"Ucunda ölüm mü vardı? Bende seninle ölürdüm! "

....

Söylene söylene yürüyordu genç adam, ismi Aslan'dı, üzerindeki yeşil tişörttü onu rahatsız eden, sevmediği renklerden biriydi. Geceyi boş bir evde geçirdiği yetmezmiş gibi bir de bu renge maruz kalmıştı.

Üzerinde yeşil bir tişört ve siyah bir kot pantolon vardı, yapılı kasları belirginliğini haykırıyordu. Teni esmer, boyu uzundu. Siyah saçları mesleğindeki ilk günün heyecanıyla özenle yana yatırılmıştı.

Boynunda ve çenesinde kirli sakalları vardı, onu göze çarpan yapan özelliklerinden sadece biriydi bu. Siyah bir evrak çantası omzuna asılıydı, içerisinde öncesinden hazır ettiği not kağıtları bulunuyordu.

Küçük bir semtti bulunduğu yer, orta seviyede ailelerin yaşadığı iki sokaktan oluşuyordu, ilk atandığı okula en yakın yaşam alanıydı.

Adımları hızlıydı, attığı her adımda da kolundaki saate bakıyordu, ilk günden okula geç kaldığı için Müdür Bey'den azar işitecekti. Bir labirenti andıran sokaklarda caddeyi bulmak adına hızlı hızlı yürüyordu.

Bir sokağa girdi, sabahın oldukça erken vakitleriydi, sessizlik hakimdi. Bütün çabası, okula giden kestirme yolu bulmaktı sadece. Hızlı adımlarıyla yürürken bir yandan da sorabileceği birini görebilmenin ümidini yaşıyordu.

Derin nefes aldı, bir sokağa daha girdi. Kömür gözleri etrafta gezindi, tek bir kişi bakış açısına girdi. Boş sokakta, bir kaldırımın ucunda tek başına oturan genç bir kızdı bu. Eğdiği kafası, uzun düz siyah saçlarının yüzünü kapatmasına sebep olmuştu.

Zayıf bir bedeni vardı, ayaklarında bir çift parmak arası terlik bulunuyordu. Üzerinde toz pembe bir pijama takımı vardı. Parmaklarının arasında küçük bir taşı sıkıca tutmuş, yere şekiller çiziyordu.

"Merhaba" dedi genç adam, biraz da tereddütle. Adımlarını tam önünde durdurdu, bakışlarını çevirdi.

Genç kız duyduğu sesle kafasını yavaşça kaldırdı, yakıcı güneş kahverengi gözlerini bir anlık kısmasına neden oldu. Pürüzsüz temiz bir yüze sahipti, teni kumral'dı. Gözleri uykusuz, yüzü bitkindi.

Bakışları usulca tek bir şeye yoğunlaştı, adamın üzerindeki yeşile. Yüzünde koca bir tebessüm belirdi, gözleri anında heyecanla parıldadı. Ömrünün, çocukluğunun en özeli, en değerlisiydi bir renk.

Genç adamın yüzünde koca bir şaşkınlık anında belirdi, yabancı bir kız ilk görüşünde neden ona böylesine gülümsüyordu?

7 yaşında annesi tarafından koca bir meydanda terk edilen bir çocuktu Zeynep, kimsesiz kaldığı o güne dair zihninde kalan tek şey ise bir renkti, annesinin son görüşünde üzerinde bulunan kazağın yeşil rengi.. Ömrü, çocukluğu bir renge mahkumdu.

Genç kızın hayata tutunma sebebiydi. Onu annesine kavuşturacak, çocukluğunun en avı anını silecek ve yeniden kollarında uyuyacaktı.

Bir meydanda zihnine, kalbine bağımlı olan renk, ömrünü elinden almış, tek odağı olmuştu. Artık 22 yaşına girecek koca bir kızdı, yıllar bir bir geçmiş, o ne renkten ne de annesini arayışından vazgeçebilmişti. Annesini yeniden verecek, kimsesizliğini dindirecek tek şeydi yeşil.

Algılarını kapatan, gördüğü anda hipnoz olmuşçasına takip ettiği o iz, annesine dair tek izdi. Küçücük gözlerinde hatırladığı bir meydan, bir kalabalık ve bir yeşil renkti.

"Okula gidebileceğim kısa bir yol var mı?" diye sordu genç adam, gözlerini yavaşça kızın gözlerinden ayırmaya gayret etti.

Genç kız sessizdi, algıları kapalıydı, tek odağı yeşildi. Gördüğü her anda olduğu gibi yüzünde koca bir tebessüm vardı. Duymuyor, duyamıyordu.

Aslan şaşkın bir merakla yüzüne döndü. Kaşları yavaşça çatıldı, sorusuna rağmen kız hiç tepki vermiyor, sessizce tebessüm ediyordu. Derin bir nefes verip kolundaki saate çevirdi gözlerini, ilk günden okula geç kalacaktı. Umudunu kesip yönünü çevirdi, hızlı hızlı semti keşfedip okulu bulmalıydı.

Tek adım attığı anda genç kızın gözleri delicesine büyüdü. Kafasını hızla iki yana sallayıp ayağa kalktı. Adam adım attı, o attı. Adam durdu, o durdu. Bir gölge olacak, bakışlarından uzaklaşmasına izin vermeyecekti. Yeşil bir mıknatıs gibi her anda olduğu gibi onu usulca çekiyordu.

Gözleri üzerindeki yeşilde, kalbi de annesinin hayal meyal olarak hatırladığı son görüntüsündeydi. Kalabalık bir meydanda, yeşil bluzuyla arkasını dönmüş uzaklaşıyordu.

....

Oy ve yorumları eksik etmeyelim 💚