7-

Bu durumdan oldukça sıkılmıştım. Sıkılmak değilde, yüzümün ne şekilde olduğunu bile bilmiyordum. "Artık üzerimden kalkar mısın?"

Üzerimden kalkıp kenara kıvrıldı. Şuan gerçekten küçük bir çocuğa benziyordu.. tatlı bir çocuk.

Daha fazla oyalanmadan kalkıp üstüme kıyafet seçtim, banyoya gidip üzerimi değiştirip aşağıya indim. Kimse uyanmamıştı, bende bunu fırsat bilerek kahvaltı hazırlamaya başladım. Mutlu mutlu kahvaltı hazırlarken gözüm kapıya kaydı. Kollarını göğsünün altında birleştirerek beni izliyordu Yağız. Gözlerimi pazılarından kurtarıp onun gözlerine odakladım. "Ne bakıyorsun?"

"Vücudun şuan çok güzel gözüküyor."

Gözlerim irice açılmış ona bakıyordum. Abilerimin uyanıp, bu aptalın dediği şeyleri duyma olasılığı oldukça yüksekti. Aramızdaki çekimin ikimizde fark ediyorduk, ama bu ulu orta yerde söylenilebilecek bir şey mi ya!

"Saçmalamayı kes Yağız!"

Kahvaltıyı hazırlamaya devam ettim. Yumurta, krep, hamur kızartması ve diğer kahvaltılıklar ile masayı donaltmıştım. Arkamdan Yağız gelerek belime sarıldı.

"Kahvaltı yerine seni yiyebilir miyim?" Sesi oldukça masum ve çekici çıksa da hâlâ bir abi terörümüz vardı. "Yağız çekil şuradan abimler gelecek şimdi!"

Dememe kalmadan merdivenlerden sesler gelmeye başladı. Korku ile Yağız'ı ittirip tabakları çıkarttım, Yağız da su içmeye kalkarmış gibi bir rol alıp su koymaya gitti.

Uyuma bak! Mükemmel.

Kerem abim yanağıma buse kondurup gülümsedi. "Oo günaydın abicim.. vay vay kahvaltıya bak be."

Tatlı bir sırıtış ile bardakları yerleştirdim. Burak abim de geldiğinde masaya oturduk. Hepsi iştahla kahvaltısını yaptıklarında salona geçtiler.

Odunlar!

Masayı ben mi toplayacağım? Bir insan yardım ederdi ya!

Yorgunluk ile bakıp iç çektim, sonra ayağa kalkıp ' hadi bakalım Afra yapalım şu işi' diyerek masayı toplamaya başladım.

Önce kahvaltılıkları buzdolabına koydum, bulaşıkları sudan geçirirken yanımda bir sıcaklık hissettim. Arkama döndüğümde gene ve gene Yağız..

Artık arkamdan gizlice gelip bana yaklaşmaya çalıştığı için alışmıştım. Bu alışmışlığım ses tonumdan bile belli oluyor olmalıydı. "Niye geldin?"

"Abinler gitti, sadece ikimiz varız.."

Anlamayan gözlerle baktım. "Eee?"

Gözlerini dudaklarıma dikmiş yavaşça yaklaşıyordu.

"Yani seni şuan kana kana öpebilirim.." dedi içine kaçmış sesiyle. Üstüme eğilince kenara kaydım. Kendimden emin sırıtış ile ona bakarken o boş boş bakıyordu. "Ben her gün öpülebilecek bir kadın değilim! Ondan dolayı haddini bil."

Bulaşıkları makineye yerleştirip masayı sildim, Yağız'a baktığım da her zaman ki gibi beni izliyordu. Gülümsedi. "Evleneceğim seninle, hatta evime kendi isteğinle geleceksin." Dediği şey ile donup kalmıştım. Benimle evlenmek mi istiyordu? Gerçekten kendi isteğimle onun evine gider miydim?

Sırıtıp yanıma geldi, dudaklarıma küçük bir buse kondurup içeriye gitti. Ben daha ilk şoku atlatamadan ikinci şoku vermişti.

Şoklarımın arasından çıkıp çalan telefonumun yanına gittim. Abim arıyordu. "Efendim abi?"

Arayan Burak abimdi. "Evdesin değil mi abicim? Yağız'da orada."

Sesi bir garipti sanki, normalinden de garip. "Evet abi evdeyiz, bir şey mi oldu?"

"Eve gelince anlatırım kuzum, Hadi görüşürüz.."

Sesi bir tık yorgun ve isteksiz çıkıyordu. Bir şey mi olmuştu acaba?

Bu şokları da atlatıp Yağız'ın yanına gittim. Koltukta bilgisayarı ile ilgileniyordu. Büyük ihtimalle oda kendi işlerini hallediyordu. "Yağız."

"Hı?"

Karamsar bir şekilde konuştum. "Abim aradı sesi yorgun çıkıyordu, sence bir şey mi oldu?"

Kafasını bilgisayardan kaldırıp koltuğa bıraktı. Elimden tutup yanına oturttu ve gözlerime bakarak konuştu."İşle alakalıdır, gelirler hem birazdan."

Hâlâ gözlerine bakıyordum. Gerçekten seviyor muydu bu adam beni? Böyle bir kişiliğe sahip olan bir adamı.. kendime aşık mı etmiştim? Yüzüne çok fazla daldığım için çapkın bir şekilde güldü. "Noldu daha fazla mı aşık oluyorsun."

Gözlerimi devirip yüzüne yaklaştım. "Siktir git!"

Ciddiye dönüp sinirli halini aldı. Tamam yine bir şey yaptım, küfür etmek suç mu? Kaşlarını çatarak bakıyordu. "Sana küfür etme demiştim!"

Bende hafif sesimi yükselterek konuştum. "Ağzımdan kaçıyor diyorum ya ben napayım?!"

Tek kaşını kaldırıp baktı. "Ağzından mı kaçıyor?"

Kafamı evet anlamında salladım.

"O zaman o ağzını düzeltelim." diyerek dudaklarıma yapıştı, evet bildiğiniz yapıştı.

Ne kadar karşılık vermek istemesem de tutamadım ve vermeye başladım.

Altta ben üstte o olacak şekilde öpüşüyorduk. Kafamı koltuğun başlığına yaslayarak rahat olmamı sağladı.

Kollarımı boynuna dolayıp ensesini kavradım, arada saçlarını çekiştirip daha fazla kızıştırıyordum.

Alt dudağımı güçlükle ısırdığında ağzımdan istemsizce bir inilti çıktı.

Bu durumdan keyiflenmiş olacaktı ki daha sert öpüyordu. Elleri tişörtümü uçlarını kavradığında ileri gittiğimizi düşünerek dudaklarımızı ayırdım.

Ne kadar isteksizce söylesem de şuan değildi. "O olmaz.."

Güçlükle nefes alıyorduk, gözlerimiz kilitlenmiş birbirimize bakarken Kapı çaldı.

Hemen ayağa kalkıp kapıyı açmaya gittim. Gelenler abimdi.

"Hoşgeldiniz.."

Kerem abim koltuğa hemen oturmuş kâğıtlarla uğraşırken Burak abim sırıtarak Yağız'ın yanına gidiyordu.

Konuşulanları elbette bende duyuyordum. Burak abim sırıtarak. "Şurada ruj kalmış"

Gözlerimi kocaman açıp Yağız'a bakarken, o da sırıtarak bana bakıp ruju sildi.

Yakalanmış mıydık? Te Allahım ...

Kerem abimin konuşmasıyla ona döndüm. "Afra evde tek kalamazsın.. en azından güvenliğin için. Biz Burak ile yurt dışına gideceğiz. Uzun bir zaman olamayacağız bu çok önemli bir iş. Sende güvenliğin için Yağız'da kalacaksın."

Siktir!

Dediği gerçek olmuştu...

Evet ben yazar..

Sanırım bu bölümde kısa oldu ama okullar açıldığı için çok bir aktif olamadım...

Elimden geldiğince uzun yazmaya çalışıyorum

Bu bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz, Kerem ne güvenliğinden bahsetti?

düşüncelerinizi okuyor olacağım..

Kendinize iyi bakın:)