Sabah sabah bağırış sesleriyle gözlerimi açtığımdan oldukça gergin bir şekilde uyandım. Sabahın köründe insanların derdi ne olabilir diye düşünerek anneme bağırdım.

- Anneeeee sabah sabah kim kavga ediyor... Annemin manidar saatin üç olduğunu söylemesiyle suratımda arsız ve umursamaz bir gülüş belirdi. Çok uyumam bana sebepsiz bir zevk veriyor. Annemin cevap vermemesiyle;
Yataktan kendimi aşağı atıp tavana bakmam seslerin kesilmemesi benim merak etmem ama üşendiğimden kalkmak istemem hepsi üst üste geldi. Sesler arasında uzun süredir duymadığım bir ses ilişti kulaklarıma. O sesi size nasıl tarif edebilirim bilmiyorum kalbimden tüm organlarıma ulaşan bir titreme bir karıncalanma yaşatan kendimi kaybettiğim bir ses.

Sesi duymamla yerden aniden kalkıp camı açıp kendimi sarkıtıp bahçe otlarının içine düşmem hepsi bir anda oldu. Bazen acaba diyorum normal bir şekilde yaşasaydım hayatımda nasıl değişiklikler olurdu.

Kafamı yerden kaldırdığımda babamın suratıyla ilk 30 sn bakıştım. Garip babam beni her gördüğünde ya tövbe ediyor ya da isyan. Kim normal olmayan benle yaşamayı kolay olarak görebilir ama neyse ki canım babam beni oldukça iyi idare edip bu yaşıma kadar kol kanat gerdi.

-Canım evladım güzel yavrum güzel kızım söyle bakalım şimdide bahçedeki istenmeyen ot mu olmak istedin? Diye bir soru beklemiyordum.

Babama sırıtarak yerden kalktığım gibi bahçe kapısına doğru koştum görmek duymak koklamak istediğim tek varlık şuan o kapının arkasındaydı çünkü.

Gelenin kim olduğunu benim kim olduğumu herşeyi en başından anlatmakla mı başlasam hikayeme evet evet kasedi başa sarıyorum. Hazırsan benimle hikayemin içine girmeye hazır ol yanlız benim olana yan gözle bakma canım arkadaşım! :)