Bulutlar uzak durun benden,

nem kapıyorum sizden.

Yanaklarımdan ıslaklığı gitmedi hasretimin.

Yastığım olmasa göllenirdi yüreğim.

İçimden taştı özlemim.

Kendime acıyorum.

Bir yandan ağlarken bir yandan susturmaya çalışıyorum kendimi.

Şebeklik yapıyorum ara sıra.

Bazense nefret ediyorum kendimden ettiğim kadar yalnızlığımdan da.

Oysa bir başına kalmayı çok severdim.

Başımı yaslayacak omuzun yokluğunda nefret ediyorum yastıklarımdan da.

Odamı toplamak gelmiyor artık içimden.

Nasılsa annem kızmayacak bir daha.

Günlerce aç kalsam nasılsa annem gelip sormayacak asla.

Eskiden anne diye ağlayınca çocuklar kızardım annelerine

oysa şimdi ben ağlarken için için;

kimse anne demesin diye yalvarıyorum.

Kendime yetmiyorum artık.

Ana kuzusuydum önceden anasız kuzu olunmadığını biliyorum artık.

Aşkım için dağları delerdim ama annem için aşkımdan vazgeçerdim de

vazgeçemiyorum kendimden yine annem için.

Yoksa bilirim o mezara sığardık ikimiz.

Ömrümden ömür katsın Rabbim de ölümü birlikte tadalım derdim biz.

Kollarını özledim.

Kokusunu özledim.

Bana kızmalarını özledim.

Özledim beni gözünden sakınmasını.

Özledim beni camda beklemesini.

Özledim dizinde yatmayı.

Onu kızdırmayı.

Özledim ben Annemi özledim