Herzamanki gibi gece saat 2 'yi gösteriyordu. Dışarıda yağmur yağıyor yağmur damlalarını aydınlatan, ay ışıkları güzel bir manzara ortaya çıkartıyordu. Şehrin ışıkları gözlerime o kadar güzel geliyordu ki, kulaklığımda çalan şarkının değiştiğini bile fark etmemiştim.

Ahhh!! En sevdiğim şarkıyıda geçmezsin be. Şarkı koleksiyonuma geri dönerek, en sevdiğim şarkıya tekrar tıkladım ve tekrardan dinlemeye başladım.

Taki telefonumun çalma sesi kulağımda yankılanana kadar.....

Çalan telefonumun bildirimi odamı aydınlatıyordu. Gelen arama, gizli bir numaradandı. Bu saatte kimin nesi beni arardı ki..

Telefonumu elime alıp, arayan kişiye telefonumu açtım.

Telefonunu kulağıma dayadıktan sonra 1 dakika sessizlik kapladı. Ne o konuşuyor ne de ben konuşuyordum. Takiii onun ince naif, zayıf tatlı bir ses tonunu duyana kadar.

054*****: şey merhaba?

Ben : merhaba, acaba kiminle konuşuyorum?

054****: aslında fark etmezde, bunun cevabının çok önemli bir yere sahip olduğunu sanmıyorum.

Bu cümleyi kurmasından sonra sert bir öksürük sesi duymamla birlikte yerimde irkildim. Nefes alış verişi yavaşlamış ve sanki sakinleşmeye çalışıyor gibiydi.

Ben : şey iyi misin?

054******: iyiyim..... İyiyim. Merak etme..

Ben : sesin onu göstermiyor ama bana karşı.

054*****: iyiyim dedim ya, takma işte.

Ben :tamamdır sen öyle diyorsan.

Sesi, çok zayıflamış ve son günlerine yaklaşmış bir kişinin seslerini andırıyordu. Umarım öyle bir sebebi yoktur.

054*****: senden tek bir isteğim var....

Ben : oda nedir?

054*******: son şansımda bile bana umut olur musun?