Sabah olmuştu hemen ayağa kalktım yüzümü yıkadım saçımı taradım daha sonra dolaba göz attım bir sürü elbise vardı hiç eşofman tarzı birşey yoktu arkalarda pantalon tarzı bir şey buldum üstüne siyah düz kısa bir tişört giydim kahverengi uzun saçlarımı saldım bugün gerçekler ile yüzleşecektim,aşağıya kahvaltıya indim Ateş de oradaydı “Günaydın” dedim “Günaydın nasılsın” dedi “Biraz stresli biraz heyecanlıyım” şu şekil cevap verdi “Stres yapacak hiçbir şey yok inan bana bir şey olmucak kahvaltımızı yedik arabaya binmeye doğru gitmeye başladık arabaya bindik ve kendimi kötü hissetmeye başladım Ateş bunu fark etti ve “Korkma senin kılına bile zarar gelmesine izin vermicem” bu sözü duyunca az da olsa rahatladım yol çok uzun sürmüştü ve çok değişik yerlerden gelmiştik daha önce hiç görmemiştim yol boyunca kafamda düşünceler içerisinde sessizce oturdum sonunda gelebilmiştik burası çok değişik bir yerdi insanların tümü siyah giyiliydi bir kraliyete benzer bir yer vardı insanların hepsi çok mutsuzdu hava karanlıktı Ateş bana uzun siyah kapüşon tarzı bir şey uzattı “İnsanların içinde sırıtmamak için bunu giyelim” dedi aldım ve hemen giydim yol aldık ve kapıda korumalar vardı “Siz kimsiniz” dedi sert bir ses tonuyla napacaktık bilmiyorum ne desek giremezsiniz diyorlardı Ateş en sonunda kafalarına silah dayadı Adamlar korktuğundan “Buyrun geçebilirsiniz” dedi burası çok ıssızdı korkuyordum Ateş elimden tuttu ayak sesleri duyduk ve bir ağacın arkasına saklandık ben biraz kafamı çıkarıp bakmaya çalışmıştım fakat bizi görmüşlerdi “orda biri var” dediler ve koşarak kaçmaya başladık başka yapacağımız hiç bir şey yoktu benim ayağım takıldı ve düştüm Ateş diye bağırdım Ateş hemen yanıma koştu adamlar yaklaşmıştı adamlar benim kolumdan tuttular ve bir ağaca yasladılar boynumda bir bıçak hissettim ölücek miydim gözlerimi kapattım derken silah sesi duydum Ateş adamı vurmuştu fakat arkamızda koşan hala 2 adam vardı koşmaya devam ediyorduk en son bir çalılığın arkasına saklandık görünmeden onlar önümüzden geçti sonunda atlatmıştık Ateş “Bu tehlike içinde bir şey yapabilmemiz imkansız geri dönmemiz lazım Lavin üzgünüm ama bu adamlar bizim peşimizde olduğu sürece ya ben ya sen öleceğiz” Ateşin dediğine katıldım çünkü haklıydı bu adamlar peşimizdeyken hiç bir şey yapamazdık pes etmeliydim yapacak hiçbir şey yoktu "başka çarem yoktu" maalesef yapamıcaktım…