Yüreğine hapsolmuş acıyla karışık tatlı gülüşlerin,

Bir tebessüm et, hem hayat hem mevsimler değişsin,

Karanlık içinde dolunay ; gölgeler içinde güneşsin,

Yokluğuna esir kalmış aşıklar, mahkum sen değilsin.

Geceleri karanlığa yenik düşmüş de yalnızlığın koynunda,

Sensiz yaşayan ölüler gibidir o kara toprakların altında,

Zindanlar içinden kaçarak imkansıza kavuşma heycanında,

İmkansız ve mükemmelsin; kendine mahkum olmadın daha.

Bakışlarından ötesi ölüm, yokluğun ipliğin ucundaki an,

Nefes almak zor ; konuşabilmek yüreğinle nefes almadan,

Yaşamak denirse buna yaşıyor say, hissedip dokunamadan,

Mahkum ; seni uzaklardan sevendir yokluğuna aldırmadan...