Hiç ses çıkartmadan mutfağa gittim . Elime bir bıçak aldim . Eğer karsimdaki bir insansa bile kendimi savunmam gerekiyordu. Masanın altına girip bekledim içimden

- Tanrım ne olur bu bu bi şaka olsun yada ben yanılmış olayım lütfen Tanrım .diye dua ederken

Cam kırılma sesiyle kanım dondu ruhum çekildi. Hiç ses çıkarmadan sadece izledim içeriye girdi .

- Hayvan evet evet bu bir hayvan dedim içimden. Ayaklarını gördüm bu bir insana ait olamzdı.

Havayı kokladı yavaş yavaş oturduğum koltuğa yöneldi, sonrada koltuğun arkasına baktı sonra masaya doğru yaklaştı .

Masayı pencesiyle odanın öbür köşesine fırlattı gözümün içine bakıyordu. Anında kapıya koştum arkamdan gelmiyordu . Kapıyı açtım ve dışarıya koştum nereye gittiğimi bilmeden sadece koştum . Arkama bakmiyordum. Biraz ilerledikten sonra soğuk yüzünden artık halim kalmadı bir ağaca yasladım soluklanmak için Eda nin sesini duydum beni çagiriyodu .

- Edaa. diye karşılık verdim . Soğuktan buz kesmiştim bir iki adım attım Eda tam karşimdaydı.

Koşarak ona doğru

- Eda kaç . diyebildim sadece gözlerimin içine baktı ve

- Ne oldu ? dedi afalladım konuşamadım titrek bir sesle

- Eeevdee bir şey var bir haaayvan çok garip bir hayvan yürüyor. dedim

- Aaa çok ayıp insan arkadaşına hayvan der mi ? dedi

-NE? dedim

Arkamı döndüm yüzüne bakıyordum ki insan formundan çıktı kurt adama dönüştü evdeki evdeki oydu

- AMAN TANRIM O BIR KURT ADAM O BIR KURT .dedim koşarken bana resmen gülüyordu. Sanki ondan kaçabilirmisim gibi çaresizce koşuyordum . Tam uzaklaşacak ken beni sol ayak bileyimden tutarak ağaca fırlattı.

Afalladim yerde kalkmaya çalıştıkça beni tekmeledi .

Kan kusyordum o arada konuşuyordu

Eda : TOYGARI BENDEN ÇALDIN , ONU BENDEN SEN ALDIN , O BENI SEVİYOR, AMA SEN HER SEY SENIN YUZUNDEN dedi. Kafasını eğerek saçımı tutu başımı geriye çekerek yüzüne bakmaya zorladı

Eda: Peki seni elimden kim kurtaracak ? . dedi ve kafamı yere sertçe vurdu artık dayanamadım yavaş yavaş gozlerim kapandı bayıldım.

Toygar

Herkesi toparlayıp karşıma aldım ve gitmeleri gereken yerler yönlendirdim. En sonada ben , Erdem, Kaan kaldık. Ve bizde yerimizi aldık . Bu kadar uzun süreceğini tahmin etmemiştim. Bebeğimi çok özledim .Saatte baktığımda 20.30 tu . Zaman ne kadar hızlı gitmişti. Bütün sürüye toplanması için emir verdim . Tam o sırada Vedat geldi . Onu ilk defa bu kadar gergin gördüm yanima geldi kolumdan tutu.

Vedat : Abi yenge .dedi

Toygar: Ne oldu oğlum ne yenge ? dedim sesim çok sert çıkmıştı.

Vedat : Abi eve gittim ben yenge yoktu..... dedi lafını kestim gözlerimi büyüterek

Toygar: KAÇMIŞ MI ? dedim

Vedat : Hayır abi sanmıyorum her yer darmadağınıktı. Bide Abi dedi dudaklarını bastırarak .

Toygar: Ne oğlum ne söylesene?!!!

Vedat : Abi her yer kan içindeydi.

Bir an kendimi kaybettim eve doğru koşuyordum . Ormana girdiğim sırada kan kokusunu aldim . Koşuyordum sadece koşuyordum çünkü yapabildiğim tek şey buydu şuan . Evin önüne geldim gözüm döndü evi talan ettim . Erdem geldi

Erdem : Abi bir iz buldum !!. dedi kafamı ona doğru çevirdim

Toygar: Ne izi oğlum nerde ?!?! dedim

Erdem : Ilerdeki agaçlığın orda . dedi . Koşarak oraya doğru gittim her yer çok korkuç görünüyordu. Kokuyu izlemeye başladım.

Erdem arkamdan geliyordu . Kokuyu takip ettik . Kocaman eski bir depoya geldik . Timurda koşarak yanımıza geldi.

Timur : Abi ben arkadan dolanıyorum dedi.

Erdem : Abi bizde önden girelim dedi .

Toygar : Yok ben dayanamicam dedim . Ve koşarak içeriye daldım. Erdem tutmaya çalıştı ama yapamadı.

İçeriye girdiğimde karşimdaydı benim ruhum benim hayat ışığım mührüm kanlar içinde kolundan bacaklarından zincirlenmişti ve sanki vahşi bir hayvanmış gibi boynuna da zincirler dolamışlardı. Öyle cansizca uzaniyordu karşımda.....