Şarkı -> İmpossible - Shontelle

Hey sen,
Müziği başlatmayı sakın unutma ☝🏻

*** 

Kızlar taksi eve varana kadar sessizliklerini korudular.

Ancak taksiden inip de eve geldikleri an müthiş bir ağırlık hücum etti bedenlerine. Hiç birisinin ağzını bıçak açmıyordu. Dudakları aralandığı an gözyaşlarını tutamayacak gibi hissediyorlardı. Olanlara inanamıyorlardı ve bunları kelimelerle dışarı döktükleri an hepsi karışacak ve berbat bir ağlama krizine dönüşecek diye korkuyorlardı.

Sessizce odalara dağılarak üstlerini değiştirdiler, makyajlarını sildiler ve birkaç saat önce hissettikleriyle şimdi hissettikleri arasındaki farkı düşündüler sürekli. Karınlarına hiç hoşlanmadıkları o sancı girdi ve içlerinde onları hasta eden bir şey varmış gibi rahatsız hissettiler.

Hepsi oturma odasındaki birer koltukta otururken bile sessizlik hiçbirini rahatsız etmiyor gibiydi. Gerçek anlamda hiçbir şey yapmıyorlardı; Günce dizlerini kendine çekerek yan dönmüştü ve her gün gördükleri o bahçeyi izliyordu durgun bir şekilde. Esin ise odayı tarıyor, bazen tavana bakıyor ve titrek, kırılgan bir nefes veriyordu dışarı. Aylin'in yüzü kızarmıştı ağlayamayınca; parmaklarını bileğindeki bilezikte gezdiriyordu düşünceli düşünceli. Derin ise onlar için yapacak hiçbir şeyi olmadığı için çaresizce izliyordu onları.

İlk gözyaşı Günce'nin gözünden usulca yanağına indiğinde hemen onun yanına oturarak Günce gibi yan döndü Aylin. Günce'nin dudakları üzüntüsünün etkisiyle eriyormuş gibi bükülmüştü bir çocuğun ki gibi. Aylin onun omzunu okşayarak konuşma cesaretini buldu kendinde.

"Sen-"dedi ancak devam eden kelimeler gözyaşlarının arasında kayboldu. İçli içli inip kalkan göğsünün üstünde zıplayarak kayboluyordu kelimeler sanki. Ancak Aylin ısrarla devam etmeye çalışıyordu ve bu görüntü karşısında Derin ve Esin önce birbirlerine baktılar, ardından aniden onların yanına doğru harekete geçtiler.

"Tüm bunların olduğuna inanmıyorum!" dedi Esin onların dibine, yere çökerek. "Sanki rüyada gibiydik ve şimdi hepsi bir gecede bitti!"

Söylediğiyle beraber kızlar daha çok hıçkırarak, daha içli ağlamaya başladılar.

"Sen niye ağlıyorsun?" diye sordu Aylin gözyaşları arasından zor seçilen kelimelerle Derin'e dönerek.

"Bilmiyorum!" diye bağırdı Derin ve omuzları sallana sallana ağlamayı sürdürdü.

"O kadar kötü hissediyorum ki..." dedi Günce sanki bu ağlamasını dindirecek gibi tavana bakarak.

Ve o gece sevdikleri tarafından ikinci kez, üstelik daha derinden yaralandılar. Hayatlarının en yoğun kalp kırıklığını yaşadılar.

***
İçimiz yandı bee 💔