiş ve kontrol edilemez hale gelmişti. Bu olayın ardından Işık, karanlıktan intikam almak için onu yok etmeye çalıştı. Ancak karanlık, evrenin dört bir yanına dağılmıştı ve tamamen yok edilemezdi.

Işık, bu olanlardan kendini sorumlu hissederek yönetimi en büyük oğlu Nereus'a bıraktı. Dengenin yeniden sağlanması için, kendisi de evrenin dört bir yanına dağılarak, ışığın parçalarıyla dengeyi korumaya çalıştı. Nereus, babasından farklı bir yönetim tarzı benimsedi. Karanlığı evrenin bir parçası olarak kabul etti. Karanlık ve Işığın parçasının yönettiği, evrenin uyum içinde yaşayabileceği bir düzen kurmaya çalıştı. Böylece, evrende denge ve barış yeniden sağlandı, ancak bu denge her an bozulabilecek ince bir iplikle bağlıydı.