SİYAH PERÇEM KİTABI TANITIM GÜNÜ

-Sare hanım merhaba.

-Ben Günce Yayınevi editörü Serpil.Kitabınız ile ilgili duygu ve düşüncelerinizi öğrenebilir miyiz?

-Merhaba.

-Aslında bu yazdıklarım kitap olması için yazılmayan,içimdeki duyguları dökmek istediğim satırlardı.Bir şekilde kitaba dönüştü.

-Yani gerçek ve yaşanmış bir hikayeden bahsediyorsunuz.

-Evet...Aslında hikayeden de çok benim hayatımın üç yıllık bir kesiti.

-Pekii az önce söylemiştiniz kitap olması için yazılmadı o halde bu satırlarınızı kitaba dönüştürme kararını nasıl aldınız?

-Şöyle oldu ben o günlerimi yazdığım ajandamı küçük bir not ekleyerek bir sahile bırakmıştım.Bulan kişinin okuyup etkilendikten sonra sizin de çalıştığınız yayinevine giderek okutması ile başladı bu serüven.Sonrasında işte buradayım.

-Yani aslında yine bir okurun beğenisi ile oldu diyebiliriz.

-Öyle de söylenebilir tabii ama asıl isteğim;yaşadıklarımla benzer durumları yaşayan,hayatın zorlukları ile mücadelede yolunu kaybetmiş birine yardımcı olmasıydı.

-Kitap ile ilgili arka kapak yazınız ayrıca dikkatimi çekti.Müsadenizle okumak istiyorum.

-Elbette buyurun.

"Her şey küçük bir nefes ile başlar ve biter.Tıpkı yaşam gibi aslında.Belki çok uzun,belki çok kısa.Yine aynı şekilde,birbirinin zıttı tüm duyguları kalbimizde yaşatırız.Siyah ve beyaz,kötü ve iyi,yanlış ve doğru.Hepimiz eksiğiz,noksanız.Tamamlanmak için devamımızı eksik kalan o parçamızı arıyoruz farkında olmadan.Gece gündüz ile kış yaz ile tamamlanıyor ve eğer siz kendi benliğinizde ki eksiğin farkında değilseniz hayat bunu tamamlamak için sizin karşınıza bir şekilde diğer yarınızı çıkarıyor.İşte bence aslolan bunu anlayabilmek.Kimbilir bunun farkında olmayan ne çok insan diğer yarısı olmadan yaşayıp gidiyor.

Ben hayatın bana getirdiği bu hediyeyi fark ettiğimde her şey için çok geç olduğunu düşünüyordum. Ve yine bu tamamlanmayı kabul etmek için hazır değildim.Üstelik yalnızca kendi mutluluğum için yapacağım bir tercihin başkalarını üzeceği düşüncesi önümde duran büyük bir engeldi.

Ancak tüm bu olanlara rağmen hayatın benim için başka planları vardı."

-Evet Sare hanım,söylemek istediğiniz başka bir şey var mı?

-Küçük bir son cümlem var aslında.Öncelikle nişanlım Kartal'a varlığı ve her daim yanımda olduğu için çok teşekkür ediyorum.Bu satırların kitap olmasını en çok ona borçluyum.Daha sonra benim büyümeyen küçüğüm,kardeşim Deniz'e çok teşekkür ediyorum.Ve tabii ki yazdığım satırları okuyup aldığı emaneti yayinevine götüren Handan Hanım'a sonsuz teşekkür ediyorum.

Handan'ın gözünden

Her gün düzenli olarak sahilde bir yürüyüş yaparım.Yaşlanmaya çeyrek kala olan ömrümde yalnız yaşayan biri olarak yapabildiğim en büyük spor bu sanıyorum.Günü selamlar,güneşe bakar ve dalgalarla konuşurum.Evet bir de bırakılan çöpleri toplayarak etrafı güzelce temizlerim.insanlar sahilleri nasıl kirletirler aklım almıyor.

Yine böyle bir günde taşların kenarına atılmış bir defter buldum.Tam çöpe atmak üzereydim ki arasından kuru bir çiçek dalı düştü.Sonra sayfalarını karıştırınca bunun bir günlük olduğunu fark ederek okumaya başladım.İyi ki de öyle yapmışım.Çok güzel iki yürek ile tanıştım ki gerçek bir aşk hikayesi de okumuş oldum.

Hele ki o son yazdıkları.

Ben de hemen ilk aklıma geleni yaptım.Kartal ile Sare'yi herkes tanısın istediğimden bulduğum defteri yayınevinde çalışan bir arkadaşıma okuttum.Işte şu an Sare karşımdaki masada oturmuş kitabın tanıtımı icin söyleşi yaparken ne kadar da doğru yaptığımı bir kez daha anladım.

Şu an buraya gelmem için bana ayırttıkları özel konuk sandalyesinde oturuyorum ve ikisini de daha önce bir trafik kazasında kaybettiğim kızım ve damadımın gibi çok seviyorum.

Onlar yalnız yaşayan bu kadın için hayatın birer hediyeleri oldu bana.İnsanlardan uzaklaşmış biri olarak yeni bir aile ile tanıştım.Artık bazen birlikte vakit geçiriyoruz ve kesinlikle beni çok güldürüyorlar.

Sare kızımın da dediği gibi 'hayatın benim için de planları varmış.'