Uyku ile uyanıklık arasında kalan o tatlı baygınlığı bilirsiniz.Henüz kendinizi o boşluğa bırakmamış dışarıyı duyuyor ve hissediyor ancak tam da orada değilsinizdir.Uykunun kollarına düşmek içinse şuurunuz hâlâ açıktır.Sanıyorum bazen yaşadığım bu duyguları en iyi özetleyecek cümleler bunlar olurdu.

Haftasonu tam da böyle bir durumda hızla geçmiş ve Berat gelince satın alınacak olan yeni evi seçmek için biraz dolaşmıştık.Evdekilere haber ulaşmış olacak ki annem durumdan gayet memnun,kızlar telaşsız ve babam sanki hiçbir şey olmamış gibi rahattı.

Hafta içi yeni evin işlemleri bittiğinde bir taşıma şirketi gelerek tüm eşyaları yüklendi,bizimkiler ise yerleştirme işlerine yardıma gelmek için benim izin günümü yani benim onlara hadi gelin dememi bekliyorlardı.

Ben ise dış dünya ile uyumlu ancak yaşlı insanlar gibi çok başka anıları yaşatan birine dönüşmüştüm.Kafam sürekli dalgındı hatta son anda hatamı fark etmemiş olmasam neredeyse hasta röntgenlerini karıştıracaktım.

Kartal'ı aramak ve ne konuştuklarını sormak için cesaretim yoktu.Üstelik onun da aynı durumda olduğunun farkındaydım.Sonra bu sabah aklıma gelen ilk düşünce ile onu sormak için Gamze'yi aradım.Bu durumdan elbette mutsuzdum ancak ondan haber almamın en iyi yolunun kesinlikle Gamze'yi konuşturmak olduğunuda iyi biliyordum.

Sanki telefonun başında benim aramamı bekliyormuşcasına daha ilk çalışta ismimi söyleyerek açtı ve şımarık ses tonu ile konuşmaya başladı.

"Ah canım,şey biz dün birlikteydik iyiydi gayet iyi Kartal merak etme yani,hatta bir organizyonda sunuculuk yapması için teklif geldi.Eskiden radyoda mı çalışmış ne,çok beğenmişler.Ben de dekoru ile ilgileneceğim.Ay görsen Sare,nasıl güzel olacak her şey.Ünlü bir markanın tanıtım ve kutlama gecesiymiş."

Bu kıza nasıl sabrettiğime gerçekten inanamıyordum ancak onun iyi olduğunu ve çalışabildiğini duyduğuma sevinmiştim.

"Tamam Gamze sevindim Kartal adına."

"Ayy bu arada neler olmuş öyle.Yeni duyduk biz Onur'la,onu da komşulardan.Kartal'a kalsa hiç anlatmaz böyle şeyleri.O adam,yani onu kurtaran senin kayınpederin mi?"

"Evet öyle neyse şey işler yoğun kapatayım ben daha sonra..."

"Dur,dur Sare en önemli şeyi sorucam sana,tekrar nişanlımısın yani?"

O esnada sinirden patlamak üzereydim.Ne diyebilirdim ki?Sana kaldı işte sevin mi?Ya da evet,evet nişanlıyım meydan senin göster hünerlerini mi?

"Kapattım ben Gamze ya çok yoğun burası."

Hâlâ konuşuyor olsa da telefonu hızla kapatıp masama bıraktım.

Ne diye aramıştım ki hem onu.

Sonrasında akşama kadar gerçekten de yoğun ve karışık geçen bir gün oldu.Acil hastalarda durumu ağır olan iki hasta ve doktorların rica ederek öne almak istedikleri çekimler yüzünden neredeyse yemek dahi yemeden çalışmıştım.

Akşam üzeri yorgunluktan kendimden geçtiğimde dinlenme odamda uyukladığım esnada kayıtlı olmayan numaradan bir mesaj geldi.

"Selam Sare,ben Onur.Hafta sonu güzel bir Organizasyon işi aldık,Kartal'ın yanında olmak istersen adresi gönderiyorum sana.Hem İstanbul yoluna da yakın.Mesajı benim gönderdiğimi bilmesin lütfen."

Gelen bu mesaj hem aklımı karıştırmış hem de beni mutlu etmişti.Bir taraftan gitmeyi istiyordum ancak diğer taraftan da beni görünce vereceği tepkiden korkuyordum.Hasan amca ile gerçekte neler konuştuklarını bilmediğim için davranışları eskiye göre daha farklı olabilirdi.İçimden yüzlerce kez fikir değiştirmiş,eğer gidersem saçmalayacağımı ve artık doğru davranmam gerektiğini kendime sürekli fısıldamıştım.

Oysa hızla geçen yoğun bir haftanın sonunda şu an otobüse binerek Onur'un verdiği adrese yakın durakta inme planları yapıyordum.

Sırt çantamı sıkıca tutarak,önümde beş dakika sonra kalkmak için bekleyen otobüse istersem binmekten vazgeçebileceğimi düşünüyor olsam da kalbim gitmek istediği adresi biliyordu.Onur'un gönderdiği gerçek konum ise iki buçuk saatlik yolum kaldığını gösteriyordu.

İndiğim durak organizasyonun yapılacağı otele on beş dakika uzak olduğu için taksiye binerek otelin ismini söyledim.

Akşam olmak üzere olduğundan,arabanın içine yansıyan gün batımının iyi hissettiren ışıkları yüzüme vuruyordu ve aynaya yansıyan görünteme bir süre baktım.O şekilde olan bir davet için çok basit kalacağını bilsemde düz siyah bir elbise ve birkaç gümüş takı takarak hazırlanmıştım.Saçlarımı biraz dalgalı haliyle tepeden topuz tokatları ile tutturduğumda gözüme olması gerektiği kadar doğal görünmüştü.Makyaj işin en kolay kısmıydı ve çantamda ki küçük el aynamda şu an neredeyse eksiklerimi tamamlamıştım.Sıyah bir göz makyajı,hafif allık ve parlatıcı gayet yeterliydi bence.

Onur'a yaklaştığımı haber veren bir mesaj gönderdiğimde,Kartal'ın kulis arkasında hazırlıkta olduğunu,kendinin ise benim için bir masada yer ayırdığını belirterek mesajımı cevaplamıştı.

Taksi otelin önünde durup inerek içimden ona kadar sayarak merdivenleri çıktım.Şık giyimli kadınlar,smokinli adamlar ve kapıdaki valelerin içinden görünmemeye çalışarak kapıdan içeriye girdim.

Tüm masalar beyaz orkideler ile süslenmiş,fildişi rengi ile tüllenen ve zarif görünen masalar hazırlanmış,firmanın logosu ile yapılan reklam projeksiyon ile ışıklı bir panoya yansıtılmıştı.Karşı masallardan birinde iş adamı olduğu belli olan biri ile görüşen Onur, beni görünce masa numarası işaret etti,ben de hemen daha fazla ortalarda görünmek istemeden yerime geçtim.

Aradan geçen yarım saatte,reklamlarla devam eden tanıtımlar bitmiş ve salon neredeyse tamamen dolmuştu.Seçilen müzikler gerçekten de çok iyiydi.

İşte o an heyecandan,tıpkı iki yıl önceki gibi kalbimin yerinden çıkacağı sesi duydum.

"Değerli firma yetkilileri ve sevgili konuklar,başarınıza destek olacak ve sizi haklı olarak gururlandıracak olan bu tanıtım gecesine hepiniz hoş geldiniz."

İşte o an tam karşısında durmuş dikkatle onu izliyordum.Kartal ise ona çok yakışan smokin içinde sunumuna devam ediyordu.

Gülerek başımı çevirdiğimde,Gamze'yi hemen onun yakınlarında ve stand'ın çevresinde dolaşırken görmem bir oldu.Belli ki bu akşam ki eğlence daha yeni başlıyordu.