Önümde babamın cesedini taşırlarken tek duyduğum kardeşimin acı dolu çığlıklarıydı...

Bugünden sonra hayatımın değişeceğini, bütün yüklerin benim omuzlarıma yükleneceğini biliyordum. Çünkü babam beni seçmişti

"Ben Açelya Dolunay bundan sonra Dolunay holdingin ve bu örgütün lideri benim" bana gergince bakan örgüt üyeleri olaya anlam verememiş gibiydiler. Onlar babamın ölümüyle olayların değişeceğini düşünüyorlardı fakat beni daha tanımıyorlardı

"Sen babanın yerine geçemezsin Açelya" dedi ben tam gitmek üzereyken en yaşlılarından biri olan Ergün

Tekrar onlara döndüm "Sanırım kadın olduğumu vurguluyorsunuz?" dedim alayla gülerek "hala bu zihniyete sahip olduğunuza inanamıyorum" belimdeki silahı çıkarıp onlara doğrultum "karar sizin" dedim "tek bir hareketim yeterli"

"Sakinleş Açelya" dedi Tayfun amcam omzuma dokunup Silahımı indirdim ve nefesimi verdim

"Babamın kuralları hala geçerli" durakladım "tabi bu sizin bana karşı tutumunuza bağlı" dedim sırıtıp kapıya yönlerek "Haa! Bu arada, artık o saçma zihniyetinizden kurtulun" güldüm "ya da gidip evde torunlarınıza bakabilirsiniz daha kolay olur" dedim yaşlılıklarını ima ederek

Ben Gece Gölge Dolunay'ın kızı Açelya Dolunay her ne kadar babama benzemek korkutucu olsa da ben babamın kızıydım ve ilk defa bununla gurur duyuyordum.

​​​​~ Bölüm sonu