3 Ay Önce

Angel Robert

Hayatımın en mutlu gününe sadece 15 gün kalmıştı ama zaman geçmiyor gibiydi sevdiğim adam ile evlenip mutlu olucaktık ömrümüzün sonuna kadar...

Martin Smith

Yani benim gelecekteki kocam

Genelde ona Martin dememi isterdi çünkü Martin ismini seviyormuş bana öyle demişti...

Şirkette işimin bittiğine az kalmıştı ama bugün çok yorulmuştum güzel bir duş çok iyi olurdu ve güzel yemekler çünkü düğün telaşı yüzünden kendime vakit ayıramıyordum yardım edecek kimsem yoktu

Ailem ile görüşüyordum çünkü Martin'le evlenmemi istemiyorlardı Martin'e ısınmamışlardı Martin'i hiçbir şekilde sevmemişlerdi ve bende ortada kalmıştım bana iki seçenek sunmuşlardı ya Martin yada biz

Ben sevdiğim adamı seçmiştim

Çok arkadaşım yoktu çünkü ben insanlarla konuşmaktan çok çekiniyordum utanıyordum

Martin'le tanıştıktan 5 Ay sonra Sen demeye başlamıştım o derecede çok çekiniyordum

İlişkimizin 3 yılındaydık ve ben ona alışmıştım

Artık işim bitmişti ve sandalyemden kalkıp kızıl saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırmıştım masamın üstünde ki eşyalarımı toplayıp siyah deri çeketimi giydim keşke daha kalın şeyler giyseydim

Üstümde beyaz gömlek altımda ise siyah diz üstü deri eteğim vardı altımda ise siyah çizmem vardı sonbahar havasıydı ve ben bu havaları çok severim çünkü Martin'le bu aylarda tanışmıştık bu yüzden daha da çok seviyordum sonbaharı

Odamdan çıkıp şirketin çıkışına doğru yürüyordum

Şirketten çıktığımda içim ürpermişti hava cidden soğuktu kollarımı göğsümde birleştirip kendimi ısıtmaya çalıştım

Durağa doğru hızlı hızlı yürüyordum yağmur yavaş yavaş çiseliyordu hızlıca durağa geçtim ve umarım otobüs hızlı gelir

Siyah bir araba durduğum yerin tam önünde durdu içimden Martin mi diye kendi kendime sorguladım sonra camı yavaş yavaş açıldı

Benim yeşil gözlerim onun kahveleriyle buluştuğunda kocaman gülümsedim Martin'de kocaman gülümsediğinde çok mutlu olmuştum bu adamın gülüşüne bile aşığım

"Hey güzellik bakar mısınız"dedi cilveli bir sesle "Acaba sevgiliniz var mı"

Yalandan elimi çeneme koydum ve düşünmeye başladım amacım sadece onu sinir etmekti

"Hmm yok galiba sizin var mı?"dedim cilveli bir şekilde konuşup göz kırptın

Kaşları havaya kaldırdı ve alayla sırıttı "Peki o zaman sizi evinize bırakabilir miyim"dedi

"Tabiki de"dedim hâlâ cilveli bir şekilde konuşuyordum arabaya doğru hızlıca yürüdüm ve hemen arabaya bindim arabaya bindiğimde içim ısınmıştı içi sıcacıktı

Sıcak parmakları çeneme dokundu nazikçe tuttu ve dudaklarını dudaklarım ile buluşturdu ve sonra geri çekildi kısa ama bir o kadar da tutkuluydu

"Demek sevgiliniz yok"dedi sesi eğlenceli çıkıyordu

"Şaka yaptım sen benim sevgilimsin hatta on beş gün sonra kocam olacaksın"dedim ve tatlı tatlı gülümsedim yanağına öpücük kondurdum

Gülümseyerek bana baktı ve arabayı çalıştırdı ve yola koyulduk...

Yağmur iyice hızlıca yağıyordu kafamı camdan kaldırdım ve Martin'e baktım bakışları düşünceliydi acaba bugün birşeyler mi oldu

"Martin iyi misin? düşünceli gözüküyorsun"diye sordum

"İyiyim sadece kafama birşeyler takılıyor"dedi

"Ne takılıyor kafana"diye tekrardan sordum

Işıklara doğru geliyorduk arabayı yavaş yavaş durdurdu ve kırmızı ışık yandı

Yavaş yavaş bana doğru döndü"Benim için aileni karşına aldın pişman mısın Angel"dedi merakla

"Benim için yada senin için değil Martin bizim için bizim geleceğimiz için pişman değilim sadece aşığım"dedim

Gözleri parladı elimi yanağına koydum yavaş yavaş okşadım yanağımdaki elimi tuttu ve öptü arkadan gelen korna sesiyle arabayı tekrar gazladı bende kafamı cama yasladım ve düşünmeye başladım

Ailem bunca zaman iyi bir anne ve baba değildi herşeyin en iyisini isteyen kusursuz olmamı isteyen insanlardı ama kimse kusursuz değildi bende değildim ama onlara göre herşey kusursuz olucak boyum saçlarım yüzüm kilom aklıma gelen herşey kusursuz olucaktı

Annem benim için her zaman diyet listeleri hazırlardı her zaman spora giderdim neden mi?Beni sevdiğinden veya düşündüğünden değil insanlar neder annem insanların dediklerine kafayı takar saatlerce düşünür ama şunu hiçbir zaman bilmezdi insanlar her zaman konuşurlardı

Bir kere ailecek herkes bizim evimize gelmişti halam demişti ki 'Ne kadar kilo almış Angel' ondan sonra annem o cümleyi duyduğunda sinirden kıpkırmızı kesilmişti

Ve herkes gittikten sonra annem o kadar çok azarlamıştı ki o kadar çok tokat atmıştıki attığı tokatları sayamamıştım bile o günden sonra annem beni bir odaya kapatmıştı ve bir hafta boyunca yemek getirmemişti en sonunda bayılmıştım ve beni o odadan çıkartmıştı o günden sonra bütün herşeyime karışmıştı....

"Angel geldik bebeğim iyi misin?"diye endişeli bir şekilde sordu ona doğru döndüm endişeli bir şekilde bana baktı "Yanlış bir şey mi dedim özür dilerim çok özür dilerim seni üzeceğimi dü..."hızlıca lafını böldüm

"Senlik birşey yok gerçekten yok aklıma bir şey geldide ondan"dedim bana inanmıyan gözlerle bakıyordu ona inanması için yalandan da olsa gülümsedim saçlarımı okşadı ve konuşmaya başladı

"Hadi evimize gidelim güzelim"dedi ve arabadan indi bende arabanın kapısını açtım indim elini uzattı elini tuttum ve evimize doğru yürüdük