 |
Tür Kategorileri
|
Oturumu Başlat | Yeni Üyelik |
 @miyorininkitaplari
|
Sabah Leylanın anlatımıyla Gözlerimi açtım ve kendimi toparlamak adına duşa girdim Çıkınca rtahat bir şeyler giydim ve aşağı indim Zeynepi savcılığa vermiştim kimin yaptırdığı ortaya çıkmalıydı Kahvaltı yaptıktan sonra dışarı çıktık Gamze akşam bir davet olduğunu söyleyince kafa dağıtmak için kabul ettim Akşama doğru hazırlanmaya başladım Bu gün beyaz sade bir elbise giymiştim Makyajımı yaptım ve aşağı indim Hepimiz arabalara bindik ve davete gittik Güle oynaya gitmiştik ama içimde kötü bir his vardı yazarın anlatımıyla Davete kızlar olarak geldiler bol bol eğlendiler artık hepsinin kafası dağılmıştı Taki silah seslerine kadar Silah sesleriyle birlikte leyla kardeşinin üzerine kapandı karnına giren ilk kurşunla birlikte küçük inlemeler dudaklarından salındı Silahını onlara ateşlerken bir kurşun daha karnından girdi ama o silahını ateşlemeye devam etti Silah sesleri sustuğunda Yanında gördüğü ceketi hızla giydi En azından can çekişirken görmezler diye düşündü - Herkez iyimi ? ablacım ? - Ben arka tarafa bakmaya gidiyorum dedi leyla ve yavaş yavaş arkaya gitti Eli karnındaydı öleceğini iliklerine kadar hissetmeye başlamıştı Üzerindeki ceketi çıkardı ve beyaz elbisesinin kıpkırmızı olduğunu gördü Eğdiği başını kaldırdı ve onu gördü Kaan ona bakıyordu Kaanın dudaklarından bağırtılar dökülürken yere devrilen leylanın bedenini tutabilmişti - Leyla yalvarıyorum ! Yalvarıyorum sende gitme ! dedi - Kaan ben gidiyorum dedi ağlıyordu sevdiğinin son kez yüzüne baktığına emindi - Hayır hayır ! dedi kaan titreyen elleri leylanın bedenini tutarken - Kaan biliyormusun o hayalimi silmedim anne olmayı gerçekten istiyordum Kaanın yüzünden düşen bir yaş leylanın yüzüne düştü leyla elleriyle son kez kaanın yüzüne dokundu - Ama olamadan dedi ve devamını getirmeye gücü yetmedi - Yapma bana bunu yaşatma ben sensiz yaşayamam leyla benim kalbim sensin ! - Anneme söylediğimi hatırlıyormusun " Ölürken bile onu affetmeyeceğimi söylemiştim , ölüyorum ve onu affetmiyorum " Leylanın gözleri kapanırken kaan artık yardım için bağırdı leylaya sesleniyordu 3 Saat sonra Herkes ameliyathanenin önünde ruh gibi bekliyordu hepsi birbirine sarılıp ağlıyordu - Gamze ablam yaşayacak değil mi ? dedi hayat gamzeden onay almak isterken ama gamze kendinde asla değildi Leylayı gördüğü andaki acı çığlığı kimseinin kulağından silinmemişti Gamze yere çökmüş bir şekilde duvara bakıyordu kimseyle konuşmuyordu deniz defalarca onunla konuşmayı denemişti Selin ameliyathanenin ucunda oturmuş gelecek en ufak haberi bekliyordu Derya sandalyede oturmuş nefes almadan duvara bakıyor gibiydi Yavuz Ameliyathanenin diğer bir köşesine çökmüştü ağlamaktan gözleri şişmişti onular kardeş gibilerdi Aslan leylanın onu kurtardığı anı hatırladı onun için helikopteri düşürmüştü ama aslan onun kanlar içindeki bedenine dokunacak gücü bile kendinde bulamamıştı Yeliz ise kardeşine sarılmış bağıra çağıra ağlıyordu " ben kızımı daha bulamadım bile kaybedemem ! " diyip durmuştu Şebnem hanım ise ağlarken oğlunu teselli edip duruyordu Kaan ise gördüklerinin ve duyduklarının etkisinden asla çıkamamıştım yere çökmüş asla ses çıkarmıyordu elleriyle başını tutup başını eğmişti Doktorlar ameliyathaneden çıktığı anda herkes ayaklandı - Ameliyat oldukça çetin geçti ancak kendisi şuan stabil durumda önümüzdeki 24 saat kritik ve bir durumdan daha bahsetmez durumundayım " Leyla hanımın anne olma olsılığı oldukça düşük" Hepsi yerinde sendelerken doktor bir şeyler daha söyleyip oradan ayrıldı - Hayır hayır hayır diye sayıkladı kaan " abi ama o anne olmayı çok istiyordu abi çok istiyordu ! " dediğinde bir krizin eşiğinde gibiydi hiçbirinin gücü kaanın geçireceği krizi engellemeye yetmedi - O anne olacak olabilir o yapabilir diye sayıkladı gamze yelizin aklına şu sesler geldi " Anne sevgisi görmemiş biri anne olamaz bende olamam !" - Hayır ! Saatlaer sonra Herkes birazda olsa toparlanabilmişti yaşıyor dediler en azından yaşıyor Herkes bunu yapanın kim olabileceğini düşünüyordu ama kimsenin aklına biri gelmiyordu - Onu dedi kaan ve ekledi " görebilirmiyim? " Üzerine bir şeyler giydirdiler maskesini taktı ve içeri girdi Titreyen elleri onu böyle gördüğü içindi Ruh gibi yatan bedeni çok kötüydü Solgun teni kurumuş dudakları onu bir ruh gibi gösteriyordu Yanındaki sandalyeye oturdu kaan ve korkarak onun ellerine dokundu Soğuktu elleri çok soğuktu - Leyla dedi " gül bahçem bak ben buradayım" diyip leylanın bir yaşam belirtisi göstermesini bekledi kaan - Leyla sen anne olacaksın ben biliyorum dedi kaan sanki biriyle karşılıklı sohbet ediyormuş gibi - Biliyordum diyen ses leylanın sesi olduğunda gözlerini açmamıştı sadece konşuyordu - Neyi ? dedi kaan merakla - Anne olma olasılığımın çok düşük olduğunu biliyordum anlamıştım dedi Kaanın boğazına bir yumru oturduğunda leyla konuşmaya devam etti - Ama artık bir önemi yok doğurmakla da anne olmuyor sonuçta dedi - Belkide köpeğim yeter bir tane daha alırım - Alırız güzelim alırız ama ihtimalin düşük olması hiç olamayacak demek değil tamammı umutları yerle bir etmek yok dedi kaan leylanın elini okşarken Tam o sırada içeri doktor girdi - Çok güzel uyanmışsın ! dedi ve gelip leylayı kontol etti - Değerlerinde iyi böyle giderse seni 3 güne taburcu ederiz dedi sevinçle Kaan dışarı çıktı ve durumu hepsine haber verdi söylediği cümleri bire bir söyledi hayat kaana sarılırken bir cümle aklında dolandı " ölüyorum ve onu affetmiyorum " Kaan bunu hayata söylemişti Ne olmuştu da? leyla bu kadar ağır bir şey söylemişti
Lütfen okuduktan sonra oy vermeyi unutmayın oylar benim için önemli eğer önceki bölümleride okuduysanız lütfen gidip oy verinn
|
| 0% |
