"Babama bile güvenmem, bu devirde kimseye güvenmeyeceksin, güvenim kalmadı, hiç kimseye güvenmem..."

Tanıdık geldi mi bu sözler? Kullandığımız ya da yakınlarımızın kullandığı illet cümlelerdir!

Ben bu cümleleri genelde yalan diye nitelendiriyorum! Sizler için yumuşatayım ve yanlış diyeyim olur mu?

Hiç kimseye güveni kalmayan bir insan, bana bunu ifade edemez! Neden?!? Eğer yüz yüze görüşüyorsak; bana da güvenmemesi hasebiyle kuvvet muhtemel anlattıklarını, ona karşı kullanacağımı düşüneceği için anlatamaz!

Hatta evden dışarı çıkamaz! Neden?!?

Onu hiç sebep yokken sevmeyen veya güzelliğini çekemeyen üst komşusu çıkması için pencerede zaman kolluyordur. Çıktığı anda ise saksıyı kafasına "yanlışlıkla" düşürecektir!

Pekâlâ, bay/hanım güvensizimiz yürüyerek gelebilecek olsun... Bu kez de otobüse bile binemez. Şoför bir şizofren olabilir ve bile bile kaza yapabilir.

Pekâlâ, bu kadar hassas olmasın bay/hanım güvensizimiz.

Hiçbir zaman gerçek bir arkadaşa sahip olamayacaktır!

Kısa lafı uzatmanın da bay/hanım güvensizimizin, güvenini daha da sarsabileceğini düşünerek; yaşamak için güvenmelisin sayın güvensizciğim.

Birinin senin güvenini sarsması, başkalarının da sarsacağı anlamına gelmez!

Aynı çukura defalarca düş demiyorum. Bir zahmet güvenini sarsanlardan ders al.

Zaten senin güvenini hiçe sayarak, seni üzdü birileri; ömrünce başka insanlarla aranı bozarak da seni üzmelerine izin verme!

Sana GÜVENİYORUM...