Günlerden Pazartesi en sevmediğim gün tam uykunun en güzel yerindeyken dehşet verici bir alarm sesiyle yataktan bir of çekerek kalktım bugün okulların açıldığı gündü aşırı mutsuzum.Bu sene üniversite sınavına gireceğim daha çok olmasına rağmen çalışmaya başlamıştım çünkü bu lanet evden kurtulmam lazımdı üvey annem ve babam tam bir benim için vakit kaybıydı ikisininde gözünde değersizdim fazlalıktan başka birşey değildim ikiside zaten bu evden gitmemi 4 gözle bekliyordu belki de söylentilere göre gerçek annem babam ölmüştü ama ben bunun sadece bir söylenti olduğunu düşünüyorum ya da gerçek bilemem ama bunun peşine düşeceğim onları bulmaya çalışacağım yoklarsa bile en azından ne olduğunu öğreneceğim. Hayalim ise okuyup avukat olmak bu dünyadaki olmayan adaleti sağlamak istiyorum,derken mutfaktan “ Lavin haydi kahvaltıya gel” diye bir ses geldi. Evet İsmim Lavin anlamı ise Güzel,saf,ay gibi anlamlara geliyormuş bildiğim kadari ile bu ismi bana öz annem koymuş ismimi seviyorum bu yüzden. Bir hızla yüzümü yıkadım okul üstümü giyinip kahvaltıya gittim kahvaltıya geldığimi bile fark etmediler Baba anne ye sürekli bağırıp duruyordu (-m eki gereksiz geliyor) anne ye ben destek vermek istesem Git şurdan hayırsız diyor. Bu sözleri çok duydugum için artık alıştım,İki lokma yemek yiyip evden çıktım okula doğru otobüse bindim yine her zamanki gibi tıkış tıkış dı okulun önünde indim ve bizim grup hemen okulun önündeydi size tanıtayım:

İlayda,Gizem ,Emre ve Erdem Gizem ile Emre ve İlayda ve Erdem sevgililer grupta tek yalnız bendim ama ben şahsen bundan mutsuz değildim. “Hey Millet”diye bağırarak yanlarına gittim hepsini çok özlemiştim İlayda “Bir an gelemiceksin sandık” dedi saate baktım ve cidden geç kalmıştım en azından ders başlamadan gelmiştim. Üniversite sınavı ile konuşmaya başladık hiçbiri benim kadar önemsemese de onlarında hayalleri vardı İlayda tıp bölümünden veteriner olmak,Erdem ise cerrah olmak istiyordu.Gizem Polis Emre ise savcı olmak istiyordu,zil çalmıştı ilk ders şaka gibi matematikti en nefret ettiğim ders olmalıydı,benim yanımda İlayda oturuyordu Gizem ise arkamızda Erdem ile Emre farklı sınıflardaydı karşı sınıfımızda. Matematik dersi sonunda bitmişti çok ders işlemesek de hoca bişeyler anlatmıştı.Zil çaldğında gelen 9. Sınıfların katına çıktım çok şımarıklardı cidden onları gördükçe kendi halime şükrediyordum.Teneffüslerde sohbet ettik konuştuk özlem giderdik derken okul bitmişti. Bugün hızlı bitmişti bizimkiler bu akşama plan yapıyorlardı benim hiç biryere gidesim yoktu ama biraz kafa dağıtmaktan zarar gelmez,akşam bir eğlenceli bir mekan da buluşalım diyerek herkes ayrıldı. Eve gelmiştim maalesef herkes oturuyordu akşama ne giysem diye düşünüyordum dolabıma göz attım ve kısa kollu duz siyah bir elbisem vardı onu giymeye karar verdim.Saçımı makyajım derken bizimkilerden bir mesaj geldi İlayda Hey millet sürpriz biri daha geliyor yazmıştı bu kimdi merak ettim ve kim yazdım İlayda ise “Sürpriz canım” dedi Gizem ile bizim evlerimiz yakındı beraber mekana doğru sohbet ederek ilerledik,herkes oradaydı ve bir çocuk daha vardı heralde sürpriz kişi buydu bu çocuğu daha önce okulda görmüştüm fakat tanımıyordum.Herkes selamlaşmaya başladı çocuk benle selamlaşırken “Merhaba” diyerek elimi sıktı merhaba dedim ve hemen elimi çektim bize kendini tanıttı ismi Alperdi.Mekana doğru gittik,yalnız ben bu çocuğu hiç sevmemiştim sürekli gözleri benim üzerimdeydi tüm akşam boyunca benden gözünü ayırmamıştı ne düşünüyordu bu anlamamıştım. Erdem İlayda yı dansa kaldırmıştı aynı şekil Emre de Gizemi Alper denilen çocuk bana bakıyordu “Dans etmek ister misin?” Diye sordu ben Hayır sağol diyerek cevap verdim “Lütfen” dedi yakınlaşarak “Uzaklaşırmısın istemiyorum” dedim. “Peki” diyerek uzaklaştı.Bizimkiler hala dans ediyordu ancak gece boyunca Alper denilen çocukla yan yana oturmuştuk ve sürekli bana yakınlaşmaya çalışıyor ben uzaklaşıyordum. Sonunda eve gitme vakti gelmişti herkes ayrı yollara ayrıldı Gizem dönüşte Teyzesine gideceğini söyledi o yüzden ben ile gelemedi. Gece saat 1 buçuk 2 civarındaydı çok geç olmuştu sokaklardan korkarak geçiyordum arkamdan ayak sesleri duymaya başladım hafifçe arkama baktığımda bu sanırım Alper di napmaya çalışıyordu bu çocuk? Hızlı adımlarla gidiyordum ancak o da hızlanmaya başlıyordu korkuyordum kolumdan tuttu o an bayılacaktım beni duvara sıkıştırdı eli başka yerlerime gidiyordu“ İMDAT YARDIM EDİN BIRAK BENİ PİSLİK” diye bağırdım. Kimse sesimi duymadı o ise gülüyordu,ben gözlerimi kapatıp sadece bağırıyordum arkadan bir gölge belirmişti sanki ve bıçak sesi duydum gözlerimi açtığımda Alper yerde yatıyordu üstelik kanlar akıyordu ve yanında bir adam vardı bunu o yapmış olmalıydı bana elini uzattı “İyi misin?”diyerek,ben ise “İyiyim”diyerek elini tutmadım arkadan bir kaç adam geldi ve adamlara “ Şunu alın şuradan temizleyin” diye emir verdi. Adam 20 li yaşlardaydi sesi kalındı “ Sen kimsin” dedim ve bana şu şekil yanıt verdi “ Zaman geçtikçe öğrenirsin Lavin” anlamamıştım adama tam teşekkür edecekken ortalıktan kaydolmuştu kimdi bu adam? Üstelik benim ismimi nereden biliyordu? Bunları düşünmeye vaktim yoktu koşar adımlarla eve gittim sağ salim eve ulaştım kapıyı açtığımda herkes uyuyordu kimsenin ruhu duymamıştı. Hemen odama girdim üstümü başımı değiştirdim yatağa girdim aklımda birsürü düşünce vardı o adam kim beni nereden tanıyor Alper öldümü öldüyse nolacak tabi ki de üzülmüyorum ama insan merak ediyor. Bu düşünceleri bir kenara bırakıp uyudum. Sabah oldu yine alarm sesinden uyandım uykumu hiç alamamıştım gece çok geç yatmıştım. Yüzümü yıkayıp saçımı halledip üstümü başımı değiştirdim ve kahvaltıya gittim baba haberleri açmıştı haberlerde bir mafya hakkında konuşuluyordu başımı kaldırıp televizyona baktım şok oldum elim ayağım titremeye başlamıştı,bu beni dün kurtaran adamdı ve habere göre heryerde aranıyormuş bu adam bir mafya seri katilmiş…

EĞER BEĞENİLİRSE 2.BÖLÜM GELECEK🧡✨