2024

Zaman öyle hızlı akıp geçiyordu ki şimdi hayat arkadaşımın dünyadan göçüp gidişinin ardından helva kavuruyordum.

Bir insan ne için yaşardı? Para, şan, şöhret, güzellik, mutluluk…?

Sen ne için yaşardın sevgilim? Lisede okuduğun kitapları okusaydım anlar mıydım seni?

Nasıl veda edeceğim sana? Nasıl sensiz nefes alacağım?

Helvadan yanık kokusu gelirken tahta kaşığı tencerenin içerisine sertçe koydum.

2000 

“Ya anne ben helva kavurmayı nereden bileyim?”

Annem mutfak önlüğünü giymem için yüzüme attı. “Şekerim öğren diye seslendim zaten. O önlüğü giy, saçlarını sıkı sıkı topla. Zeynep? Ah! Zeyneeep delirteceksin sen beni. Kızım ev işi bilmeyeni dokuz köyden kovarlarmış. Kime diyorum?”

Sırt çantamı aceleyle tek omzuma atıp çıkışta ayakkabılarımı giyinip evden çıkmadan anneme seslendim. “Doğru söz edeni dokuz köyden kovarlar bir kere.”

Apartmandan kaçarak çıkarken annemin bana seslendiğini duyuyordum ama kusura bakma anneciğim, helva gençliğimden daha önemli olamaz.