Ateşin ailesinin evine gelmiştik her tarafı dışarıdan kontrol ettik kimse yoktu

İçeri girdiğimizde hepsinin çok korktuğunu gördüm Doğa ve annesi ağlıyordu

İkisi de koşarak Ateşe sarıldı

Doğa hemen dönüp bana baktı

- Alev kendini suçlamıyorsun değil mi ?

- Suçlamıyorum dedim yalan söyleyerek

- Suçluyor dedi Ateş düzelterek

- Neyse siz iyi misiniz ? dedim konuyu dağıtarak

- İyiyiz kızım ama sen iyi gibi durmuyorsun

Ben hiç bir zaman iyi olmam Hayat hanım

- Yaşadıklarımın şokundayım Hayat hanım dedim

- Sakın kendini suçlama ! Kurşunlar zehirliymiş !

- Hayat hanım ben o zehirli kurşunlardan daha tehlikeliyim ve o kadar insandan birini bile kurtaramadım o yüzden lütfen bana kendini suçlama demeyin silahsız 30 kişi öldürdüm ben zehirli kurşunda neymiş ? dedim ve dayanamayarak dışarı çıktım

Denizim arıyor...

- Alevim ! iyi misin ?

- Değilim dedim ona dürüst olabilirdim

- Benim güzel kardeş-

Yeni kurşun sesleri beni karşımda karşılamıştı

Önümde sanırım 15 adam vardı

- Bize Doğayı verin hepinizi bırakalım ! dedi adamlardan biri

O sırada kendim halledebileceğimmi söyledim Ateşe

- Size Doğayı vereceğim derken cebimde anahtarı arıyormuş gibi yaptım orada Bıçağım vardı

dakikalar sonra :

Hepsi öldü

Hepsi öldü

dedim içimden tekrarlayarak

Bıçağımıda yere attığımda beni camdan izleyen aileye baktım

Bu aileyi hak etmiyorsun Alev

Kesinlikle etmiyorsun

Yanlarına gittiğimde bana kapıyı Ceyda açtı

- Alev keşke benim yerimde sen olsaydın hem bu bebeği koruyacak güce sahipsin hemde çok iyi bir anne olurd- derken doğayı susturdum

- Ben anne olamam prenses sence böyle bir katil annelik gibi saf duyguyu hak ediyor mu ? kesinlikle hayır dediğimde herkes kasımıştı

- Alev duyg-

- Bir katilin duyguları olmamalı dedim yine onu susturarak " ve aklında bulunsun anne sevgisiyle büyümemiş kimse annelik duygusu da taşıyamaz" dedim

Herkes buz kesmişti

- Yeter bu kadar anne sizi bizim oraya götüreceğim bir kaç gün sonrasına bakacağım dedi Ateş

- Ona ne yapacaksın ? dedi Doğa

- Ona ben karar veririm dedi ve çıktık

Onları bizle aynı eve aldık

Hepsi bana çok kızmıştı telefonlarımı açmamamdan kendimi suçlamamdan ve bir sürü şey daha

- Ben yukarı çıkıyorum uyuyacağım dedim

- Uyuyarak kaçamayacaksın dedi Ateş

Yine de yukarı çıktım duşa girdim ve uyumaya çalıştım

Tabi ki uyuyamazsın

Geri kalktım ve telefonda biraz gezindim

Sarmıyor

Kitap açtım okumak için

Odaklanamıyorum

Camı açtım içeri havalansın diye

Nefes alamıyorum içeri havalansa ne olacak ?

En sonunda kendimi aşağıda onlarla buldum

- Kızım iyi misin ? dedi annem

- Ordan bakınca nasıl görünüyorsam öyleyim dedim

Berbat görünüyorsun Alev evet duş aldın bedenini temizledin ama ruhunu temzileyemiyorsun

Ne acı değil mi ?

- Ben balkona çıkıyorum dedim ve masadaki sigaramla çakmağımı aldım

Ateşin arkamdan geldiğini anladım

Birlikte balkona çıkıp koltuklara oturduk

- Bir daha sakın bana Demirel deme diyerek birinci uyarısını yaptı

- Neden ?

- Hoşuma gitmiyor dediğinde güldüm

Vay anasını ! gerçekten mi !

- Gülme dedi

Suratımı düzleştirdiğimde bana ters ters baktı

- Vazgeçtim gül yakışmıyor dediğinde tekrar güldüm

- Bu kadın gülmeyi senden öğrendi

- Bu adam senin sayende gülmeyi öğrendi diyerek beni tamamladı

- O adama ne yapacaksın ? dedim

- Bilmiyorum demesi beni hazırlıksız yakalamıştı " sence ?"

- Eğer o bu çocuğu hayattan silmek istiyorsa öldür gitsin çünkü o çocuk doğup büyüdüğünde o adam onu öldürmek için canından vazgeçecek aynı benim gibi olacak seni öldürmeye çalışan bir baban olmasındansa babanın sen doğmadan öldü denmesi daha iyi olmaz mı ? dedim

- Haklısın o haysiyetsiz durmayacak

- Plan ne ?

- Alev ben senin bu plana dahil olmanı istemiyorum dediğinde kasıldım ve kaşlarımı çatarak ona döndüm

- Neden ?

- Bu her zamankinden daha tehlikeli bir operasyon olacak

- Öyle mi ? gelmiyorum yani ! dedim

- Gelmiyorsun

Alayla gülerek onu orada bıraktım ve hızla içeri girdim

O beni tehlikeden sakınırken benim tehlike olmam ne kadar doğru?

Diğerlerinin bana seslenmesini umursamadan yukarı çıktım

Uyudum bu sefer gerçekten uyudum

lütfen oy vermeyi unutmayınn