2.BÖLÜM

"Tanımadığım bir evde, bir eşyamı arıyor gibiydim."

Buradan nasıl çıkacağımı, o beyaz gülleri nerede bulabileceğimi düşünüyordum.

Cengiz Söker’in sesiyle birlikte hafifçe sıçradım. Ardından onu dinlemeye başladım.

“Fazla vaktiniz yok. Bir an önce aramaya başlasanız iyi edersiniz.” Delirecektim. Sıyırmama az kalmıştı. Ben burayı bilmiyordum ki. Nerede arayacaktım o gülleri? Boş boş gezinecektim anlaşılan. Buradan asla çıkamayacaktım. Ben bu okulda sadece kendi sınıfımın birde tuvaletin yolunu biliyorum. Diğer yolların nereye vardığını bilmiyordum ki. Ya bu koskoca okulda kaybolursam? Ne yaparım o zaman? Kendimi toparlamalıydım. Ben çok zeki bir kızdım. Bunu başarabilirdim. Hem bir öğrencinin okulunda kaybolduğunu hiç görmedim, duymadım bile, saçmalıyordum. Derin bir nefes aldım ve ardından tekrar konuşmaya başlayan müdürümüz Cengiz Söker’i dinlemeye başladım.

“Haydi çocuklar aramaya başlayabilirsiniz.” dedi. Herkesin yüzü kıpkırmızıydı. Kimi Sinirden, Kimi de Üzüntüden. Sonra Konferans Salonundan çıkan yüzlerce öğrencinin arkasından yavaş yavaş ilerliyordum. Sonra tekrar onun sesini duydum.

“Kolay gelsin.” dedi gülerek. “Kolaysa başına gelsin.” diyesim geldi. Tam ağzımı açtım, sonradan nasıl olduysa istemsizce ağzımı kapatıp devam ettim ilerlemeye. Konferans salonundan çıkan öğrencilerin itişlerine rağmen salondan çıkmayı başarmıştım. Aslında zorluk şimdi başlıyordu. Tanımadığım bir evde, bir eşyamı arıyor gibiydim.