Bir bedene tutsak edilmiş iki ruh ve bu ruhların arasında kaybolmuş bir kadın.
Aslında hiçbir şey göründüğü gibi değildi. O gece o cinayeti duymasıyla hayatı alt üst olan Serçem, bir daha eskisi gibi olamayacaktı. Çünkü cinayeti işleyen en sevdiği yazarın ikiz kardeşiydi ya da herkesin böyle bilmesinin istendiği bir oyunun içerisindeydi.
Bu oyunun yazarı kimdi bilmiyordu ama oyuncusu kendiydi, artık bundan emindi.
“İddianın kazananı her zaman kartallardır ama bu hayatın kazananı kuzgunlar olsun isterdim. Kuzgunlar cennete giremez. Sen hep ayı çevreleyen o halesin, artık beni göremezsin. Oysa ben bir ağaçta senin ışığınla öten o kuzgunum. Kuzgunlar cennete giremez.
Ama bilirsin,
Kalpsiz kara kargalara koymaz.”
