Telefonumun ışığı yine söndü, tekrar açtım. Miğdeme kramplar giriyor, miğdem bulanıyordu. Arkadaşlarla tiktokta bir oyun oynuyorduk, oyun şöyleydi

Ekranda bir takım görevler çıkıyordu ve efekt kimin yüzüne gelirse görevi o yapıyordu.

Şansıma tüküreyim ki "abinin arkadaşına özledim yaz" görevi bana geldi.

"Kanka hadi yaaa seni mi bekleyelim kaç saat. Timur abiye at işte o bir şey demez. Anlar yani oyun olduğunu"

"Ya anlamazsa da abime söylerse beyza o zaman napıcam ben"

Beyza sinsi sinsi sırıttı. "Kanka söylemez korkma hadi yaz bir şey olmaz"

"Nasıl bu kadar eminsiniz beyza hanım "

Derya lafa girdi " aynen beyza nasıl bu kadar eminsin? Sanki samet abinin huyunu bilmiyorsun. Timur abi samet abiye söylerse samet abi hepimizi mahfeder "

Derya ve beyza ikizlerdi. Evlerimiz 5 dakikalık mesafedeydi ve biz çocukluktan beri aynı mahallede yaşadığımız için kardeş gibi büyümüştük.

Onlar yüzünden her türlü belaya batmış, abimden çoğu zaman azar yemiş ama arkadaşlarımı satmamıştım. Gerçek dostluk bunu gerektirir çünkü değil mi?

Ama şimdi gerçekten boka batmış hissediyordum kendimi. Timur abi benden 6 yaş büyüktü, sevecen iyi huylu ve herkesle hemen anlaşabilen bir huyu vardı. Çevresine giren herkes onu hemen sever kaynaşırdı.

Aslında ona mesaj attıktan sonra bunun bir oyun olduğunu ve tiktoka atmak için video çektiğimizi söylesem kızmazdı. Yine de abime söylermi korkusu da vardı tabi.

"Off tamam be yazıyorum. Bir şey olursa bu sefer satarım ama sizi haberiniz olsun "

Kızlar bana yav hee hee bakışları atarken whatsapp'a girdim ve Timur abi kişisini buldum. İsminin altında çevrim içi yazısını görünce bir tık korktum tabi ama durmak yoktu video için canımı bile verirdim.

mesaj: özledim