Selamlar!Nasılsınız?Umarım iyisinizdir✨💖

Yeni bölüm ile geldim…Yorum ve desteklerinizi esirgemeyin.

İyi okumalar dilerim✨💖

——————

“Özür dileme kurban olduğum sen niye ağlıyorsun!Onu söyle bana onlar için-“dediğinde sözünü kesmiştim.

“Bir saniye bile onlar için canım acımadı!”

“O zaman neden ağlayıp kalbimi parçalıyorsun su perisi?”dediğinde taksici arabana inmediği için bu kadar rahattık.

“Geçmişimize…”dediğimde abimin gözlerindeki geçmiş beni de geçmişe götürmüştü.

Lara 2 İrza 6 yaşında…
(Yazarın anlatımıyla…)

Anne evde yoktu,baba eve gelmişti.Küçük abi Lara’yı da alıp koridorun sonundaki odada uyumuştu ama küçük Lara abisi yatar yatmaz soluğu salonda almıştı.

Koltuğun üzerindeki telefonu eline alıp yere oturmuştu.

Küçük Lara gülerek elindeki telefon ile oynamaya başlamıştı.Aniden odaya giren babasını görünce gülüşü yavaşça solmuş ve telefonu elinden bırakmıştı.

Baba kızmıştı,bir kere telefonu aldığı için şimdi de kızar mıydı?

Telefonunu yerde gören adam sinirden küplere binmişti.Ateş saçan bakışlarını kızına çevirmişti.

Küçük Lara’nın ilk öğrendiği kelime olan ‘Özür dilerim!’ şu an söylemek istiyordu ama ya baba daha fazla kızarsa?

“SANA KAÇ DEFA DEDİM ŞU TELEFONA DOKUNMA DİYE HE SÖYLESENE!”diye bağıran adam ile eş zamanlı olarak Lara’da gözyaşlarını dökmeye başlamıştı.

“Öz-ür dil-er-im ba-ba!”demişti ama korkudan sesi titriyordu

“NE ÖZRÜ LAN NE ÖZRÜ!”derken Lara’yı kolundan tutarak yere uzatmış ve dövmeye başlamıştı.

Küçük Lara ağlıyordu.Canı çok yanıyordu ama düşündüğü tek şey abi görmesindi.O da çok üzülürdü.O küçük yaşında bunları düşünüyordu.

Adam Lara ağladıkça daha çok vuruyordu.Lara’nın vücudu acıyı kaldıramadağı için bayılmıştı.Bu küçücük bedeni nasıl acıya dayanabilirdi ki zaten…

İrza duyduğu son bağırıştan sonra yatakta doğrularak etrafına baktı.Lara yoktu.

Hızlıca yataktan kalkıp salona koşarak girmişti yerde yatan Lara’yı görünce hızlıca yanına gitmişti.Odada o adam yoktu.

Bir kaç saniye sonra dairenin kapısı kapanmıştı.Dışarıya çıkmıştı.Hem de Lara’yı o halde bırakarak gitmişti.

“Lara aç gözünü ne olur korkuyorum!”diyen İrza Lara kalkmayınca hemen yan komşusuna gitmişti.

“Burak abi!Aç kapıyı ne olur!”diye yalvarıyordu.

Bir yandan kapıya vuruyor bir yandan da ağlayarak yalvarıyordu.

Uyku mahmuru kapıyı açan Burak ağlayan İrza’yı görünce hemen eğilerek “İrza ne oldu abim?”diyince İrza ağlayarak “Lara!”diyebilmişti sadece.

Burak hemen ayağa kalkıp İrzaların evine girmişti.

“Salonda!”diyen Irza’da ağlayarak arkasından geliyordu.

Burak salona girdiğinde şok içinde yerde yatan küçük Lara’ya bakmıştı.Kıyafetinin açıkta bıraktığı beyaz teni morluklarla doluydu.

Hemen Lara’yı yavaşça kucağına aldığında Lara hareket ettikçe ağzından iniltiler firar ediyordu, lakin hala bilinci kapalıydı.

“İrza Lara’nın kimliğini al gel hastaneye gidiyoruz!”dediğinde İrza elindeki kimliği göstermişti.Burak onu hangi ara aldığını sormadan binanın çıkışına ilerlerken İrza’da açık kalan daire kapılarını kapatıp gelmişti.

Allah’tan Burak pantolonunu çıkarmadan yatmıştı.Üşengeçliği ilk defa bir işe yaramıştı.

“Paşam cebimden al arabanın anahtarını aç kapıyı!”dediğinde İrza denileni yapıp arabanın kilidini açtıktan sonra arka koltuğun kapısını açıp oraya kuruldu.

“Burak abi kafasını buraya koy saçını okşarsam belki uyanır?”dediğinde karşısındaki küçük abiye bakan Burak’ın içi parçalanmıştı.

Dikkatlice Lara’nın kafasını İrza’nın küçük ayaklarına koymuş kapıyı da hemen kapatıp şöför koltuğuna geçip hızla arabayı çalıştırmıştı.

Lara hala en ufak bir sallantıda inliyordu.

“Abim beni bırakma!Yalvarırım sana uyan hadi senle oyun oynayalım!”ağlayarak anlına küçük öpücükler konduruyor,bir yandan da saçlarını küçük elleriyle okşuyordu.

Hastaneye vardıklarında Burak hızla arka kapıyı açıp yavaşça Lara’yı kucağına aldığında Lara’nın iniltileri artmıştı ama hala bilinci açık değildi.

Burak’ta tahmin ettiği şey olmaması için için dua ediyordu.

İrza’da arabadan hızla inip Burak’ın peşine takılmıştı.

Burak acil bölümüne girip hızla bir sedyeye uzatmıştı küçük Lara’yı.

“Burak hocam!”diyen hemşirelere bağırarak emirler veriyordu.İrza’yı yatağın başında ağlayarak görünce”Paşam sen şimdi hemşire ablanın yanında kal!Ben Lara’yı iyileştirip geleceğim!”demişti.İrza itiraz etse de Burak onu bir şekilde yollamıştı.

Lara’nın bir sürü kırığı vardı.Sağ kol ve iki ayağını da alçıya almışlardı.Zaten Lara’nın kilo problemi vardı.Yaşıtlarına göre zayıftı,Burak hala şaşırıyordu.

O darbeleri bu minicik bedeni bunlarla atlattığına çünkü o gördüğü şiddet ile bütün kemikleri kırılabilirdi.

Burak bunları düşünmeyi bırakıp İrza’yı düşünmeye başladı.

Burak bunu İrza’ya nasıl söyleyecekti?O daha çok küçüktü.

Lara gibi…

Burak herşeyi geçmiş Lara’ya kimin bakacağını düşünüyordu.O insanlar asla Lara’ya bakmazdı.

Burak’ın aklına gelen fikirle bunun çok doğru bir karar olduğuna karar vermişti.

İrza ve Lara’nın kuzeni Nalan’ı arayacaktı.Nalan’a karşı bir şeyler hissediyordu ama anlam veremiyordu.

Nalan ara ara gelip çocukları kontrol ederdi.Bir gün çocukları Burak’ın yanında görünce tanışmışlardı.Nalan sonra çocukların bir ihtiyacı olursa Burak’a numarasını bırakmıştı.

Burak ilk olarak İrza’nın yanına gitmeye karar vermiş ve onu bıraktığı yere doğru adımlarını yöneltmişti.

“Paşam !”diyen Burak İrza’yı görünce canından can gitmişti.İrza’nın gözlerinin içi ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu ve buna rağmen hala dimdikti.

“Burak abi!Lara nerde?Lara?”diyerek soluğu Burak’ın yanında almıştı.Burak eğilip İrza’yı kucağına aldı ve doğrularak Lara’nın odasına doğru ilerlemeye başladılar.

“Paşam Lara iyileşecek.Sadece zamana ihtiyacı var.Bir süre bir kolunu ve iki bacağını kullanamayacak ama korkma tamam mı?Hatta Nalan ablanı arayacağım.O gelip size bakacak bende olacağım tamam mı?”dediğinde İrza tek bir cümleye takılı kalmıştı.

“Bir kolu ve iki bacağını kullanamayacak mı?”diyen İrza kurumuş gözyaşları ile Burak’a bakıyordu.

“Evet bir süre öyle olacak ama o süre zarfında kolu ve bacakları daha güçlü olacak.Hem Nalan ablan ve ben ona çok iyi bakacağız.Hem sen yanında olacaksın daha iyi olacak merak etme!”diyerek İrza’nın yanağına bir öpücük kondurmuştu.

Burak’ın canı gidiyordu.İrza ve Lara o insanlarla tek başına mücadele ediyorlardı.İrza’nın bu küçük yaşta kardeşine çok iyi bakması çok güzeldi ama bir o kadarda acıydı çünkü o da daha bir çocuktu.

İrza ile beraber odaya girdiklerinde kocaman yatakta bir kolu ve bacakları alçı içinde yatan Lara’yı gören İrza’nın gözleri dolmuştu ama ağlamamıştı.

Lara için güçlü kalacaktı.Şimdiden anlıyordu İrza.İkisinin de birbirinden başka sığınağı yoktu.

“Burak abi beni Lara’nın yanına dikkatlice uzatır mısın?Ama çok dikkat et tamam mı?Canı yanmasın onun!”dediğinde Burak onaylayarak dikkatlice Lara’nın yanına uzatmıştı.

“Nalan ablayı arayacak mısın?”diyen İrza gözlerini kardeşinde ayırmıyordu sanki gözünü ayırsa başına bişey gelecekti.

“Arıyorum şimdi abim!”diyen Burak telefonunu açıp rehberde kayıtlı olan numaraya girdi.

Telefon bir kaç çalıştan sonra açıldı ve o ince ses duyuldu.

“Burak bey bir sorun mu var?”

“Evet ama korkmayın!”diyen Burak bu habere nasıl korkmasın diye kendi kendini yiyordu.

“Ne oldu?İyiler değil mi?”diyen kadın endişeliydi.

“Merak etmeyin şu an hastanedeyiz.Lara…”

Lafının devamını getirecekti ki çocukların burada olduğunu hatırladığında içinden kendi kendine küfrederek odadan çıkmıştı.

“Ne oldu Lara’ya?”

“Galiba dövmüşler.Ben evde yatıyordum.İrza’nın sesini ve kapıyı çalmasını duyunca kalktım.İrza ağlayarak Lara dedi.Bende hızlıca onların salonuna gittim Lara morluklar içinde yerde baygındı.Kucağıma alınca bilinci kapalı şekilde inliyordu.Acıdan bayıldığını tahmin ettim bende.Sonra hastaneye geldik ve tahminlerim doğru çıktı.”

“Ne tahmini Burak doğru düzgün anlatsana hangi hastane?”

“Benim çalıştığım hastaneye getirdim.Lara’nın bir kolu ve bacakları kırılmış!Vucüdü çok hassastı çünkü o daha bir çocuk bebek gibi o daha birde yaşıtlarına göre zayıftı.Aslında…”

“Aslında ne Burak söyle!”

“Aslında vücudu bunla kurtulduğu için şükür etmeliyiz.Yani daha büyük sonuçlar alabilirdik!”

“Ne yani buna sevinmeli miyiz yani?”

“Hayır Nalan!Sevinemeyiz ama daha kötüsü olsaydı ne yapacaktık!”

“Tamam anladım!İyi demi şu an?”

“İyi odaya aldık merak etme Irza’da yanında!”

“İrza İrza çok kötü olmuştur.”diyen kadın ağlayarak bir taksiye atlamıştı.

“Öyle neyse sende sakin ol!Buraya geldiğinde özellikle İrza’ya birşey çaktırmamaya çalış!”

“Tamam merak etme sen!”

“Bu arada Nalan o evde mi bakacaksın çocuklara?”

“Bilmiyorum ama Lara orada daha çok korkacak ne yapacağımı şaşırdım!”diyince Burak’ın sorup sormamak arasında kaldığı soruyu söyleyi vermişti.

“Nalan istersen bende kalabilirsin!Yani şu şekil ben eve 5’ten önce gelmiyorum zaten geldiğimde çocuklar konusunda sana yardım eder daha sonra odama girerim.Rahatsız olmazsın yani!”diye bir soru yönelttiğinde bunu ne için yaptığını bilmiyordu ama tek bildiği bişey vardı.O da ne Nalan’ın ne de çocukların o evde kalmasını istemiyordu.

En azından şimdilik…

“Burak bunu oraya geldiğimde konuşsak olur mu?”

“Olur seni bekliyorum.Görüşürüz!”

“Görüşürüz!”

Şimdi….

Abim gözlerini kaçırmıştı.Yavaşça gözyaşlarımı silmiş ve beni de kucağına alarak kaldırmıştı.

Taksinin kapısını açarak ilk ben sonra da kendisi yerleşmişti.

“Devam edebiliriz abi!”dediğinde araba yavaşça yol almaya başlamıştı.Bir süre öylece yolu izlerken küçükken de yaptığım gibi başımı abimin dizine koyarak gözlerimi yummuştum.

Abim derin bir nefes alarak saçlarımı okşamaya başladığında bir süre sonra uykunun kollarına bırakmıştım kendimi.

~~~~~~~~

Abimin sesini duyuyordum ama gözlerimi açacak mecalim yoktu.

“Su perisi aç gözünü geldik!”

“Ah be kızım elimi de tutmuşsun sıkı sıkı bırakmıyorsun da!”

Biraz daha zorlayarak açmıştım gözlerimi.Gözlerimi kırpıştırarak abime bakmıştım.

“Şükür be su perisi!”diyerek isyan eden abime baktığımda gülümsemiştim.Doğrularak koltuğa kurulduğumda “Ne oldu ki?”dediğimde abim gözlerini devirerek bana bakmıştı.

“Valla bi iki saattir,yatıyorsun!Evden eşyaları almaya geldik şimdi ondan kaldırdım!”dediğinde bizim binanın önünde olduğumuzu görünce yutkunarak kafamı sallamıştım.

“Su perisi gelmek istediğine emin misin?”

—————

Evet bölüm sonu…

Bölüm nasıldı?

İrza ve Lara’nın kardeşliği nasıl?

Şimdi bana diyebilirsiniz,bunlar saçma ya da böyle şeyler olmuyordur.Bunları yaşayan çocuklar hala mevcut dünyada oldun ülkemizde olsun.Hala var böyle cani aileler…İlla fiziksel olarak da değil psikolojik şiddet de var.

Neyse daha çok lafı uzatmayayım.Umarım beğenmişsinizdir:)

Görüşmek üzere✨💖