Selamm kurgumu begenmenizi umuyorum,iyi okumalarrrr

Nerede miydim? Hava limanında yıllardır istediğim şey sonunda oluyordu.

ÖÄŸretmen olacaktım fakat ÅŸöyle bir sorun vardı ki Tayinim Hakkari'ye çıkmıştı tabii ki gidecektim annemi ikna etmek zor olsa da en sonunda baÅŸarmıştım.
Sakin adımlarla annemin yanına gittim.

"Anne yeter ağlama "dedim ve ona sımsıkı sarıldım.

"Nasıl ağlamiyim Yavrum? "

Şuan ailem ve Ankara'daki arkadaşlarıma veda ediyordum.
Dönüp abime baktığımda her zamanki gibi dimdik duruyordu ama gözleri kızarmıştı.
Abim annemin ne kadar yapmasını istemesede karşı çıkmış babam gibi asker aolmuÅŸtu.
Onu babamın ölümünden bu yana hiç aÄŸlarken görmemiÅŸtim.

Genelde kendini pek insanlara açmazdı ama ben onun için ayrıydım küçükken de kıyamazdı,babamın ölümünden sonra annem ve benimle daha yakındı.

"Abi"

diyerek yanına koştum ve sarıldım
O da kollarını açıp karşılık verdi.

"Orda sıkı sıkı giyin üÅŸütme abim "dedi.

"Merak etme sen"

"Kız bana ne zaman sıra gelicek " Ses Zehraya aitti yanına gidip sımsıkı sarıldım.

"Çok özletme kendini"dedi. En yakınlarımdandı Zehra bir arkadaÅŸtan öte kardeÅŸ gibiydik lise son sene tanışmıştık sınıfların karışmasıyla, iyi ki de tanışmıştık canım.

"Tamam Zehram merak etme balım"

"Gerçi aramalarımdan bıkacağın kesin" dedi gülerek ben de güldüm.
Sıra teyzeme geldiÄŸinde kaçar gibi atkamı döndüm konu nereye gelicek belliydi her zaman ki gibi

"Kız teyzeye güle güle yok mu ! "

"Var tabi teyzelerin bir tanesi"

AÄŸzını konuÅŸmak için açtığında çok geçti hadi kurtul ÅŸimdi kurtulabilirsen.

"Defne kuzum bi bak bakım oralara gittiÄŸinde benim gibi güzellik abidesi çıtır için birileri var mı

"Teyze gözünü seveyim burada yapma bari."

"Yaa ben ÅŸansımı deniyorum,sahi sende yirmiüçüne geldin ordan damadımızı bulursun artık " diyerek güldü.

Yalandan kaÅŸlarımı çatıp başımı saÄŸ eydim"Ne damadı teyze ya ben orda bebeklerimi eÄŸiticeÄŸim"

"Ufalsında cebime girsinler ilkokul yavrum onlar zannettiğin gibi değil"

Teyzeme de sarıldıktan sonra artık kalkma saati yaklaÅŸtığı için hızlıca diÄŸer arkadaÅŸlarımada sarılıp veda ettim.

Uçak kalkyordu saat 4.45 ti koltuÄŸa oturup Hakkariye gidince ne yapacağı mı düÅŸündüm ve heyecanlandım.
Çocukları küçüklüÄŸümden beri çok seviyordum istediÄŸim iÅŸi yapacaktım ama endiÅŸelendiÄŸi biÅŸey vardı Hakkari doÄŸuda olduÄŸu için tehlike diÄŸer ÅŸehirlere göre daha yoÄŸundu ve bu yüzden asker kaynıyordu.
Aslında annemin genel olarak üzüldüÄŸü buydu bana bir ÅŸey olmasından korkuyordu.
Babamdan sonra bana birşey olmasını kaldıramazdı.

Uyandığımda güneÅŸ yeni yeni doÄŸuyordu yeni hayatım için daha çok heyecanlanmaya baÅŸlamıştım. Evet gelmiÅŸtik.

HAKKARÄ°-YÜKSEKOVA

Uçaktan indim ve saate baktığımda saat 6.28 olmuÅŸtu telefonum uçak modunda olduÄŸu için görmemiÅŸtim sekiz defa yabancı numara tarafından aranmıştım.

Bavulumu aldım yürüyerek telefona o numarayı arıyacağım sırada tekrardan aynı numara aradı.

"Alo"

diyerek telefonu açıp başımı kaldırdım. Karşımdaki kumral saçlı mavi gözlü adamında "alo" diyen sesi kulagıma huzur verici bir melodiyi anımsattı. Fark ettiÄŸim üzere karşımda duran adam beni arıyordu.
Telefonu kapattığımda yanına doÄŸru geldim ve yanında çok kısa olduÄŸumu fark ettim.
Neyse bunun sırası değildi.

"Siz kimsiniz numaram neden sizde?"

"Sizi evinize götürmem gerekiyor" bavulumu elini attığında "ne hakla!" Diyerek çıkıştım.

"Hanımefendi acelem var lütfen size söylemiÅŸlerdir zaten"

"Saçmalama dalga mı geçiyosun benimle ver ÅŸu bavulu "
Dudağının arasından birşey mırıldandı ama anlamadım.

O sırada teyzemin aramasıyla telefona baktım teyzem uçaktaykende 5 defa çaldırmıştı fakat telefon uçak modundaydı ,açtım .

"Alo kuzum"

"Efendim teyze"

"Ben sana söylemeyi unuttum seni babanın eski arkadaşı olan Fırat albay alıcaktı ama acil bir görevi çıktığ için birini göndermiÅŸ.
Adı ne demiÅŸti hah Yağız o alıcakmış adresi söyle o götürür kızım"

"Teyze ÅŸakamı yapıyorsunuz gelincemi söylenir. "Önümde duran daÄŸ gibi adama bakıyordum o da baya sinirlenmiÅŸ gibiydi niye bu huysuzdu ki acaba?

Evet adamı 20 dakikadır beklettiÄŸim için olabilirdi.

albay niye bunu gönderdi ki diyerek düÅŸündüm sonrada köydeki bir yakınıdır diyerek boÅŸverdim.

Telefonu kapattığımda adının Yağız olduÄŸunu öÄŸrendiÄŸim beyefendi ;

"Eee?"

"Ne eee?" Dedim

"Gitmiyor muyuz? diye sinir olmuÅŸ bir ÅŸekilde güldü"
gözleri gülerken kısılmıştı nedensizce bu hali hoÅŸuma gitmiÅŸti.

"Tamam eÄŸer teyzemin dediÄŸi kiÅŸi sensen geleceÄŸim."

Yüzü sabır dilenir gibi bir hâl aldı.

"Soru soracağım"

"Çabuk sor ! "
Albayın beni soktuÄŸu hallere bak küçücük kızın keyfini bekliyorum. "

"Ne alaka sen kaç yaşındasınn sanki! "

Yüzü 25 gösteriyordu.

"Ayrıca bana sesini yükseltip durma!

Bunu derken bende sesimi yükseltmiÅŸ olabilirim ama sorun yok.

"Tamam hadi sor ne soruyorsan gidelim."

"Adın ne? "

"Bunu kendin için soruyorsun sanırım" dedi yüzünde imalı bir sırıtışla
KaÅŸlarımı çatarak
"Hayır tabi ki! albayın gönderdiÄŸi kiÅŸi sen misin? Anlamaya çalışıyorum."

Yüzü bir anda ciddileÅŸti ve "Yağız Alp KAYA" Diyerek bavulu aldı ve arkasını dönerek arabaya doÄŸru yürümeye baÅŸladı.
" Yağız Alp KAYA"diyerek fısıldadım kendi kendime,
Ben de ne kadar peÅŸinden gelmeye çalışsamda benim iki adımım,onun bir adımı olduÄŸundan yetiÅŸemiyordum.Bu yüzden adımlarımı hızlandırıp kolunu tuttuÄŸumda bana kaÅŸları çatık bir ÅŸekilde döndü ve kolunun üstünde olan elime baktı.
Bende elimi hızla çektim
"YavaÅŸ yürü biraz" Geri önüne dönüp adımlarını yavaÅŸlattığında gülümsemeden edemedim.

Sonunda tuttuÄŸum evin önüne geldiÄŸimizde yolculuk boyunca hiç konuÅŸmadığımızı fark ettim.

Ev tuttum dediÄŸimde... Bir ev arkadaşım vardı.Abim ayrı ev tutmamı söylese de ilk defa bir ev arkadaşım olacağı için abimin teklifini reddettim.

Yolda ev sahibini aradım dediÄŸine göre ev arkadaşımda 2 haftaya gelicekmiÅŸ eve yerleÅŸmeye.

Ev müstakildi küçük bir bahçesi vardı, iki kiraz aÄŸacı vardı bunların arasına hamak kurmayı düÅŸündüm hoÅŸ olurdu.

Tabi ben bahçe için hayaller kurarken Yağızda bahçeyi inceliyordu.

Bahçedeki çiçeklere tiksiniyormuÅŸ gibi bakıyordu.
Çiçek sevilmez miydi canım?

Saatler sonra benim hakkımda soru sordu " Neden geldin buraya?"

"Tayinim çıktı " dedim

"ÖÄŸretmen misin? "biraz düÅŸündü "Defne"

Adım dudaklarından bir bebeğin en sevdiği ninni

Bir ÅŸarkının en sevilen nakaratı gibi çıkmıştı.

"Adımı nereden biliyorsun?"

Konuyu deÄŸiÅŸtirip"Gelemedi adamda "

Ona doÄŸru bir adım atıp yüzüne bakmak için başımı kaldırmak zorunda kaldım "adımı nereden biliyorsun? "Sonradan farkettim ki bu adımı atmamalıydım.

Tek kaşı usulca havalandığında
BeklediÄŸimin aksine kafasını eÄŸip yüzünü yüzümle aynı doÄŸrultuya getirdiÄŸinde ÅŸaÅŸkın bakışlarım onu buldu.

Anlamadığım şey ise kalbimin neden bu kadar hızlı attığıydı.

Tam o sırada ev sahibi Harun beyin gelmesiyle,bir adım geri çekilmemle o da kendine çeki düzen verdi.