06.07.2022

Göremez olmuştum. Kör değilim ama gözümü çok kötü bozmuştum. Geceleri daha iyi görüyordum. Gündüzlerin beni kör ettiğini düşünüyordum.

Tanıdığım ve tanıdığım için güvendiğim göz doktoruna gittim. Duvara gazetelerden kestiği, farklı puntolarda haberler asmıştı. Donanım ve teçhizat bakımından eksikti ama ikna kabiliyeti mükemmeldi. Bunu; beni ikna ettiği konuların doğrularını öğrendiğimde kavradım.

Doktor muayeneye başladı. Okumamı istediği haberler farklı olmasının yanı sıra farklı gazetelerindi. Bazı haber yazılarını okuyabilirken, bazıları okuyamıyordum. Yazı boyutundan kaynaklandığını düşündüm. Gözüme iki karış mesafede farklı haberleri de okumamı istedi. Yine durum aynıydı. Yakında da uzakta da görme kusurum vardı.

Siyah çerçeveli ve çok kalın camlı bir gözlüğü takmamı istedi. Artık tüm gazete haberlerini okuyabiliyordum. Yakındakileri de uzaktakileri de... Yalnız bomboş kağıtları neden duvara astığını ve iki karış mesafeden birkaç boş kağıt göstermesinin sebebini anlayamamıştım. Muhtemelen araya karışmışlardır.

Kendisi; artık çok iyi ve doğru gördüğümü söyleyerek ve tanıdığım olduğu için para kabul etmeyerek beni uğurladı.

Aklıma, arkadaşlarımla birlikte yaptığımız okuma saati geldi. Bunun için ilk kez gazete alacaktım. Gazete almak için girdiğim markette önce tüm gazeteleri inceledim ve birini aldım. Fakat gazetelerin satıldığı reyonda bomboş kağıtların bulunmasına da anlam veremedim.

Çevrem gazete okumayı çok seven ve her siyasi görüşten insanlarla doluydu. Çetin tartışmalarımız olsa da birbirimizi sever, sayar ve dinlerdik.

Eskiden gazeteleri okuyamazdım Ama artık okuyabilecektim. Arkadaşlarımdan duyduklarımla yetinmeyecek, araştırarak öğrenecektim.

Okuma saatlerinde, önce birkaç saat okumalarımızı yapar daha sonra okuduklarımız ve öğrendiklerimiz hakkında tartışırdık. Eskiden okuma saatlerine ya katılmaz ya tartışma saatine kadar boş boş bekler ya da fedakar bir arkadaşımın, diğerlerini rahatsız etmeksizin kısık sesle okuduğu haberleri dinlerdim. Artık okuma saatlerine seve seve katılacak ve hiç kimsenin de yardımına ihtiyaç duymayacaktım.

Okuma saatimize büyük bir heyecanla katıldım. Ortamdaki tek gözlüklü bendim. Bazı arkadaşlarımın saatlerce boş kağıda bakmasına çok şaşırdım. Galiba benim girdiğim markette girmişler ve yanlışlıkla boş kağıtları almışlardı. Muhtemelen burada rezil olmamak için bozuntuya vermiyor ve okumuş gibi yapıyorlardı.

Tartışma saati geldiğinde boş kağıda bakan arkadaşlarımla aram bozulmuştu. Söylediklerine itirazlarımı belirtirken, kanıt olarak gösterdiklerini görmüyordum ve ahmaklıklarıyla bana boş kağıt göstermelerine hayretle gülüyordum.

Bir müddet böyle sürdü. Bir gün okuma saatimizde gözlüğümü camlarını silmek için çıkardım. Boş kağıda bakan arkadaşlarımın ellerindeki kağıdın üzerinde karaltılar gördüm. Gözlüğümü tekrar taktığımda ise kağıt bomboştu. Birkaç kez bunu teyit ettim. Gözlüğümün büyülü olduğunu düşünmeye başlamıştım. Tanıdığım doktor; benim bir tarafı görmemi sağlarken, diğer tarafa karşı kör etmişti.

Görmediklerimi de görebilmek için kendi gözlüğümü kendim yapma kararı aldım. Uzun yıllar okudum, araştırdım, başka doktorlara gittim ve en nihayetinde kendi gözlüğünü yapmayı başardım. Artık her şeyi görebiliyorum.

Ve görmediklerimin hakikat olduğunu keşfettim. Doktor olduğunu sandığım ve şimdilerde büyücü olduğuna inandığım tanıdığım; istediğini görmemi sağlarken, beni hakikate karşı kör etmişti.