Gözlerimi açtığımda sabah olduğunu gördüm

kalktım ve saçımı toparladım

aşağı indim

herkes aşağıdaydı

kaan hariç

- kaan nerede dedim

- bilmiyoruz telefonlarını açmıyor dedi deniz

bende hemen telefonumu çıkartıp aradım

hat meşgul dü

- belki yürüyüşe çıkmıştır dedim " gidip arayalım"

- hayat cerenle evde kalıyorsunuz geleceğiz tamam mı dedim

o başını sallarken silahımı belime taktım ve hepimiz dağılarak onu aramaya başladık

abimin ararken telefonu açtım

- abi buralarda yok gibi-

cümlemi tamamlayamadım çünkü bir çift el dudaklarıma kapandı ve telefonum yere düştü

çırpınıyordum ama beni tutan kişi sayısı üçtü

yavuzun bağırtıları benim dudyuğum son şeylerdi

boynumdan giren iğneyle birlikte gözlerim kapandı ..

ilahi anlatım

Heryerde onları arıyorlardı tüm askeriye seferber olmuştu

ama onlar işte onlar

kaanın ellerinde ve ayaklarında kelepçeler vardı üstü açıktaydı ve yediği onca darbeye rağmen gözlerini açmamıştı çünkü onu zaptedebilmek için çok ağır bir ilaç kullanmışlardı ve uyanmamıştı

leylanın da elleri yukarıdan bağlıydı yediği bilmem kaçıncı darbeydi ama hiçbirşeyin yerini söylememişti

kaanla yan yana farklı konteynırlardaydılar

- söyle ! söyle ki seni burada gebertmiyeyim ! dedi adamlarsan biri

leyla ağzındaki kanı yere tükürdü ve konuşmaya başladı

- beni kesseniz dahi hiçbirşey söylemem !

adam telefonu açtı ve leylaya doğru tuttu

artık tüm ülke o ikisini izliyordu

- hayır '! dedi selin " hayır hayır hayır !"

- leyla dedi yavuz

- leyla ! diye bağırdı gamze boğazı yırtılırcasına

- abicim dedi deniz titreyen sesiyle

- komutanım ! dedi aslan

- hayır diyebildi sadece derya

Leylanın yüzü yediği tokatla birlikte omzuna düştü

onların canından can gidiyordu

ama kaçırdıkları bir şey vardı

o telefondan konumu bulacaklardı

ama o zamana kadar ikiside ölecekti

- konuş ! bumuydu askeriniz bakın elimizde bilgileri verinki değerli askerlerinizi öldürmeyeyim ! dedi adam

- gerçekten aptalsınız dedi leyla " ben ölsemde o bilgiler size gelmeyecek dedi alayla

- peki yan taraftaki ölürse dedi adam leylaya yaklaşarak

yan taraftaki kaandı

- o ölsede vermeyecekler dedi leyla " ama" dediğinde adama kafa attı " ama onu öldüremeyeceksiniz !"

- Vurun ! dedi adamlardan birini

atık leylanın yediği darbelerin sayısı yoktu

kaan ise hala ilacın etkisindeydi

leylanın karnı delik deşik olmak üzereydi

ama asla küçük bir inilti bile çıkarmıyordu bu onun için güçsüzlüktü

şebnem ağlıyor hayat kendinden geçiyordu

yeliz peki yeliz ise ben kızımı daha buılamadım kaybedemem diyordu onca şeye rağmen

- bilgileri verin artık dedi adam " kadın ölecek" " adamda ölecek "

- adam ölmeyecek dedi leyla

kendisinin öleceğini kabul etmişti

- göreceğiz

- hayat dedi leyla telefona bakarak " ağlama biliyorum ağlıyorsun ağlama abi gamze diğerleri sizde ağlamayın "

- ne acıklı sahne ama !

-ağlamayın sakın ağlarsanız sizi affetmem ölsem dahi affetmem demesi üzerine herkes göz yaşlarını sildi hayat da dahil

- benim kurtuluşum yok dedi leyla yavuz bağırdı " ama kaanı kurtarın ilacın etkisinde hiç bir şey hissetmiyor"

Gamze bağırıyordu

- buraya gelin ve benim olduğum yeri patlatın bu benim size son emri-

Leylanın karnına öyle bir darbe indiki başı güçsüzlükle önüne düştü

bilinci kapanmıştı

- çok konuştun dedi adam

Konumu bulmuşlardı tüm askeriye artık oraya gidiyordu

leylanın son emrini yerine getirecekleredi

ama son emri olması ihtimali onları kahrediyordu

kaan hala uyanmamıştı uyanması için her türlü işkenceyi uygulamışlardı ama tık yoktu

gelmişlerdi ordalardı

ama leyla ve kaan artık rehineydi

- gelmeyin ! ikisinide kurşuna dizeriz !

- kim kimi neye dizecek onu göreceğiz dedi deniz

Kaanın olduğu konterynırdaki adamlar konuşuyordu

- kadından kurtulun

Kaanın gözleri o an açıldı

- kadından kurtulun mu dedi korkutucu bir sesle

- uyandı !

Kaan o an ekranda leylayı gördü ne hale geldiğini gördü önüne düşmüş başını ve ghüçsüz bedenini gördü

tam o anda zincirleri kırdı

ama artık herşey için çok geçti

askeriye harekete geçemeden leylanın ve kaanın olduğu konterynırları patlatmışlardı ..

herşey bir anda oldu

suçlular vuruldu

Kaanın yanına deniz selin ve derya girdi

aslan ve yavuz leylanın yanına

içerisi yanıyordu

kaanı sırtladıkları gibi dışarı çıkarttılar

doktorlar hemen ona yöneldi

tüm askeriye onları izliyordu

yavuz ve aslan zincirleri kırdı ve aslan hızla onu kucağına aldı

onu dışarı çıkardıkları an işte o an

nefeslerin kesildiği an

çünkü leyla nefes almıyordu

doktorlar son müdaheleleri yapıyordu

kaan ise ilacın etkisini tam atlatamadığı için yine bayılmıştı

herkes bağırıyordu ağlıyordu

- nefes alıyor ! hemen hastaneye sedyeye taşıyın ! dedi doktor

leyla karnına çok fazla darbe almıştı buda onun nefesinin çabuk kesilmesine yardımcı olmuştu

iki saat sonra

hastanede

leyla ve kaan normal odalara alınmışlardı

leyla uyanmamıştı ama kaan uyanmıştı

- bir sorun mu var dedi kaan

hepsinin ifadesinde çok kötü bir şey vardı

- kaan dedi deniz " sakin ol "

- ne var dedi kaan " söyle !'"

- leylanın anne olma şansı sıfırlandı dedi selin gözyaşları arasından

bu kaanın yediği son darbeydi

- olmadı diyin dedi çaresizlikle " hayır bu olmasın lütfen bu olmasın "

- kaan dedi deniz ama devamını getiremedi

- bu sefer onu nasıl kurtaracağım dedi " nasıl kurtaracağım söylesene gamze sen yapabilecekmisin !"

gamze ağlıyordu ona cevap veremedi

doktorlardan biri içeri girdi

- uyandı dedi

ne diyeceklerdi ne diyeceklerdi

nasıl hesap vereceklerdi

nasıl söyleyeceklerdi

en büyük hayalin elinden mi alındı diyeceklerdi

hepsi ne diyeceğini bilemez bir şekilde gitti

yavuz hemen ona sarıldı saölarına bir öpücük kondurdu

- merak etmeyin dedi leyla " iyiyim ama siz değilsiniz ne oldu "

kaan yutkundu

- sen bile böyleysen dedi leyla kaana " söyleyin "

- leyla dedi kaan " ben yapamam "

- gamze dedi leyla " sen söyle "

gamze yutkundu

- leyla dedi konuşamıyordu cümleler yetmiyordu " anne olma ihtimalin sıfırlandı "

leyla tepki vermedi

tepkisizdi

ne yaşarsa içinmde yaşıyordu

- öyle mi ? Dedi büyük bir duygusuzlukla " sorun değil"

- leyla dedi yavuz " içine atma ben kopan fırtınaları senin gözlerinden de görebiliyorum "

- ben dedi leyla " eve gitmek istiyorum bir an önce çıkalım "

- yapma dedi kaan

- neyi kaan dedi

- fısıltılarını duyamıyorum leyla çığlık at nolursun kurban olayım dedi

-ben konuşmuyorum kaan dedi " sesim çıkmıyor"

1.30 saat sonra

Eve gelmişlerdi normalde yarın taburcu olacaktı ama serkan onlara geldiği için çıkabilmişti

- ben yalnız kalmak istiyorum dedi leyla ve odasına çıktı

- gamze abla dedi hayat " o iyi olacakmı "

- bilmiyorum dedi gamze bilmiyordu

- oğlum kalk bir su iç dedi deniz kaana

- yavuz abi dedi ceren " leyla ablamın nesi var babam ona üzülmemesini söylemişti halbuki "

- ceren dedi yavuz " bana bir kere sarılırmısın "

herkes yavuzun dediğiyle birlikte şaşırmıştı

ama ceren ona sımsıkı sarılmıştı

- üzülme baba dediğinde selin elini dudaklarına kapattı

- ben neden onları koruyamıyorum dedi yavuz

- ama senin fücün yetmeyebilir dedi ceren

- hiç yetmiyor hiçbirini koruyamıyorum dedi yavuz

tam o anda yukarıdan bir şeylerin kırılma sesleri ve leylanın çığlığı geldi

hepsi koşarak yukarı çıktı

kaan içeri daldı

leyla yere çökmüştü kanayan ellerine ve etrafına bakarak ağlıyordu

kaan hızla gidip başını göğsüne yasladı ve ona sarıldı

ikisi yerde oturmuş birbirlerine sarılıyordu

leylanın bağırtıları ağlaması tüm evi inletiyordu

etraf dağılmıştı sanki leyla kriz geçirmişti

kendini daha fazla tutamamıştı

o ilk defa böyleydi

ilk defa bağırarak ağlıyordu ilk defa gözyaşları bu kadart hızlı akıyordu

kaan konuşamadı zaten eğer kelimeler yetseydi çığlıklara gerek kalmazdı

iki saat sonra

leyla verilen uyku ilacından dolaytı uyuyordu kaanın göğsünde uyuyordu

şebnem yatakta oturmuş ikisine bakıyordu

- oğlum dedi şebnem " ne zaman uyanacak "

- birazdan uyanır dedi kaan " ama uyanınca ne yapacağını bilmiyorum ama bildiğim tek şey var anne "

- nedir

- duygusuzlaşacak tüm duygularını kaybedecek anne aşkıda kaybedecek merhametide babasının vermiş olduğu soyadsın hakkını verecek anne sadece benim bildiğim yüzünü herkese gösterecek

şebnem yutkundu

içeri yeliz girdi

yatağa oturdu

tam elini uattıki kaan onu durdurdu

- sakın ona dokunmaya kalkışma dedi

- oğlum anne o dedi şebnem

- anne olsaydı leyla bunları yaşamazdı dedi kaan büyük bir duygusuzlukla

- sadece elini tutmak istiyorum dedi yeliz

- sesini duymayı bile haketmiyorsun ben onun titreyen sesine bile canımı verecekken sen kimsin dedi " sen kimsin "

şebnem yelizi dışarı çıkarttı

içeri gamze girdi

- o bunların hiçbirini haketmedi neden hep olan ona oluyor dedi leylanın elini tutarak

-asla haketmemişti

leyla gözlerini yavaşca açtı

- ne konuştunuz ama dedi " ölmedim sonuçta " dedi

- leyla dedi gamze

- sorun yok dediğinde ayağa kalktı

- dur dedi kaan " başın dönebilir " dediğinde hemen koluna girdi

birlikte aşağı indiler

- abla !

- leyla !

hayat hemen ablasına sarıldı

leyla dudaklarını onun saçına bastırdı

- kendinize gelin dedi leyla " ben ölmedim küçük leyla öldü onun benim kalbimde işi yokmuş "

OY VERMEYİ UNUTMAYINN