DÜĞÜN GÜNÜ...

"Leila...Leila...Buradayım gel!"

Sahra bedenlerinin az çok aynı olmasından dolayı mutluydu.Nasılsa takılacak uzun olan duvak ile yüzü görünmeyecekti ve kendisinden biraz daha kısa olan boyunu ise topuklu ayakkabılar zaten çözecekti.Dikkatli bir şekilde koridora başını uzatarak etrafına bakındı daha sonra Leila'nın içeriye girmesi ile kapıyı kilitledi.

"Ne istiyorsun Sahra?"

"Benim değil senin istediğin olacak.Üzerindekileri çıkar kıyafetleri değiştireceğiz.Sen gelinliği giyeceksin."

"Sahra...fakat gelin olan sensin bunu neden yapıyoruz."

"Sen Zaid ile evlenmek istemiyor muydun?Hayatının şansı işte.Benim yerime geçeceksin ben de senin yerine geçerek buradan gideceğim."

Leila,şaşkınlıkla Sahra'yı izlerken o hızla üzerindeki gelinliği çıkarmaya çalışıyordu.İlk önce duvanın saçlarına tutturulan tokalarından kurtuldu daha sonra ise gelinliğin yaka kısmındaki fermuarını açarak gelinliği çıkardı.İç elbiseleri ile kaldığında kapının vurulmasıyla biraz tedirgin olsa da hızla giyinmesini için Leila'ya işaret eden Sahra,hâlâ şaşkın olan bakışları arsında el çabukluğundan yararlanarak gelinliği bu kez onun üzerine giydirdi.

"Bunu neden yapıyorsun?Benim için değildir umarım?"

"Evet senin için değil Zaid ve kendim için!..."

(BİR HAFTA ÖNCE...)

Sahra tatlı bir nekahat döneminden geçiyordu ki bedeni yavaş yavaş gücünü toparlamaya çalışırken hekimlerin getirdiği özel karışımlar sayesinde git gide şifalanıyordu.İki sabah sonra Zaid'in kendisi ile konuşmak istediğini öğrendiğinde artık haliyle ayağa kalkabilecek kadar iyi duruma gelmişti ve bu kez Hafsa'nın odasında kısa bir konuşma için bulunmuşlardı.

"Çok şükür Sahra'm...İyi görünüyorsun.Bir ağrın,sızın yoktur umarım."

"Hayır gayet iyiyim ben."

"Buna sevindim...Gerçi sana hâlâ çok kızgın ve kırgınım.Böyle birşey yapmış olmanı bir türlü aklım almıyor...Yani o gece seni bulduğumda neredeyse aklımı yitirecektim.Bunu neden yaptın Sahra?"

Sahra ise o dakikalarda ona ne söylerse söylesin gerçeklerin değişmeyeceğini iyi biliyordu ve bu yüzden de yalnızca aklının karıştığını söyleyecekti.Çünkü eninde sonunda niyeti artık buradan gitmekti.

"Yani Zaid...O sabah babanla konuşmuştum ve bunu yapamayacağımı düşündüm.Akşam kardeşlerim aklıma gelince keyfim kaçtı ve gitmek istedim işte hepsi bu."

"Hepsi bu...Ya beni hiç düşündün mü?Sana hiç yetişemeyebilirdim Sahra!Ohalde sana ne olacaktı?Ya da gitmiş olsaydın dışarıda bir sürü tehlikele ile karşı karşıya kalacaktın.Bunun ne demek olduğunu biliyor musun?Hiç akıl etmez misin sen?"

"Bunu biliyorum elbette Zaid ancak o an için başka bir..."

"Başka bir çare bulamadınn öyle mi?Oysa babam ile konuştuktan sonra yanıma gelmiş olsaydın seninle neden evlenmek istediğimi,her şeyi gerçekliğini ile öğrenecektin ama sen ne yaptın!Kafanda yarattığın o saçmalıkların peşinden gittin."

"Bana kızgın oluşunu anlıyorum Zaid ancak sen de beni anlamalısın.Bir gün içinde kaderim değişti ve bu sarayın kuralları gerçekten beni korkutuyor."

"Dışarıdan daha mı çok?Aç gözlerini artık ve benim senin için yaptıklarımı gör!"

O an için gerçek hislerini birbirlerine anlatmak yerine küçük bir güç savaşının içindeydiler ve Sahra Şehrinaz hanım'ın aklını karıştırarak onu korkutmasından bahsetmemeye oldukça kararlıydı.

Zaid ise annesini gördüğü rüyadan bahsetmek yerine burada kalmasının nedenlerini Sahra'ya hatırlatmak için çabalıyordu.

"İyi ya Zaid...Benim için birşey yapma.Bir dadıya ihtiyacım yok.Kendi başımın çaresine pekâla bakabiliyordum."

"Böyle mi düşünüyorsun gerçekten Sahra?O gün seni neden bu saraya getirdiğimi hiç anlamamış gibisin.Her ne olursa olsun ne düşünürsen düşün buradan gitmene izin vermem beni anlıyor musun?"

"İzin vereceksin.Kendin için en iyi olanı seçmelisin çünkü.Biraz daha iyi olduğum gibi buradan gideceğim."

"Hayır gitmeyeceksin."

"Evet gideceğim Zaid.Buna engel olamazsın"

"Ve evet olacağım...Bir hafta içinde seninle evleneceğim Sahra."

"Zorla mı tutacaksın beni burada?"

Ikiside birden ayağa kalkarak göz göze gelmiş bu küçük meydan okumada adeta restleşiyorlardı.

"Gerekiyorsa zorla Sahra...Gerekiyorsa zorla."

O gün kapıyı hızla çarparak odadan dışarıya çıkan Zaid'in öfkesinden tüm saray nasibini aldığında Sahra'nın aklına gelen tek bir çare vardı.

Zaid ise duyduğu bu sözlerin kırgınlığı a rağmen aradan geçen bir hafta sonrasında babasını ve hanedanlığı düğün için ikna etmiş tüm hazırlıkları başlatmıştı.

Saray çalışanları düğün gününe yetişmesi gereken işler için büyük bir çaba sarfediyor,Hafsa'da tüm detaylarla birebir ilgileniyordu.

Sahra o hafta dikkat çekmemek için kendisinden istenilenleri harfiyen yerine getirirken onunla bir araya gelmemek adına bahaneler üretiyordu.Çünkü Zaid'i her gördüğünde biraz daha bağlandığını hissettiği dakikalarda bilerek ondan uzaklaşmak adına Şehrinaz hanım ve kralın söylediklerini aklına getiriyordu.

Günler hızla geçerken hizmelilerin koşturması giderek artıyor sarayın davet salonu özenle hazırlatılıyordu.

Mutfak bölümünde nerdeyse tüm halkı doyuracak kadar yemekler yapılmış ve misafir alanında şehrin her bir yerinden gelen konuklar için odalar özel olarak donatılmıştı.Davetli olan tüm hanedanlık üyeleri,akrabalar ve seçkin tüccarlar için ülkenin dört bir yanından getirilen hediyeler özenle seçilmişti.

Her şey yalnızca tek bir ânı bekliyordu...

(DÜĞÜN GÜNÜ...)

"Bir süre sakın konuşma Leila.Nikah kıyıldığı esnada sesini değiştir ve kısık ses ile konuş.Ben zaten o dakikalarda sarayın dışına çıkmış olacağım.Lütfen hiçbir şey belli etme."

"Tamam ancak yakalanırsam onlara herşeyi anlatırım,yani bu söylediklerini de."

"Elbette,elbette buna hakkın var."

Yer değiştirmeleri için gerekli olan tüm hazırlıklar bittiğinde Leila onun yerine nikah için hazırlanan koltuklara doğru yürüyordu.Sahra'nın planı bir kaç dakika o halde görünmek ardından onlar nikaha oturduğu gibi ortalıktan kaybolarak kaçmaktı.L uzaklaşmaya başladıkça sesler biraz daha azalırken hızlanan adımlarına eşlik eden nabız atışları giderek şiddetleniyordu.Ve dakikalar içinde sarayın misafirler için açılan kapısına doğru hızlı adımlarla yürüdü.

Aynı dakikalarda sarayın düğün salonunda nikahı bekleyen kalabalık bir yandan iştahla önüne gelen yemekleri yemekteydi.

Zaid içindeki heyecanı bastırmaya çalıştığı sırada hafifçe başını çevirerek gelinliğin içinde olduğunu sandığı Sahra'ya baktı.O an ruhunu saran sıkıntının nikah gerginliğinden olduğunu düşünüyor bir kaç saat sonra fark edeceği gerçeğin acısından habersiz sessizce bekliyordu.

O telaşe ve gürültüde kendisinin önemsenmediğini gören Sahra ise çok rahat bir şekilde mutfak kapısındaki iki muhafızı geçerek sarayın yola açılan kapısından dışarıya çıkmıştı.