"Efendim Berat"

"Nöbetten çıktın mı,evde misin diye merak ettim."

"Çıkamadım çok yoğun bu gece,bir arkadaş ile nöbet değiştirdik ayrıca."

"Anladım tamam ben de eve geçtim şimdi.Hafta sonu gelebilirim yanına."

"Tamam şey,görüşürüz.Acil olarak çağırıyorlar.

İlk kez ona yalan söylemiştim ancak yapabileceğim başka birşey yoktu.Kartal'ı bu durumda iken burada tek başına bırakamazdım.

Acilen nöbet çıkış kartımı bastıktan sonra tekrar içeriye onun yattığı odaya döndüm.

"Ne di-yor nişanlın?"

"Hiç."

"Hiç,iyiy-miş."

"Ağrın var mı?

"Kalbimi soru-yorsan ee-vet."

"Hayır ciddi olarak yaranı soruyorum Kartal."

"Yok."

"Tamam biraz uyuyup dinlemelisin."

""Emrin olur."

"Emretmedim,iyiliğin için söyledim."

"Hayır,konuş-maktan ahh,kaçtığın için söy-ledin."

"Ne istersen onu düşün,ben şu köşede biraz uyuyacağım,malum acil nöbetimden çıktım uykusuz ve yorgunum."

"İyi,iyi uyu."

Sinirle köşeye doğru ilerledim.Camın önünde duran refakatçi koltuğunu açarak dolaptan yastık ve battaniyeyi çıkardım.Tepeden at kuyruğu topladığım saçlarımı ördüm ve telefonumu komidine bırakıp koltuğa kıvrıldım.Bu arada Kartal'ın beni bakışları ile beni izlediğini fark etsemde ona bakmadım çünkü artık gerçekten de uyuyup güç toplaması ve dinlenmesi gerekiyordu.Ben de zaten az sonra yorgunluktan dolayı başımı yastığa koyduğum gibi ağırlaşan göz kapaklarıma yenilmiş ve tatlı bir uykunun içine çekilmiştim.

Bu kez hafif bir sese uyandığımda korkarak koltuktan hızla doğruldum.Kartal birşeyler konuşuyordu ancak gözleri kapalıydı.Hemen nabzını ve kalp atışlarını kontrol ettim.Serumu yarıya inmiş,ağır ağır akıyordu.Ateşi ya da titremesi de yoktu.

"Se-ninn yüü-zün-den"

Mırıldandığı ancak tam olarak ne söylediğini anlayamadığım kelimelerin içinden yalnızca bu cümleyi duymuştum.

"Senin yüzünden"

Kimi kastediyordu.Sanıyorum vurulması ile ilgiliydi ve birini suçluyordu.Ona bunu kim yapmıştı ki?Elbette o henüz bu durumdayken bunu ona soramazdım.

Bir süre daha başında bekleyerek durumunu izledim.Bu kez sakinleşmiş bir şekilde uyuyor gözüküyordu.

Sonra başucundaki komidinin üzerinde duran cüzdanı ve telefonuna kaydı gözlerim.Belki açıp baksam bir çok şeyi öğrenebilirdim ancak bunu yapmaya hakkım yoktu.Gözlerime aniden dolan gözyaşlarıma engel olamayarak koridora çıktığımda hemşirenin elindeki iğne ile odaya yaklaştığını görerek yanaklarımı sildim.

"Durumu nasıl,ağrı kesici ve tetenoz vuracağım hastaya."

"Iyi sanırım,uyuyor."

"Hayır uyu-muyorumm."

Ne zamandır uyanıktı ki.Ben onu izlerken muhtemelen o da beni izliyordu.

"Ağrınız var mı?"

"Fazla yok hemşire ha-nımm."

"Son bir yıl içinde tetenoz aşısı yapılmışmıydı?"

"Ha-yırr."

"Tamam,şimdi bir ağrı kesici ve bir tetenoz uygulayacağım size.Bunun dışında biraz nefes egzersizi yaparsanız iyi olur.Yarın sizi kaldırıp biraz yürütmeye çalışırız,geçmiş olsun."

"Teşekkür ederiz hemşire hanım."

Hemşire islerini bitirip odadan çıktıktan sonra Kartal'a döndüm.

"Ne zamandır uyanıktın."

"Bir ka-bus gördüm ve uyann-dığımda sen başucum-daydın."

"Sonra bunu belli etmedin numara yaptın değil mi?"

"Yani,sayılır."

"Sana bunu kim yaptı?"

"Ne önemi var ki Sare?"

"Iki yıl önce bunun için mi ortadan kayboldun?"

"İyi olmuş sanki bak sen de nişanlanmışsın işte."

"Şimdi konumuz bu değil,sana olan şeyi konuşuyoruz."

"İyi ya işte, önemi yok diyorum ben de."

"Hayır cevaplamaktan kaçıyorsun."

"Öyle mi Sare hanım? O halde bir sen soracaksın,bir ben."

"Tamam Kartal,kabul"

İşte başlıyorduk.

"Ne zaman tanıştınız."

"Çocukluğumdan beri tanıyordum,ailelerimiz iş ortağı."

Kaşını kaldırarak ifadesiz bir yüzle bana bakıyordu.Bu kez de soru sorma sırası bendeydi.

"Sana bunu kim yaptı?"

"Abimin borç para aldığı kişiler."

"Onu seviyor musun?"

Ikinci olarak bu soruyu soracağına adım kadar emindim.Bu kez gözlerimi kaçırarak cevapladım.

"O iyi biri,bana değer veriyor."

Birşeyler söylemek üzereydi ki vazgeçti.Ben de bunu fırsat bilerek hemen sorumu yönelttim.

"Abin nerede pekii?Seni bu halde bırakıp kaçtı mı yani?

"Yurtdışına yerleşti iki yıl önce."

Bu ortadan kaybolduğu tarihti.

"Pekii...Onunla evlenmeye kendin mi karar verdin yoksa ailen mı istedi?"

"Her ikiside."

Bu duruma beni onlar itmiş sonra ben de bunu kabullenmiştim,evlenme düşüncesini yani.

"Hayatında biri var mı?"

Sorumu duyunca zorluklada olsa güldü.

Aslında benim için cevabını duymaktan korktuğum bir soruydu.

"Hadi Kartal basit bir soru bu kadar düşünmene gerek yok."

"Cevabı verdim işte Sare."

"Hayır vermedin."

"Sence niye sustum pekii"

"Bilemiyorum."

"Yani demek işte.Yok yani.Gördüğün gibi yalnızım."