Dün türettiğim bahaneden ümidim; yarınımı da perişan etmesi! Ne hâldeydim, ne hâle sürüklendim...

Eskiyi özler gibiyim; olmuşlar, olacaklardan güzel görünüyor. Umutsuzluğu, umut edinmişim! Kaçtıklarıma doğru mu koşuyorum?

Ne sorumluluklara aday olmaya soyunurken, iman davasını üzerimden atıyorum neredeyse; küfrün çıplaklığına rağmen...

Her şeyin daha iyiye gitmesi lazımken, neden bu düşüş? Bu düşüşte, üşüştüler başıma... Kazanmakla kaybetmek neredeyse eşdeğer zorlukta! Kazanmışken kaybetmek, kaybetmişken kazanmak kadar zor...

Arayışı insanın ömrünce manayı?..

Bir kırılma noktasına daha geldiğime inanıyorum! Tekrardan her şey altüst olacak! Bu değişim kalıcı, kaldırıcı, kalkındırıcı olacak inşAllah!

Küfrü çürümüş tahtına, tahtını tabut edecek; gömeceğim! İman davamın altında ezilişini, ölene dek izleyeceğim!

Bâtınımdaki küfrümü, çıkmamaya gömecek; zahirimdeki imanımla daima hizmete ve hizmet ehline meyledeceğim. Bu yolda inşAllah öleceğim. Bu yolla dirileceğim!