Küçük gülüşler.. sevgisini katar gibi içimde hissettiğim o berrak hisler beni kendime getiriyordu. Neyime güveniyordum bilmiyorum.

Bir asker aşık olmamalı ve vatanına sahip çıkmalıdır. Aşk insanı vatanından bile alıkoyar. Hele bu kömür karası sürülen kızıl saçlar, ekmek yanaklar, yemyeşil gözler, kare gülüşü ve güçlü bedenine nazaran naif duruşu..

Bu iyi kalbi ben nerden hak ettim.. Sorgular dururum. Bu ince kalbinle bana nasıl bakabilir bu yeşil gözlerin! Sen içinde sana atılan kazıkların hepsinden tek tek kurtulmaya çalışırken zaman kaybediyorsun. Gençliğin elinde kaç yıla mal oldu kim bilir!

"Ne gülüyorsun, yavru kaplan?"

"İnanmaya çalışıyorum."

Vücudunu bana döndürdü ve gülen yüzü neşeyle devam etti. Sabahın ışıkları yavaş yavaş yüzümüze vuruyordu. Belinden esmer tenine dokunarak sevip konuşmasını bekledim.

"Beni gerçekten seviyor musun?"

Tatlı tatlı bir elini kaldırıp uyarı verir gibi salladı gözüme doğru.

"Bana yalan söyleme! Ben yalandan nefret ederim!"

"Söylemiyorum. Bende yalandan nefret ediyorum."

Ellerini geri indirip inatla bana karşılık vermişti.

"Ama dedin. Bana yalan söyledin!"

"Özür dilerim. O zaman çok sorumsuzca davrandım. Bunu düzeltmek istiyorum.."

Elleri yanaklarımı bulup severken ince uzun parmakları arasında huzurla gözlerimi kapattım. Bulutların arası mı desem, yoksa okyanusun dibinde suyun seni sarması gibi anlık bir güven mi desem.. Vardı. İç kabartan, seni alaşağı eden bir güven vardı onun duyarlı topraklarında..

"Düzeltmeyi istiyorsan eğer, izin veriyorum."

"Taehyung."

"Efendim."

"Sen buraya nasıl geldin?"

Yüzü düşmüştü. Ellerini geri çektiği gibi kollarımın arasına sindi. Bu konu her açıldığında ya kanlı bir his onu takip ediyor yada eksiklik hissiyle titreyip bu ihtiyacı sarılarak örtmeye çalışıyordu.

Peki bunlar bu hissi örtebiliyor muydu?

"Şey.. beni buradaki bir aileye sattılar. Ben 2 yaşındayken güçlü bir şirketin tek varisi olduğum için ailem ölünce benden kurtulmak için beni Kuzey Kore'ye satmışlar.. buradaki ailemden 15 yaşında kaçtım. Onlar da beni Güney Kore'ye kaçtığı mı düşündüğü için şikayet etmeye korkuyorlar. Yoksa 5 nesil idam edilecek onlar da farkında!"

Durdu. Sonra korkarak tekrar bana baktı. Yemyeşil naif gözleri korkuyla titredi.

"Sende beni satma olur mu? Aslında yalnızlıktan çok korkarım. Her ne kadar yalnızlık içinde büyümüş olsam da bundan nefret ediyorum."

Zorlukla yutkundum. Gerçekten güven problemleri vardı ve buna bu şartlar altında çok normal karşılıyorum desem yeridir.

"Seni satmam."

"Ama sen bir aşk için vatanını sattın!"

Dediğinde gülüp burun buruna getirdim. Yanağına kuş kadar hafif bir öpücük kondurdum. Kalbimden uzak olmayasın diye neler yapıyorum..

"Ben bir askerim! Hangi asker vatanından ayrılmak ister? Bundan sonra vatanım da yurdum da sensin, Taehyung! Kalbimden uzak olma.."

Kalp kalbi talan eder de durduramazsın. Sen var olmadıkça yurtsuz kalır dert yanarım. Asker vatansız, bir vatan askersiz yapamaz yavru vatanım.

"Kalbin diyorum, Binbaşı. Ne güzel koruyup kollarmış beni."

İkimizde gülerken onu koynuma çekip sıkıca sarıldım. Çiseleyen yağmur cama vuran damlaları tek tük gösterirken umursamadım. Yurdum ellerim arasında güvende ise hiçbir sıkıntı yoktu benim için..

.

.

.

.

Sizlere kalp verenleri çöpe mi atacaksınız?

Aşkı oyuncak yapana yürek mi dağlayacaksınız?

Nerde cephe cephe savaşan yiğitlerim?!

Oğullarım kan ağlar siz duymaz mısınız?!

Ateşe Taptım~