12. Bölüm

Cenk ve ben akşam saatlerinde evde boş bir zaman bulduğumuzda, internetteki sosyal medya hesaplarımıza birkaç eğlenceli fotoğraf yüklemeye karar verdik. Birbirimize sürekli şaka yaparak gülümsediğimiz, çektiğimiz komik fotoğrafları paylaşmak, o anki ruh halimizi yansıtmak için güzel bir yoldu. Cenk, her zamanki gibi enerjikti, ve "Hadi bakalım, birkaç tane komik poz verelim, sosyal medya için tam zamanıdır!" dedi.

Telefonumuzu alıp birkaç farklı poz denemeye başladık. Cenk, her zamanki gibi "süper kahraman" pozları vererek, "Bunu kesinlikle yüklemelisin!" dedi. Ardından ben de, Cenk'in yaptığı gibi garip bir şekilde kollarımı açarak "uzaylı" pozunu denedim. Cenk, bu fotoğrafı çekerken gülmekten kendini alamıyordu. "Bu kadar garip olabilir miyiz?" diye sorarak, telefonunu aldı ve fotoğrafları birbirimize gösterdik. Her iki pozumuzda da tamamen eğleniyorduk, çünkü fotoğrafların komikliği sadece pozlarımızla değil, aynı zamanda birbirimize olan eğlenceli bakışlarımızla da ortaya çıkıyordu.

"Şimdi bunu paylaşalım," dedim. Cenk, hemen telefonundan sosyal medya hesabımıza fotoğrafları yüklemeye başladı. “Herkesin ne kadar komik olduğumuzu görmesi lazım!” dedi, gülerek. Paylaştıktan sonra, hızla gelen yorumlar ve beğeniler bizi daha da neşelendirdi. Takipçilerimiz fotoğraflara tepki verirken, Cenk ve ben birbirimize bakarak eğlencenin tadını çıkarıyorduk.

Cenk, bir yandan fotoğraflara yapılan yorumları okurken, "Hadi bir tane de böyle kocaman bir gülümseme pozuyla çekelim, bu tam sana göre!" dedi. "Evet, ama bu fotoğrafı da mutlaka yükle!" diye ekledim. Fotoğrafı çekip, birkaç saniye içinde sosyal medya hesabımıza başka bir fotoğraf daha yükledik. Birlikte gülümsediğimiz, poz verirken yine içten bir şekilde eğlendiğimiz fotoğraf oldukça ilgi gördü.

Bunlar, Cenk’le geçirdiğimiz sıradan ama eğlenceli anlardan biriydi. Cenk'in evime gelmesiyle, bir arada geçirdiğimiz bu küçük anlar, arkadaşlığımızı daha da pekiştiriyordu. Sosyal medyada paylaştığımız fotoğraflar, belki sadece eğlenceli birer anıydı, ama o anlarda hissettiğimiz rahatlık ve neşe gerçekti.

Bir süre sonra Cenk, "Bunu da yükleyelim," diyerek, son çektiğimiz komik bir selfie'yi gösterdi. “Hadi ama, çok eğlenceli!” dedim. Cenk'in bu neşeli tavırları, bazen her şeyin kötü olduğu zamanlarda bile bir çıkış yolu gibiydi. Ve o an, bir kez daha düşündüm: Hayat bazen bu küçük, komik anlarla daha güzel.