Bana seni sordular,

Tanımıyorum dedim.

Nasıl olur;

Onun için şiirler yazıyorsun

Ya döktüğün gözyaşları

Tanıştığın kaldırım taşları

Boş şişeler bile müşteki

Fırlattığın duvarı demeye ne hacet

Selamsızlar bile sana küskün

Güneş sana hiç doğmadı

Ay perdesini kapadı

Sen ona küstün

Herkes sana

Nasıl olur da tanımazsın dediler

Tanısaydım;

Yanımda olurdu varlığı

Yokluğuyla dertleşmezdim

Yazmazdım mektupları yalnızlığıma

Yüreğimin külleri yerine

Ucu yanık olurdu mektuplarımın

Ne zaman canım yansa o gelmezdi aklıma

Kendimi yetim hissetmezdim

Bayram sabahı cebimde şekerim olurdu

Kimsesiz ellerimin yerine

Her sabah güneş pencereme doğardı

Ay beni kıskanıp yıldızlara yaklaşırdı

Ah bir tanısaydım,

Tanısaydım keşke.