Yeni başlayan gün ile işe yetişmek çabasıyla koşturan insanlar,çöpleri toplamak için dolaşan çöp arabası görevlileri ve sokak hayvanlarının yemek bulma telaşını aracın camından izliyordum.

Son günlerin sevilen bir şarkısı çalıyordu ve sözleri gerçekten sanki bizi anlatıyordu.

'Bir yer bulalım,dünya'dan uzak"

Bu şarkının melodileri eşliğinde bindiğim takside eve doğru giderken,İkisinin karşı karşıya gelmesinin benim için korkunç birşey olduğunu düşünüyordum.Özellikle bunun olmaması için her zaman özenli davranmıştım ancak şanssız bir şekilde,açılışın olduğu gece arkadaşı Ali bizi görmüştü.Elbette ki durumun ne olduğunu ve detaylarını biliyordum.

Taksi yirmi dakika kadar sonra sitenin önüne yanaştığında hızla yukarıya çıkarak eve girdim ki Berat henüz gelmemişti.Bir süre,oyalanacak birşeyler bulmaya çalışarak bekledim ve daha sonra cesaretimi toplayarak onu aradım.

Telefonu operatörün sesinin duyana kadar çaldırdım ancak açılmadı o esnada evdekilere uyanınca beni göremeyerek meraklanmamaları için,işlerin bitmesi adına erken geldiğimi yazan bir mesaj gönderdim.Ne yapmam gerektiğine bir türlü karar verememiş durumdayken, Kartal'ı aramaktan başka çarem olmadığını biliyordum çünkü her ne kadar merak etse de sorun çıkarak bir durum olmaması adına beni aramayacağını iyi biliyordum.

Telefonu daha ilk çalışta açtığında sesi oldukça heyecanlı geliyordu.

"Sare?"

"Kartal iyi misin sen?"

"Asıl sen iyi misin?Geldi mi o?"

"Hayır gelmedi henüz,bir arkadaşı bizi açılışta birlikte görmüş sanırım o da sonra senin yanına gelmiş."

"Onur mu mesaj attı sana?"

"Evet,evet şey durum ne yani,nasıl görmüş ki bizi?"

"Birlikte Onur'un arabasına binerken Sare."

"Hımm demek öyle,bu kötü işte.Sana.ne sordu?Seni nereden bulmuş ki?"

"Öğrenmiş o gece sunuculuk yaptığımı falan seni nereden tanıdığımı sorduğunda ben de eski bir arkadaşım eve bıraktım dedim.Yine de dinlemedi ağır konuşmaya başlayınca işte ortam biraz gerildi."

"Kavga ettiler yazdı Onur,aklım çıktı. "

"Yok ya öyle birşey.Sare,şimdi benim içim hiç rahat değil,o çıktıktan sonra ben de peşine çıktım yirmi dakikaya falan oralarda olurum.Yakınlarındayım yani ters bir durum olursa,tabii sen sakın o söylemeden bildiğini falan belli etme.Bu kez nereden öğrendiğini sorgular."

"Tamam Kartal sen merak etme beni her türlü idare ederim ben."

"Sare?"

"Efendim?"

"Sen öyle istediğin için gerçeği söylemediğimi biliyorsun.Ters bir durum olursa mutlaka haber ver."

"Pekii."

Anahtarın çevrilen sesini duyduğumda mutfakta oyalanıyormuş gibi davranıyordum ve Berat kapıdan girdiğinde orada olduğumu belli edecek şekilde bir iki adımda kapıya doğru ilerledim.Beni görünce şaşırsada normal davranmaya çalışarak yanıma doğru yürüdü.

"Sare?Niye erkenden geldin?Annenler nerede?"

"Erken uyandım onlar da henüz uyudukları için işler erken bitsin diye geldim ben.Sen nereden geliyorsun ki sabah sabah?Evde bulamayınca şaşırdım."

"Ben öyle bir yürüyüşe çıktım ya dolandım buralarda."

"Anladım.Kahvaltılık hiçbir şey yok evde nasıl yapalım,ben acıktım da acaba annemlerin yanına mı gitsek?"

"Uyandılarsa olabilir tabii ya da dur ara onlarıda hep birlikte dışarıda güzel bir kahvaltı yapalım."

"Çok oyalanmasak iyi olur aslında,akşam dönecekler biliyorsun."

"Yok ya ne olacak bir saat falan,konumdan yakın bir seçeriz."

Gayet normal davranıyor ve birşeylerden şüphelenmiş olsa da bana belli etmiyordu.

Az sonra hemen annemleri arayarak uyandırdım ve hazırlanmalarını söyleyerek biz de evden çıktık.

"İstanbul'a tayin için başvurmuştum kabul edilmiş haftaya geliyorum."

Aniden söylediği bu sözlere şaşırmıştım çünkü bu kadar erken sonuçlanmasını bekliyordum.Henüz düğün tarihine bir buçuk ay vardı ve o sürede de muhtemelen yeni evde kalacaktı.

"Erken sonuçlanmış şaşırdım."

"Sevinmiş görünmüyorsun Sare?"

"Yok yani iyi oldu da beklemiyordum."

"Yeni evde kalacağım o yüzden bu hafta tüm eksikleri toparlamamız lazım."

"Benim iki gün çift nöbetim var da fırsat buldukça ilgilenirim."

"Sorun değil ben bu hafta için rapor alacağım,tayin öncesi izinde veriyorlar birleştiririm yani iki gün Manisa'ya toparlanmaya gideceğim sadece.Onu da senin iznine denk getirim."

Elbette ki beni göz hapsinde tutmak için yapıyordu bunu ve kendince öyle bir durum varsa buna engel olmaya çalışacaktı.

Oluşan kısa bir sessizlik sonrası ortaya sanki bir bomba bıraktı.

"Sen de düğüne kadar gelirsin yeni evde kalırız,lojmanın orası çok sessiz gece güvenli değil."

"Babam istemez öyle."

"Söylemeyiz nereden bilecek hem zaten evleniyoruz ne var bunda."

"Bilmiyorum Berat,onu sonra düşünürüz."

Büyük ihtimalle itiraz edecekti ancak annemleri almak için sokağa döndüğümüzde susmayı tercih etti.

Kapıda heyecanla bekleyen kızlar süslenmiş ve gülüşüp konuşuyorlardı.Annem ise arabayı görünce her zamanki gururlu hali ile gülümsedi.

"Ne iyi oldu çocuklar böyle,biraz hava alıp İstanbul'u görelim."

"Tabii annem sonra daha sık gezmeye de gelirsiniz bu sayılmaz."

"Berat enişte bizi gezdirirsin değil mi?En çok Ortaköy'ü merak ediyorum."

Yıldız heyecanla gitmek istediği yerleri sıralarken Deniz dikkatle beni inceliyordu.Çaktırmadan başını hafifçe oynatıp sorduğunda ona doğru dönüp yalnızca gülümsedim.

Onlar arabaya yerleştikten sonra yavaş yavaş hareket etmeye başlayan aracın camından başımı çevirdiğimde parkın hemen köşesindeki bir arabanin içinden Kartal'ın bizi izlediğini gördüm.O anlarda kalbim yerinden çıkacak kadar şiddetli çarpıyordu.İçinde bulunduğumuz araba sol tarafa doğru dönerken tam yakınından geçtiğimiz için başımı çevirip baktım.

Bir kaç saniye için de olsa göz göze geldiğim Kartal durumu inceleyen bakışlarla bana bakıyordu.O an ikimizde konuşmadan da olsa anlaşıyorduk.