1. Yalvarış

"Seni asla yalnız bırakmayacağım, banyo paspası"

"Baba, beni bir erkekle, başka bir ülkeye gönderemezsin değil mi?"

Babam, oturduğu koltukta dinlenen götünü hafifçe yaylandırdı ve bana döndü;

"Barlas'ı tanıyorum, sen de tanıyorsun. Hem o daha önce gitti Kore'ye sana rehberlik eder ne güzel."

"O bana nasıl yardım etsin ki baba, daha kendi götüne sahip çıkamıyor."

"Cık, cık, cık abin yaşında adama göt diyemezsin Sâra."

"Ona göt demedim, göt derken onun götünü kast ettim. Onun göt olduğunu değil."

"Keşke Türkçe sınavında verilen kelimelerle de bu kadar iyi cümleler kurabilseydin be kızım."

"Bana niye hep o sınavı hatırlatıp duruyorsun ki baba?"

Nedenini biliyorum aslında. Pürüzsüz bir kopya çekme düzeneği hazırlamama rağmen sadece 31(hocaya bir puan daha vermesi için yalvardı ve bu not ortaya çıktı) aldım çünkü Barlas bana kopya hazırlayacağım kaynağı kendi kitaplarından vermişti. Eh, cidden benim abim yaşındaydı konularımız pek de uyuşmuyordu. Bana nasıl anlamadın demeyin. Ben aslında çooook zekiyimdir. Sadece bana bu okul zamanı, hele de sınav haftası bir heves geliyor.

Aptallıklar yapma hevesi...

Ve ben her zaman önce isteklerime bakarım. O sınav günü de yaptığım aptallık Barlas'a güvenmekti. Ben o kadar kopya çekecem diye götümü yırtayım o bana 'al kopya hazırlarsın' diye kendi kitabını versin.

Aslında bu da bir centilmenlik örneği değil mi? Sonuçta kendinden ödün vererek kitabını çalışmam için bana vermiş.

Ama öyle değil. Ben bir de sınav haftası onun kitabını çalmakla suçlandım ve babamın bana iş öğrenmem için verdiği cezalardan birini aldım.

Cezam ise onun banyosunu temizlemekti ve o günden sonra bana 'Banyo Paspası' demeye başladı.