1.Bölüm (Kutsal görev)

Abimin gidişinin agırlıgı hala üzerimde iken sabahın erken saatlerinde üslerinin girişinde nöbet tutuyordum, hava kararıyordu. Gece sessizliği, içimde uykusuzluğun ağırlığını daha da hissettiriyordu Abimin anısını canlı tutmaya çalışsam da, onun yokluğu daima üzerimde bir gölge gibi asılı duruyordu. Ancak, her geçen gün daha da kararlı oluyordum; vatanımın ve ordumun yanında olmaktan asla vazgeçmeyecektim

O gece, ansızın gelen bir acil durum çağrısı, sakin geceyi terörle sarmıştı. Düşman kuvvetlerinin, ülkenin sınırına saldırmaya hazırlandığı bilgisi gelmişti. Komutan Göktug ise birlikleri ve komutanlarıyla hızla harekete geçerek sınırda konuşlanmış düşman güçlerine karşı savunma hazırlıklarına başladı. Abimin fedakarlığı ve cesareti, içimdeki ateşi daha da alevlendiriyordu

Gece ilerledikçe, sınırda gerilim artıyordu. ,komutanımla birlikte stratejilerini belirliyordum,fakat abimin anısı ve onun vatanseverliğini düşünüyordum bir yandan ise. Çatışmanın eşiğine yaklaşırken, içimdeki kutsal görevi yerine getirmeye hazırdım. Ülkemi,bayragımı ve savaş arkadaşlarımı savunmak için var gücüyle mücadele edecektim.Kulagıma bir fısıltı duyduğum an hızlı bir şekilde duruşumu dikleştirdim "Siz ki Ay yıldız gibi parlayın"

Gece ilerledikçe, düşman kuvvetleri sınıra doğru ilerlemeye başladı. Biz ise, birliklerimizle birlikte savaş planını uygulamaya koyulduk ve düzenli bir şekilde düşman güçlerine karşı savunma yapmaya başladım. Abimin cesareti ve fedakarlığını kararlılıkla düşünerek, içimdeki savaşçı ruh daha da canlanıyordu.

Saatler ilerledikçe çatışma kızışıyordu. Düşman kuvvetleri kararlılıkla sınırı geçmeye çalışırken, birliklerimiz ile onları durdurabilmek için sıkı bir savunma hattı oluşturuyorduk. Savaş çığırından çıkmadan önce, birlikte hareket ederek düşmanı durdurmayı başardık.

Gecenin ilerleyen saatlerinde, düşman saldırıları artmaya başladı ve çatışma daha da şiddetlendi. abimin hatırasını ve vatanseverliğini düşünerek kararlılıkla savaşa devam ettim. Cesareti., birlikleriyle olan iletişimim ve liderlik becerileri, diğer askerler arasında saygın bir konuma yükseltiyordu beni.

Nihayet, sabahın ilk ışıklarıyla birlikte düşman kuvvetleri püskürtüldü ve sınırda zafer kazanıldı.KİBRİT TİMİ, cesaretlerimiz ve kararlılıklarımız sayesinde büyük bir savaşın üstesinden gelmiştik. Abimin ruhu onların yanında olduğu muhakkaktı vatanseverliğim ve sadakatim ile bir kez daha onur duyuyordum.

Komutan göktug bizi gurur dolu bakışları ile okşarken bir yandan ise "Çok iyi bir iş başardık tim"diyordu soluklanmaya çalışırken

"SAGOLUN KOMUTANIM!!"dedik hep bir agızdan

​​​