13. Bölüm

Cenk,evden ayrılmak için hazırlanırken, her zamanki gibi neşeli tavrını koruyordu. "Bugün harikaydı, Nara. Yarın yine aynı enerjiyi yakalayalım, tamam mı?" dedi, kapıya doğru ilerlerken.

Ben de gülümseyerek, "Evet, ama bu sefer biraz daha az poz verelim, tamam mı? Bugün resmen bir fotoğraf maratonuydu!" dedim. İkimiz de gülerken, annem oturma odasından yanımıza gelerek Cenk’i uğurlamak için kapıya kadar eşlik etti.

Cenk, anneme dönerek, "Nara’yı bir kez daha güldürebildiğim için kendimle gurur duyuyorum. Her zamanki gibi kahkahaları muhteşemdi," dedi, yine esprili bir tonla. Annem hafifçe gülümsedi ve "Siz ikiniz harikasınız. Ama bir dahaki sefere çaylarımızı içmeden gitmek yok, Cenk," diye ekledi.

Cenk başını sallayarak, "Tamam, söz veriyorum, bir dahaki sefere çay içmeden gitmem. İyi akşamlar!" dedi ve kapıdan çıktı. Annesinin samimi vedasına karşılık, el sallayarak evden ayrıldı.

Kapıyı kapattığımda, derin bir nefes alarak telefonuma uzandım. Baran’la konuşmamız gerektiğini hissediyordum, özellikle bugün okulda yaşananlar yüzünden. Telefonu elime alıp numarasını çevirdim ve birkaç saniye sonra onun sesi duyuldu.

"Merhaba, Nara," dedi, sesi hafif bir gerginlikle karışık, ama yine de nazikti.

"Merhaba, Baran. Bugün biraz garipti, değil mi? Seni okulda biraz gergin gördüm," dedim, direkt konuya girerek.

Baran kısa bir sessizlikten sonra, "Evet, fark ettim. Cenk'le olan bağınız çok güçlü. Bu beni... şey... biraz garip hissettirdi, sanırım," dedi, sesi biraz daha yumuşamıştı ama içinde bir şeyler saklıyor gibiydi.

"Baran, Cenk benim çok eski bir arkadaşım. Onunla olan dostluğumun seni rahatsız etmesini istemem. Bunu anlaman benim için çok önemli," dedim, sesime olabildiğince açıklık katmaya çalışarak.

Baran derin bir nefes aldı. "Evet, bunu biliyorum, ama bazen kıskanmadan edemiyorum. Seni ne kadar önemsediğimi anlamanı istiyorum. Belki bunu yanlış bir şekilde gösteriyorum, ama hislerim gerçek," dedi, kelimeleri dikkatle seçerek.

Sesi bana düşündüğümden daha dürüst geliyordu. Bu durumun onu ne kadar zorladığını hissettim. "Baran, hislerin için teşekkür ederim. Ama birbirimize güvenmemiz gerekiyor. Bu, her şeyi daha kolay hale getirir," diye cevap verdim, biraz daha yumuşatarak.

Telefonun diğer ucunda Baran’ın gülümsediğini hissedebiliyordum. "Haklısın, Nara. Belki de bazen fazla düşünüyorum. Ama söz veriyorum, bundan sonra sana daha çok güveneceğim," dedi, sesindeki samimiyet açıkça hissediliyordu.

Bu konuşma içimde bir rahatlama hissi oluşturdu. Baran’ın kıskançlığı, onun bana olan ilgisini gösterse de, bunu doğru bir şekilde ele almak, aramızdaki bağı güçlendirebilirdi.

Telefonu kapattıktan sonra, kendimi biraz daha hafiflemiş hissettim. O gece, hem Cenk’le yaşadığım eğlenceli anları hem de Baran’la yaptığım samimi konuşmayı düşünerek uykuya daldım. Bu iki kişinin hayatımda önemli bir yere sahip olduğunu bilmek, bana huzur veriyordu.