Öncelikle hepinize bu süreçte yanımda olduğunuz için teşekkür ederim

ikinci kitap 1. bölümle karşınızdayım

yazarın anlatımıyla

Günler geçiyordu

saatler geçiyordu

dakikalar ve saniyeler geçiyordu

Ama hiç bir şey düzelmiyordu

Hayat sanki durmuştu ya da onlar o anın durmasını istemişti

Ölüm timi şuana kadar hiç kayebtmemişti şuan da kaybetmiyecekti..

- Durumlarını söyleyin ! diye haykırdı selin

Evet tamı tamına bir aydır buradalardı

Ama kimse onları kurtarmaya gelmemişti

- Bir şey oldu dedi gamze " yoksa bizi bulurlardı"

Bir aydır bu soğuk depoda aynı kıyafetlerle duruyorlardı

günde depoya bir ekmek ve su bırakılıyordu

Onlar ise bir aydır sadece ölmemek için az da olsa yiyordu

Hayat karahan nefes alamıyordu

bir aydır kimse gelip onu buradan almamıştı

Uraz o gün onu ölesiye dövmüştü

Hayatın ise tek düşündüğü ailesiydi

Uraz eğer bi gün bana gelirsen o gün seni bırakacağım demişti

Hayat ne olursa olsun ona dokunmasına izin vermemişti Urazında istediği hayatın ona kendi elleriyle gelmesiydi

Hayat odanın köşesine sinmişti ailesine ne olduğunu bilmemenin acısını yaşıyordu

Ölüm timini sorduğunuzu hisseder gibiyim

Ölüm timi ise şuan en kötü durumlarındaydı

- Uyandı ! dedi doktorlardan birisi

Erdem uyanmıştı

ve aralarında ilk uyanan oydu

Erdem gözlerini açtı ve ne olduğunu idrak etmeye çalıştı

- Herkes dedi zorlukla " nerede ?"

doktorlar cevap veremedi

- Aileniz burada dedi doktor onun kontrollerini yaparken " çok hareketlenmeyin size ailenizi çağıracağım "

Doktor çıktığında içeri hızla gülşen girdi

- oğlum ! dedi ağlayarak ve erdeme sarıldı

- Anne dedi erdem " diğerlerine ne oldu ? neredeler ?"

Gülşen yutkundu

- Anne dedi erdem daha yüksek bir sesle " Neredeler ?"

- ilk uyanan sensin dedi gülşen " gamze ve selin hanıma ne olduğunu bilmiyoruz "

- Anne ne saçmalıyorsun ? ne demek uyanmadılar ? ne demek kaçırıldılar ?

- Oğlum sakin ol bak yeni uyandın !

- Hayat ?

- bilmiyoruz dedi gülşen " aileleri canla başla arıyor ama yoklar "

- Durumları ?

- Hepsinin uyanma ihtimali oldukça yüksek dedi gülşen " ama "

- Ama ne ?

- o üç kurşunla vurulan adam dedi gülşen " onun uyanma ihtimali çok düşük komada "

- Anne deme dedi erdem ​​​​​​​​" Anne komutanlarım beni yalnız bırakmaz"

gülşen konuşmadı

- Gideceğim dedi erdem " hayatı bulacağım "

- Oğlum olmaz ! yeni uyandın bir şey olacak !

- çekil anne !

..............

Hayat odasında gelecek en ufak haberi beklerken kapısının kilidi açıldı ve Uraz içeri girdi

- Ne istiyorsun yine ? dedi hayat

- şimdi gidiyorum dedi uraz " artık seni beklemeyeceğim onu söylemeye geldim "

Hayatın gözleri doldu

Ablasının kaderini yaşamayacaktı yaşamamalıydı

odanın kapısı kapandı

ve o an hayatın gözleri urazın bıraktığı telefonu buldu

Bu onun için ilk ve son fırsattı

hızla telefonu aldı evet şifreyi biliyordu !

Erdemin numarasını tuşladığında çalmaya başlaması onun içine bir umut düşürdü

- Efendim ?

hayatın gözünden düşmeye başlayan yaşlar onun sesini duyabildiği içindi

- Erdem

- hayat ! diye haykırdı " neredesin ? "

- Bilmiyorum dedi hayat " urazın evindeyim ve eğer bu gece beni bulamazsan yok olacağım erdem "

- bulacağım ! diye haykırdı " tek istediğim akşam o iti bir şekilde oyalayıp etkisiz hale getirmen ! "

- Yapacağım

.............

- Selin dedi gamze "ölmemişlerdir değil mi ?"

- Ölseler hissederdim dedi selin

............

Akşam olduğunda Erdem telefon sinyalinden hayatın yerini bulabilmişti

ama kapıdaki adamları halledebilmek için urazın etkisisz hale gelmesi gerekiyordu

hayat hazırlanmıştı uraza küçük bir oyun oynayıp onu etkisiz hale getirecekti

urazın adamlarıyla birlikte aşağı indi

uraz onu böyle gördüğüne şaşırmış gibiydi

- tamam gidebilirsiniz dedi uraz adamlarına hayat ona doğru yürüyordu

- demekki yola geldin ha ? dedi uraz

- gerçeği gördüm dedi hayat

- buna sevindim dedi uraz ve onu dizlerinin üzerine çekti

Erdem kapıdaki adamları ses çıkarmadan halletmeye çalışıyordu

Hayat kollarını onun boynuna doladı ve gözlerini urazın hemen arkasındaki vazoyu kestirdi

- hep benimdin dedi uraz " şimdi de benimsin "

- seninim dedi hayat ama tiksiniyordu

- o iti isteyerek öpmediğini varsayıyorum dedi uraz

Hızlı ol erdem diye içinden geçirdi hayat o sıra da da uraza yakınlaşarak arkasındaki vazoya ulaşmaya çalışıyordu

elleri vazoya tutunacağı sırada uraz dudaklarını onun dudaklarına değdirecekti

ama hayat vazoya tutundu ve başında o vazoyu kırdı

Tam o anda kapı açıldı

- Erdem !

- Hayat !

birbirlerine karşı hızlı adımlar attılar ve o an polis arabalarının siren sesleri yükselmeye başladı

- geçti dedi erdem " bitti "

............

Erdem hayatı kurtarırken doktorların sesi yükseldi

- Uyandı !

- nasıl ! diye haykırdı eray

doktorlar hızla denizin odasına girdi

- kendinizi zorlamayın dedi doktor

- Diğerleri nerede ?

- çağıracağım lütfen fazla hareket etmeyin !

şebnemin gözlerinden süzülen yaşlar sevinçtendi

yelizin üç çocuğuda yoktu

ikisi hala uyanmamıştı

- anne ! diye haykıran ses hayatın olduğunda koridorun başında hayat ve erdem belirdi

- Annem ! diyen yeliz hızlıca gidip ona sarıldı

artık ikisi de ağlıyordu

- Kim uyandı ? dedi erdem

- Deniz

- kim söyleyecek ? dedi erdem

- biz dedi şebnem "yapamayız "

denizin odasına eray şebnem ve erdem girdiği sırada hayat ablasının rengi gitmiş yüzüne bakıyordu

- Abla diye fısıldadı "uyan ben geldim"

- uyanacak dedi rafet

ardından abisine baktı hayat

- Abi söz veriyorum seni bir daha kızdırmayacağım uyan diye fısıldadı

o an yavuzun gözleri aralandı

- doktor ! diye haykırdı rafet " gözlerini açıyor ! "

- ne oldu ? dedi deniz " gamze nerede ?"

- oğlum diye söze giren eray olacağı sırada erdem konuştu

- Kaçırılmışlar

- Ne saçmalıyorsun sen ?

- ikiside ortalıkta yok melisa araştırmış ama o bile bulamıyor

..........

- oğlum ! diye haykırdı yeliz yavuza sarılırken

- Leyla nerede gamze nerede ? diğerleri nerede ? kızım ve karım nerede ?

- Abi dedi hayat ve yutkundu " eniştemin uyanma ihtimali düşükmüş diğerlerinden sadece erdem ve deniz abi uyandı "

yavuz duyduklarıyla sarsılırken hayat devam etti

- Ceren ve saye selinin annesinde ama " selin ve gamze kaçırldılar kimin yaptığını tahmin etmek zor değil "

- Hayır dedi yavuz ve o yaralara rağmen doğrulmaya çalıştı

- oğlum dur !

- bana ihtiyaçları var !

o sırada camlardan denizin ayağa kalkıp hızla gitmeye çalıştığı erayın ve şebnemin onu tutmaya çalıştığı görüldü

yavuzu hisseder hissetmez bakıştılar

bakışlarından her şey anlaşılıyordu

.......

2 gün sonra

Herşey stabildi

- heryere baktırdım ! dedi melisa

- eğer gerçekten çalışmış olsaydın ikiside burada olurdu ! dedi deniz

- kendine gel ! dedi melisa " acını anlıyorum çünkü benimde canım acıyor ! ama haddini aşma ! "

bir aydır onları savcı melisa olarak arıyordu ama yoklardı

- savcım ! diye haykırdı polislerden biri " buraya bakar mısınız ? "

melisa ve diğerleri hızla oraya gitti

- Bunlar onlar değil mi ?

...................

- ne oluyor ? dedi gamze dışarıdan gelen gürültüleri duyarken

- arkamda dur dedi selin ve gamzeyi arkasına aldı

kapı tek hamlede açıldı

- selin !

- Gamze !

deniz gamzenin yanına çöküm onu sıkıca sararken yavuz ve selin bakışıyordu

- selinim dedi yavuz " ne yaptılar size ? "

- ceren ? dedi selin

- iyi 

yavuz hızlıca onu kendine çektiğinde gamzenin ve selinin ağlama sesleri birbirine karışıyordu

................

hastaneye geldiklerinde karşılaştıkları kişiyle kat katı kesildiler

- Leyla ? diye fısıldadı yavuz

Leyla sedyede oturmuş sadece karşıya bakıyordu

hepsi hızla odaya daldı

- abim dedi leylaya yaklaşırken

- yaklaşma dedi leyla

- yapma dedi yavuz

- Leyla dedi gamze

- gidin sarılmayın gördünüz yeterli

ağlmamak için zor durduğu sesinin titreşinden belliydi

yavuz hızlı bir hamleyla yanına oturup leylanın başını göğsüne yasladı

evet leylanın ağlamayışı buraya kadardı

- uyanmazsa ? diye sordu ve başını kaldırdı

- uyanacak abicim o bizi bırakmaz tamam mı ?

- kızımı görmek istiyorum dedi leyla

..................

3 günün sonunda aslan ve derya da uyanmıştı

Leyla eve attığı adımlardan korkuyordu

sayenin vereceği tepkiden korkuyordu

kapı çalındı ve açıldı

- nerede ? dedi

- odasında

odaya doğru adımlar attı

kapıyı yavaşça açtı

saye ona bakmıyordu duvarı karşısına almıştı ve konuşuyordu

- Onlar da beni bırakmadı geri gelecekler bırakmadı

ve bu cümleyi tekrarlayıp duruyordu

- saye dedi leyla

ve o an saye ona döndü

- sende beni bıraktın ! diyip ağlamaya başladı

- bırakmadım ! yemin ediyorum bırakmadım buradayım !

- yalan söylediniz !

- buradayım annecim buradayım ! dedi leyla

- Anne !

saye hızlıca ona sarıldı

hayat durdu o an

sanki zaman artık ilerlemiyordu

Bölüm sonu..

Yorumlarınızı merak ediyorumm

oy vermeyi unutmayın..

Tiktok hesabımda alıntıları paylaşıyorum :Miyorininkitapları

İnstagram hesabım : yagmur_karakutuk_ buradan bana yazabilirsinizz sohbet ederizz

İkinci bir kitap oluşturmadan buraya atmaya karar verdim o şekilde etkileşim az oluyorr