"BAŞKA BİR YER"

Sabah uyandığımda görüntümün netleşmesini için bir kaç kez gözlerimi kırpıştırdım. O sırada belime sımsıkı dolanmış kaslı kolları gördüm arkamı döndüğümde bu kişinin Gökhan olduğunu gördüm, gözlerimi irileştirerek ona baktım ardından tiz bir çığlık attım. Bu nasıl evime girip odama kadar çıktı. Ben çığlık attığımda Gökhan yerinden sıçradı.

"Sabah sabah ne bağırıyorsun kızım?"

"Sen neden benim odamdasın? Ve ayrıca içeriye nasıl girdin?"dedim ve Gökhan'ın kaslı kollarından kurtulup ayağa kalktım. Etrafıma baktım burası benim odam değildi.

"Burası da neresi?"

"Burası benim evim."

"Ben senin evinde ne arıyorum?" dedim sinirle Gökhan ayağa kalktı ellerimi tuttu ve beni yatağa oturtup konuşmaya başladı.

"Öncelikle sakin ol Defne."

"Bu durumdayken nasıl sakin olmamı bekliyorsun. Ben neden senin evindeyim? Sen dün gece balo bittikten sonra beni evime bırakıp gitmedin mi?"

"Gittim ama sonra tekrar geri geldim. Senin için!"

"Senin benimle derdin ne Gökhan?"

"Defne benim adım Gökhan değil!" dedi aniden ben şaşkın bir şekilde ona bakıyordum. Sonra elini yanağımda gezdirdi ben kendimi geri çektim ve korkan gözlerle ona bakmaya devam ettim.

"Sen Gökhan değilsen kimsin o zaman?"

"Ben..."

"Kimsin konuşsana durup öyle yüzüme bakma söyle kimsin?" dedim önce yüzümü inceledi ardından konuştu söylediği şeyle şok olmuş bir şekilde geri geri gitmeye başladım.

"Ben... Ben senin aşık olduğun kitap karakteriyim Defne!"

Ne! Ne! Ne! Benim aşık olduğu kitap karakteri mi? A- ama bu nasıl olabilir onlar gerçek değillerdi!

"Gökhan şuan saçmaladığının farkında mısın? Onlar gerçek değiller!" dedim bir yandanda Gökhan' nın delirdiğini düşünmüştüm,

"Defne ben ciddiyim, ben Alparslan Karakurt senin aşık olduğun kişi."

"A- ama bu nasıl olabilir? Onlar kurgusal karakter gerçek olmaları imkansız!"

Ama ben gerçeğim Defne, ben sıradan bir kurgusal karakterdim. Ama şimdi sana aşık bir insanım, artık kurgusal karakter değilim!"

"Nasıl oluyor bu? Yani nasıl gerçek bir insan oldun? Nasıl buldun beni ve benim evimi?"

"Senin sayende kurgusal karakter olmaktan kurtuldum. Senin her gece söylediğin gibi, keşke Alparslan gelip beni alıp götürse. Keşke gerçek olsa diyordun. İşte senin sayende kitaptan çıktım, bir nevi kitaptan ışınlanarak çıktım, seni uzun bir süre aradım ve buldum. Sen artık benimsin." Dedi Alparslan ağzım açık ve şok olmuş bir şekilde Alparslan'a bakıyordum. Ben ona bakmayı sürdürürken o konuşmaya devam etti.

"Sana bir mesaj attmıştım belki hatırlarsın. 'Sakın üzülme güzelim, üzülmek sana hiç yakışmıyor hem bakarsın bir gün hayalin gerçek olur umudunu sakın kaybetme.' yazıyordu mesajda" dedi ben far görmüş tavşan gibi ona bakakaldım ve zorda olsa konuşmayı başarabildim.

"O bilinmeyen numaradan gelen mesajlar sana mı aitti yani?"

"Evet, hatta arkadaşın Eftelya ya gelen mesajlarıda Bora atmıştı yani Aras. Oda Eftelya'nın aşık olduğu karakter Eftelya da şuan Bora nın yanıda." dedi

"Peki o güller ve bu boynum da ki kolyeyi de?"

"Evet onları da ben sana aldım."

"O zaman Kaan ve Alaz' ı da vuran kişiler de sizdizin yani,"

"Evet. Seni buraya getirmeseydim ve o şerefsiz piç kurusu seni rahatsız etseydi eğer hemde benim gözümün önünde o zaman asla yaşamazdı."

"Tamam canice planlarını kendine sakla lütfen!" Dediğimde sırıtmaya başladı. Ardından tekrardan konuşmaya başladım.

"Ben rüyada falan değilim değil mi? Çünkü kendimi rüyada gibi hissediyorum da." dedim Alparslan bana bakarak hâlâ sırıtıyordu. Ardından dudaklarını yanaklarıma bastırıp beni öptü.

"Bak bakalım rüyamıymış yoksa değilmiymiş!"dedi sırıtarak. O beni öptüğünde ise içimde kelebekler uçuştu.

"İnanmıyorum gerçekten sen o' sun rüyada değilim istediğim gerçek oldu sonunda!" dedim yerimde duramıyordum, ardından kendimi yatağa bıraktım.

"Şuan her şey sanki bir rüyadan ibaretmiş gibi geliyor bana ama değil aşık olduğum kişinin yanındayım hep bunun olmasını istiyordum."

"Gerçekleşti işte,"

"Birşey sorucam Alparslan."

"Sor güzelim?"

Güzelim! Çok içten söylemişti bu kelimeyi adeta tereyağı gibi eridim.

"Peki neden ben? Yani sana aşık o kadar kız varken neden ben?

"Çünkü diğer kızlar benim sikimde bile değil benim için sadece sen varsın!"

Yattığım yerden hafif bir şekilde kafamı kadırıp gözlerinin içine baktım. Bana biraz yaklaştı. Beni tam öpeceği sırada telefonum çaldı, Eftelya beni görüntülü arıyordu. Alparslan sinirlenmiş görünüyordu, telefonumu aldım Alparslan'a sessiz ol işareti yaptım oda başını hafifçe eğerek beni onayladı.

"Eftelya noldu?"

"Defne tahmin et kimin yanındayım?"

"Kimin yanındasın?" dedim. Eftelya kamerayı Bora ya çevirerek bana gösterdi.

"Kızım sonunda isteğim gerçekleşti Aras aslında benim aşık olduğum kitap karakteriymiş, yani Bora Demirkan!"

"Ama bu nasıl olabilir hani gerçek değillerdi onlar sen kendin söylemiştin?"

"Demek ki gerçekmiş." dedi ve sevinç çığlıkları attı.

Eftelya Arslan

Eftelya sabah uyandığında beline dolanan kaslı kolları gördüğünde panik olmuştu. Çığlık attı ve hemen ayağa kalktı etrafına baktı. Burası da neresiydi, neredeydim ben? Diye düşündü kendi kendine. Pencereden dışarıya baktığında ormanlık alandaydı ensesinde nefes hissettiği an arkasını döndü. Hava karanlık olduğu için kendisine sarılan kişinin yüzünü tam görememişti. Odanın ışığı yandığında kendisine sarılan kişinin Aras olduğunu gördü.

Sonra da Eftelya'ya olan biten herşeyi anlattı zaten bunun üzerine şok olmuştu, çok mutluydu. Zaten bir süre sonra Defne'yi aradı ve olan biten herşeyi anlattı.

Defne Işık

Sevinç çığlıkları attı

" Eftelya ne bağırıyorsun bağırma!"

"Nasıl bağırmayayım bu dünyada en çok istediğim şey oldu!"

Biz Eftelya ile bir süre daha konuştuktan sonra telefonu kapattık. Ben dönüp Alparslan'a baktım sessiz bir şekilde bana bakıyordu, sonra kolumdan tutup beni kendine çekti ve bana sımsıkı sarıldı. Onun kokusunu doya doya içime çektim okyanus kokusu, bir süre sonra kokusu bende bağımlılık yapmıştı. Ve o sırada gözlerimi kapatıp kendimi onun kollarına bıraktım. Yaklaşık 1 saat sonra uyandım ama Alparslan yanımda yoktu. Kesin rüya görmüştüm. Ama oda halen aynı oda ve aşağıdan sesler geliyordu. Hızla yataktan kalkıp aşağıya indim Alparslan mutfakta birşeyler yapıyordu. Yanına gittim ve ne yaptığına baktım kahvaltı hazırlıyordu.

"Yardım lazım mı?" dedim ona gülümseyerek

"Demek uykucu pandamız uyanmış," dedi aynı şekilde bana gülümseyerek. "Hayır yardım gerekmiyor ben hallediyorum."

"Hadi ama sen bana yardım etmiştin bende sana yardım edeyim?"

"İzin vermiyorum sen şimdi gidip oturuyorsun, senin yorulmanı istemiyorum." dedi bende daha fazla ısrar etmedim eğer daha fazla ısrar etseydim o benimle daha çok inatlaşacağı için ısrar etmedim. O sırada aklıma mezuniyet balosundan önceki gün olan olay aklıma geldi,

"Alparslan sana söylemek istediğim birşey var!"

"Söyle güzelim dinliyorum seni."

"Balo' dan önceki gün odamdaki beyzbol sopası kendiliğinden havalandı elimi hareket ettirdikten sonra havada birkaç tur atıp yere düştü bu ne anlama geliyor?" dediğim sırada Alparslan'nın durdu ve bana döndü.

"Gerçekten mi?" Dedi hayret içinde

"Evet."

"Bak seni anlıyorum ama zamanı gelince sana herşeyi açıklayacağım tamam mı?" Onaylar gibi başımı aşağı yukarı salladım. Ellerimi hareket ettirdim ve masanın üzerinde duran bardak havalanmaya başladı ben bardağa bakarken Alparslan'ı çağırdım bana döndüğünde havada duran bardağa baktı. Bardak sonra aniden yere düşüp parçalara ayrıldı. Eftelya ile telefonla konuşurken bana su' yu hareket ettirebildiğini ve yönlendirebildiğini söyledi. Ben hemen kalkıp cam parçalarını topladım. Alparslan bana yardım etti ardından kahvaltımızı yaptık ve dışarıya çıktık. Bana etrafı gezdirecekti biz etrafı gezdiğimiz sırada ağaçtan gelen bir sesle başımı oraya çevirdim bir çift yeşil göz beni inceliyordu. Daha yakından bakmak için ağaca yaklaştım. Aman Allah'ım bu bir periydi boyu benimkinden biraz daha kısaydı altın sarısı saçları vardı ve siyah deriden bir elbisesi vardı. Çok tatlı görünüyordu ama sanırım Alparslan dan korkuyor gibiydi biz dolaşmaya devam ederken Eftelya ve Bora ile karşılaştık beraber dolaşmaya devam ettik.

Oy kullanmayı ve yorum yapmayı unutmayın sizleri seviyorum 🤍