Ertesi sabah,Nawfal odasına çağırdığı seyisi ve baş yardımcısına, Sahra hakkında araştırma yapmalarını ve önemsiz gözükse dahi ne kadar bilgi varsa toplamalarını emretti.Bir de Leila'nın durumunun hanedanlık halkınca nasıl yankı bulduğunu öğrenmek istiyordu.Elbette ki o gün tüm olanlardan bilgisi vardı hatta ve hatta kervanın içindeki adamı kızının yerini daha ilk gün bulmuş,götürüldüğü köle tüccarına büyük bir bahşiş bırakarak kendileri için ayrılmasını söylemişti.

Başka bir isimle,bir tüccarın elinde saklı tuttuğu kızı sarayda söz sahibi olması için elindeki tek nimetti.

Kızı Leila ise başına gelenlerin korkusundan yavaş yavaş sıyrılırken, Sahra ile başbaşa konuşabilmek için fırsat kolluyordu.Kendini biraz daha iyi hissetmiş o sabah özenle giyinerek sarayın içinde geçinmeye başlamıştı.

Sahra büyük camlardan odasına sızan güneşin ilk ışıklarına uyandığında,dün akşam yemek sonrası Zaid ile aralarında geçen konuşmayı düşünüyordu.

Zaid'in tekrar konuşmak için peşinden geldiğini fark ederek hızla odasına girmiş ve kapının tokmağını çevirerek kilitlemişti.Daha sonra günün yorgunluğu ile çarçabuk uykuya daldı.

Üç hafta öncesine kadar uyuduğu o küçük evin aksine bir ev büyüklüğünde ki geçici odasında kuş tüyünden yapılma bir yatakta yatıyordu.Bu gerçeği fark ettiği anda ise gözlerinden iki damla yaş süzülerek akmaya başladı.

Kardeşlerinin kaybolduğu gün,babasından kalan son altınları bozdurup Türkiye'ye giden ilk uçağa bilet almak için çarşıya gitmişti.Bir mağazanın vitrinini seyrederken anlık dalgınlığı ve dikkatsizliği sonrası onları gözünün önünden ayırmış bir daha da görememişti.Ağlayarak çılgınca koştuğu taş sokaklarda saatlerce onları aramış,gelip geçenlere sormuş ve bir gören olması umudu ile köle pazarına dahi gitmişti.

İşte o uyanık tüccara da orada rastlamıştı.Kardeşlerinin kaybolduğunu anlatması ile ona yardım edeceğini,onları mutlaka bulacağını vaat etmişti.Tabii bu vaatlerini onun hasta eşine bakarsa gerçekleştirecekti.O sabah erkenden uyandığında şehre gittiğini sandığı tüccarın ardından kaçmayı umuyordu ki çarşıda kendisini fark etmesi ile birlikte elinden zor kurtulmuştu.

Sonrasında kader yollarını Zaid ile kesiştirmişti.

Hâlâ kenara ayırdığı biraz parası vardı ancak bu kardeşlerini bulmaya ve uzun süre kendine bakmaya yetecek kadar değildi.

Üstelikte saraya geliş nedeni için kendine itiraf etmesi gereken bir şey daha olduğunu fark etti.Zaid'in bu topraklardaki hiçbir erkeğe benzemeyen tavırları,kendisi ile konuşurken kurduğu o masalımsı cümleler ve verdiği güvendi.

Dün akşam ise bunun aksine ayıldığı bazı gerçekler onu fena halde korkutmaya başlamıştı.

Babasının vefatından sonra iş ortağının oğlu ve eski nişanlısı olan Mete'nin onu bulmaya çalıştığınıda biliyordu üstelik.Bir kaç kez konsolosluğa bırakılan özel mektup eski evlerinin adresine gelmiş Sahra onun bu aramalarını sonuçsuz bırakmıştı.

Zaid'in kendisini sorguladığının gayet farkındaydı ancak ona Türkiye'de özgür yaşayan Sahra'yı anlatarak daha fazla aklını karıştırmak istemiyordu.

Hem kaldı ki şu an onun durumundan daha önce gelmesi gereken Leila meselesi vardı.Bir de bunların yanında öğrenmesi gereken saray kuralları geliyordu.

Yataktan yavaşça doğrularak geceliğinin üzerine esvabını geçirdi.O an kendi ülkesinde neredeyse bu tür kıyafetlerle dışarıya çıkabildiği günleri hatırladı.Büyük camın önüne geçtiğinde ise bahçeye titizlikle ekilen çiçekleri izledi bir süre.Sonra aklına gelen ilk düşünce sonrası mutfağa inmek için odasından dışarıya çıktı.

Saray gerçekten de masallarda anlatılanlar kadar büyük ve görkemli görünüyordu gözüne.Mutfağın hangi tarafta olduğunu az çok hatırladığında uzun koridoru geçerek merdivenleri inmeye başladı.Az sonra alt kattan çok hafifçe duyulan kahvaltı hazırlıklarının sesini takip ederek buldu mutfağı.

Onu gören hizmetlilerin şaşkın bakışları altında tezgahın üzerinde duran elmaya uzandı.

"Sabah şerifleriniz hayrola."

İçlerinden en güler yüzlü ve daha genç olanı gülümseyerek cevap verdi Sahra'ya."

"Sizin de gelin hanım."

"Yalnız buraya kadar zahmet buyurmanıza gerek yoktu zile basıp bizden isteseydiniz getirirdik."

"Uyku tutmadı ve biraz gezinmek istedim yine de teşekkür ederim."

Mutfaktan çıktıktan sonra bahçeye açılan kapıya doğru yürümeye başlayınca birden karşısına büyük amca Nawfal çıkmıştı.

Onu başı ile selamlayan Sahra şu sözlerini duyarak irkildi.

"Bu saatte bu vaziyette buralarda tek başınıza gezinmeyiniz."

Yalnızca bu sözlerini duymuştu ancak ses tonunun sevimsizliği ne demek istediğini gayet iyi anlatıyordu.

Bu vaziyet dediği hali uzun etek uçlarından hafifçe açılan fermuarı ve esvabının şalından sarkan bir kaç tutam saçıydı.

Daha hızlı bir şekilde yürümeye çalıştığında bahçenin en uzak görünen köşesine geçerek elindeki elmaya kemirmeğe başladı.

İşte tam o esnada gördü onu.

Zaid tam köşede kalan büyük avlunun önünde beyaz atının yelelerini tarıyor,başını okşuyor ve konuşuyordu.Zaid'i bu hali ile görmek yeterince şaşırtıcıyken izlemekten aldığı keyfin de en az o kadar şaşırtıcı olması Sahra'yı biraz ürpertmişti.

Yanına gitmek için üzerini biraz düzeltmeye başladığında ise kendisinden önce davranan Leila'yı fark ederek geri çekildi.

Bir süre onlara görünmemeye çabalarken,birbirlerine olan hal ve tavırlarını nefesini tutarak izliyordu.Ancak kısa bir süre geçince daha fazla dayanamayacağını bildiğinden hızlı adımlarla yanlarına doğru yürümeye başladı.

"Sabah şerifleriniz hayrola."

Hurma ağaçların kapladı yoldan onun geldiğini fark edemeyen Zaid ve Leila,Sahra'yı görünce birbirleri ile aralarındaki mesafeyi uzaklaştırarak hızla ona doğru döndüler.

"Hayırlı sabahlar olsun nişanlım."

Onun bu sözü hangi niyetle söylediğini bilen iki genç kız,bu kez de birbirlerini meydan okuyan bakışlarla süzüyordu.

Ancak az sonra,yolun sol tarafından neredeyse koşturarak gelen hizmetlinin,Sahra'nın acilen kralın huzuruna çağrıldığını söylemesi ile kızların bakışları son buldu.

Ve Zaid,Sahra'yı yalnız bırakmamak adına ardından yürüdüğünde yüreğine kor düşen Leila,o an oracıkta bu evliliği engellemek için ne gerekiyorsa yapacağına dair kendine söz vererek ant içti.