Selamlar yeni bölümle geldim!

Bol bol yorum yapmayı ve bölüm sonunda oy verip düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın<3

O zaman başlayalım!

***

''Her hayal; insanı yeni bir umuda taşır.''

3. Bölüm: Yaşa

Saye Kılıç'tan

Saatler ardı ardına birbirini kovalıyordu. Sessizdi. Ben konuşmadıkça konuşmuyordu.

Hiç sıkılmadan hırçınlaşan dalgaları izliyordu. Hava iyice soğumuştu.

Oturduğum yerden kalktım ve üzerimdeki tozu silkeledim.

'' Oldu o zaman. Bana müsade'' dedim habersiz gitmemek adına.

Bakışları bana döndüğünde alayla sırıttı.

'' Ee nereye?'' dedi.

'' Belki rahat bir bank?'' dedim onun gibi.

'' Gerizekalı'' dedi milyonuncu defa.

Eyvallah.

Hızla ayağa kalkıp önümde durdu.

'' Sabaha nasıl sağ sağlim çıkmayı düşünüyorsun cici kız?''

'' Çakım var?'' dedim kafamı yana yatırıp sorarcasına.

Kahkaha atmaya başladı.

Evet. Ciddi ciddi kahkaha atıyordu.

Gözünden yaş mı akıyordu onun?

'' Çakın var? Vayy'' deyip tekrar kahkaha attı.

Omzuna vurdum ve kaşlarımı çatıp gülmekten kızaran yüzüne baktım.

'' Ne bekliyorsun? Sana zarar vermeye yeltenen adama çakını gösterince kaçmasını mı?'' dedi sırıtarak.

'' Daha önce birini öldürdüm biliyorsun değil mi?'' diye sordum.

Alayla sırıttı ve kolunu omzuma atıp beni de beraberiyle ilerletmeye başladı.

'' Biliyorum'' dedi gülerek.

Gülmek ona yakışıyordu.

Yandan ona baktım. Bakışları gözlerimi buldu.

Yorgun bakıyordu. Fazla yorgun...

Ölümü bekliyorum, demişti ilk tanıştığımızda.

Beş yaşındaki bir çocuğun sözleri olmamalıydı bu.

Gözlerimi kapatıp açtım ve daha da yaklaştım yamacına.

Yaşa Mehir, en çok sen yaşa.

...

Sessiz bir yürüyüşün ardından Mehir'in evine varmıştık.

Evin eski ve rutubetli olduğu inkar edilemez bir gerçekti.

Ama temizdi.

Halıda ki kahve lekesini saymazsak..

'' Sen gel 17 sene sonra sen bizim kızımızsın de. Vay be'' diye mırıldandı.

'' Ne yapacağımı bilmiyorum'' dedim dürüstlükle.

'' Sevgiye aç olunca onlara şans verme fikri oldukça cazip geliyor aslında'' dedi. Daha çok kendi kendine konuşuyor gibiydi.

'' Güvenilirler mi ki? Ya o büyük boylar? Adamlar hiç mi itiraz etmediler?''

Başımı iki yana salladım. '' Hayır, zaten anne-babasından önce Eyüp Bey geldi konuştu benimle. Yaşadığımdan bi haber olduklarını ama öğrendikleri an aramaya başladıklarını söyledi.Aynı zamanda birini daha arıyorlarmış.''

Merakla kaşını kaldırdı. '' Kimi?'' diye sordu.

'' İkizim varmış Mehir.'' dedim yutkunarak. Başımı öne eğdim ve parmaklarımla oynamaya başladım.

'' İkinizi birden öldü olarak biliyorlardı yani?'' başını ik yana salladı. '' Tuhaf.''

'' Orası öyle''

'' Ee gidecek misin onlara?'' sesi meraklı çıkıyordu.

Anlattıklarım dikkatini çekmişti anlaşılan.

'' Yalnız olmaya fazla alışığım. Onlarla yapabilir miyim emin değilim.''

'' Denemeden bilemezsin.'' dedi geriye yaslanarak.

'' Ya pişman olursam? Ya yine -'' devamını getiremedim.

'' Sorun yok Saye. Onları geri çevirdikten sonra birlikte olsak nasıl olurdu diye düşünüp durcağına dene. Yakında reşit olacaksın zaten. İstediğin an çıkıp kendi düzenini kurabilirsin.''

Haklıydı.

'' Çay?'' diye sordu.

'' Olur.''

***3. BÖLÜM SONU***

Pek içime sinmedi ama oldundu.

Sonraki bölümde görüşmek üzere<3