Karanlık zihinlerde hangi düşünce insanın iç dünyasını kirletir hiç düşündünüz mü? İnsanın vicdani eserini kim neden veya nasıl yok etmeyi başarır? İlahi güç ve bilimi nerden ayırt edebilir bir insan?

Ben edemiyorum..

Zihnim Taehyung'dan önce kirli bulanık bir girdap gibiydi ve ben nasıl fark edemedim bilmiyorum.. vicdan denen şeyin nasıl bir duygu olduğunu bilmezdim! Ellerimin arasında gecenin karanlığında uyuyan bir meleği kucağımda yatırarak uyutan ben miydim?

Tanrım beni hangi ilahi gücünle sınıyorsun! Hani aşk vücutta salgılanan çeşitli hormonlardan ibaretti! Peki benim şu anda hissettiğim şey neydi?

Huzurla uyuyan yüzünden, sürekli bir yeri açılacak korkusu yüzünden hep tetikte hissediyordum kendimi. Evin içindeydik ama bir o kadar tetikte bir şey olacak korkusuyla hareket ediyordum.

Taehyung'un dış dünyaya alışması için ne yapmalıyım diye düşünürken güzelim gözlerini açmaya başlamıştı. Uykulu orman yeşili mayhoş bakışları beni buldu. Kömür karası saçlarının rengi gitmiş kızıllığı kalmıştı ortada. Sıcaktan kıpkırmızı olmuş yanaklarını sevmeye başladım.

"banyo yapmak ister misin Taehyung!"

"Olmaz."

"Neden olmaz peki?"

"Çünkü korkuyorum.."

"Ama benim yavru kaplanım korkusuz ve cesur biri! Neden korkar ki banyo yapmaktan?"

"Jungkook'um.."

"Efendim Taehyung'um"

"Korkuyorum.."

Zorla yutkundu. Gözleri dolarken devam etti iç kanatan konuşmasına.

"Korkuyorum.. Seninle olmadan ölmek istemiyorum!"

Duraklama yaşadım. Dilim anlık bir tutulma yaşarken devam ettim.

"Bundan korkmaya gerek yok Taehyung. Banyo yapmaktan bu yüzden korkmam sence de biraz saçma değil mi?"

"Anlamıyorsun."

Başını iki yana sallar iken biçim biçim döküldü gözyaşları. Yol olup akarken seve seve sildim yaşlarını. Endişeden kuduruyor olduğum yere sığmıyordu düşüncelerim.

"Hayatıma öyle bir girdin ki.. her şey yolunda gidiyor. O kadar güzel gidiyor ki sensiz yere çakılıp düşmeye korkuyorum. Ya tek bir anlık olayda benden uzaklaşıp ya sana veya bana bir şey olursa!"

Dediğinde başına bir öpücük kondurdum. Bundan bende korkuyordum!

"Andım olsun Taehyung. Seni kendimden bile koruyacağım!"

Çekingen gözleri çene hattından yüzüme kadar gezdirip yutkundu.

"Böyle söyleme. Yeri geldiğinde benim düşüncelerimi bile benden koruyorsun tavşancık. Şimdi olduğu gibi yine benim koruyucu meleğim gibisin!"

Onun bu dediğine gülerken titreyen vücuduna göz gezdirdim. Korka korka hareket etmesi beni olduğum yere kilitliyor gerginlik içinde sevmeme neden oluyordu..

"Beraber banyo yapalım mı küçüğüm?"

Beklenti dolu bakışlarını alttan alttan fark etmiştim.. kalbinin hızlı atışını, kesilen kısık nefeslerini, elleri titreye titreye yanaklarımı tuttu. Kıpkırmızı kesilmiş gözlerinin içi neşeyle gülmeye başladığında doğru yerden ilerlediği mi anladım. Kare gülüşü içimi ısıtıp yeni fidanlar ekti kurak toprağıma.

Kurak topraklarda neyine güvenip ekiyordu bu güzelim fidanları. Yazık olur, ölüp giderdi zamanla..

"Biliyor musun? Ben hayatımda senin kadar ilgili biri görmedim. Korktuğum çok şey var ve evet, ilgine alışıp bir anda yokluğunda sınamak en büyük korkum olurdu.. alıştım varlığına Jungkook'um!"

Yüzünü yüzüme yaklaştırıp yanağıma utana sıkıla öpücük kondurdu. Onun bu hareketleri içimde, ıssız hayatımda kendi ellerimle bir tohum ekmiş yüreğim.

"Yapalım, beraber banyo yapalım Jungkook'um.."

.

.

.

.

Ecem'nin diyarında hep sevgiyi hissedin güzellerim!

✨ ✨ 🐯🫀🐇 ✨ ✨