O silah sesiyle sanki ben ölmüştüm gözümü açtığımda Ateş kanlar içinde yerdeydi hastaneye götürülmesi lazımdı “YARDIM EDİN” diye bağırdım burası ıssızdı kimse yoktu napacaktım bilmiyordum korumalardan biri uyanmıştı ve “Lütfen bana yardım et” dedim arabaya bindirdik yol boyunca ağlayarak “Sevgilim lütfen ölme sende beni bırakma nolur nolur” hastaneye gelmiştik hemen sedyeye aldılar Ateşin elini tutarak onla beraber hızla koştum “Lütfen uyan” dedim onu yoğun bakıma almışlardı Doktor “Lütfen burada bekleyin” dedi ona bir şey olursa kendimi affetmezdim bu hayattaki tek parçam oydu o yoksa bende yoktum o benim arkadaşım sırdaşım kısacası her şeyimdi kapının önünde ağlayarak oturdum ve bekledim yaklaşık 1 saat sonra doktor çıktı bayılacaktım “Kurtarmaya çalışıyoruz ağır yaralanmış bu yaralanmaya rağmen yaşıyor ama her an hayatını kaybedebilir çok riskli elimizden geleni yapıyoruz” dedi “Onu görebilir miyim?” dedim “Görebilirsiniz fakat bir kaç dakika lütfen” koşa koşa onun yanına gittim gözleri kapalıydı elini tuttum ve göz yaşlarım eline akıyordu gözleri az da olsa açılmıştı “Ateş” dedim “Beni nolur bırakma bu hayattaki tek parçam sensin” dedim Ateş konuşamıyordu sadece şunları söylemişti “Seni bırakmıcam ama eğer bana bir şey olursa sakın kendine bir şey yapma Lavin” dedi “Hayır sana bir şey olmucak yaşıcaksın bizim hayallerimiz var Ateş evleneceğiz lütfen lütfen” gözleri kapandı ve kalbi durmaya başladı “Doktor" diye bağırdım doktorlar hemen içeri geldi “Lütfen çıkın” dedi ağlayarak oradan uzaklaştım başım dönmeye başladı sadece ağlıyordum ya ölürse napacaktım bilmiyordum yaklaşık 2 saat sonra doktor çıktı "Merak etmeyin yaşıyor çabalıyoruz biraz uzun sürecek ama durumu şuan iyi ölüm tehlikesi ortadan kalktı gözlerini açması için biraz zaman lazım” dedi bir oh çekmiştim fakat onu göremicektim yoğun bakımın önünde uyudum ona bekledim sabah olmuştu bugün odaya alınacaktı yoğun bakımdan çıkmıştı hemen ayağa kalktım ve odaya doğru ilerledim hemşireler içeriden çıktıktan sonra “Ateş sevgilim beni korkuttun” dedim hala gözleri çok açık değildi fazla da konuşamıyordu “Korkmana gerek yok hayatım bak buradayım sapa sağlamım” sapa sağlamım derken öksürmeye başladı “Cidden sapa sağlamsın” diye dalga geçtim gülümsedi kahvaltısını yedirdim ben bir şey yememiştim şuan bunu hiç düşünemezdim Ateş “Lavin dedi buradan ne zaman evimize gideceğiz?” dedi “Bilmiyorum ama en kısa zamanda” dedim ve uykuya daldı bende uykuya daldım o sırada doktor geldi ve 2 güne taburcu olacağını söyledi buna sevinmiştim ve Ateşe “2 gün sonra evimizdeyiz” dedim “bu harika” dedi 2 gün boyunca onun başından bir dakika bile ayrılmadım o benim her şeyimdi 2 gün geçmişti eve gitme zamanı gelmişti ateşi kolundan tutarak yardım ettim hastaneden ayrıldık taksi çevirdim ve eve doğru yola çıktık başını omzuma koydu yol boyunca bu şekildeydik eve gelmiştik kolundan tutup koltuğa oturtturdum içerden bir örtü getirdim ve üstüne örttüm mutfakta yemek yapmaya başladım yemek konusunda çok becerikli değildim Ateşin en sevdiği yemek sarmaydı ve yemek videolarından bakarak yapmaya çalıştım yemeği ocağa koydum ve koltuğa uzandım çok yorgundum başım dönüyordu sanırım halsizlikten olmalıydı ayağa kalkıp ağrı kesici ilaç attım sarma o sırada pişmişti tabağa koydum ve “Sevgilim bak sana ne yaptım” dedim Ateşe uyanmıştı “Ooo benim hamarat sevgilim neler yapmış bana kendini niye yordun?”dedi. "Sen beni boşver"dedim ve yemeğini yedirdim daha sonra az konuştuk ve ikimizde uykuya daldık…