Chapter 5 || kidding

"Ben sahte davranmam, seni seviyorum."

minho,han

Bu, benim şansım mıydı?

Bütün cesaretimi toplamış, kapısını çalacaktım. Ama bir anda hem onun, hem de benim en büyük rakibim Choi Beomgyu koridorun başında göründü. Onunla daha önce sadece ailelerimiz yüzünden bir kaç kez merhabalaşmıştık o kadar. Ve bu adam benim hayatımın en güzel ânı olabilecek bir ânı (argo sevmem ama) boka çevirmişti. Ben böyle işi seveyim. Artık beni gördü, onunla az da olsa konuşmak ve belki de neden Lee Minho'nun kapısının önünde, heyecandan titreyerek dikeldiğimi soracak ve cevap vermem gerekecekti.

"Merhaba Jisung." Yanıma geldi ve gözlerimin içine bakarak söyledi bu kelimeleri.

Cidden, bir insan bir kaç kelimeden bu kadar nefret edebilir miydi? Ben eğer istersem ayakkabımın bağcığının ucu açılmış plastik kısmına bile yattığım yerden sövebilirim.

"Merhaba Beomgyu, niye buradasın?"

"Sadece hırkamı unutmuşum Jisung, içerden onu alacağım. Hem sen neden buradasın?"

Ben yalan söylemede değil ama yalan uydurmada çok iyiyimdir. Tek sorunum karşımdakini kendime inandırmak. Onu da saçmalayarak hallediyorum.

"Bayan Park, Lee Minho'ya bir şey iletmemi istedi de o yüzden buradayım."

"Peki niye hâla içeri girmedin"

"Sıcak basmış, bağcığım açılmış, üstüm bozulmuş, saçım tülermiş, ojem bozulmuş, makyajım akmış, süveterimin ipliği sökülmüş. Kısacası canım istememiş."

Bana bir değişik baktı. Aslında ben de şu an yapabilsem kendime değişik bakardım ama olsun.

"Peki Jisung, ben hırkamı alayım."

"Al tabii ki, Choi Beomgyu. Üşüyüp, hasta olup, turnuvaya katılamamanı hiiiiiiç istemem."

"Teşekkürler Jisung."

"Rica ederim Beomgyu."

Ve o içeri girdi ben de koşarak Felixlerin yanına gittim.

Bok ye Choi Beomgyu.

🖇Bölümü annemin telefonundan, gizlice yazdım. Umarım iyi olmuştur.🖇