merhabalar herkese. Bu ara müsait olamıyorum sizi bekletmek de istemiyorum hemen yazdım bu sefer.

keyifli okumalar 🤗

"Samet dayan lütfen az kaldı gelicek ambulans"

Derya panikle sametin yarasına tampon yapıyordu. Elleri kan olmuş tir tir titriyordu. Ona bir şey olacak korkusu kahrediyordu deryayı. Bir yönden de kendini suçluyordu. Egemen deryanın eski sevgilisiydi. Derya olmasa belki bunlar gelmeyecekti başına.

Samet usulca elini kaldırdı ve deryanın yüzünü avcuna aldı. Bilinci yavaş yavaş gitse de direnmeye çalışıyordu. Kısık sesle " iyiyim " diyebildi sadece.

Deryanın gözyaşları bardaktan boşalır gibi akıyordu. Yarım saatin sonunda ambulans gelmişti. Etraf çok kalabalıktı. Herkes ne olduğunu merak etmiş başlarına toplanmıştı. Derya kimseyi umursamadan ambulansa, sametin yanına bindi.

Ambulanstaki hemşire sametin yarasına müdahale ediyor, serum takıyordu. Ama derya sanki şokta gibi boş gözlerle bakıyordu önüne. Ne konuşmaya hali vardı nede kendine gelmeye. O an aklından çıkmıyordu, samet kollarına yığılmış bilincini kaybediyordu.

Hastaneye gelince hemen ameliyata aldılar. Derya kapının önünde elleri titreyerek bekliyordu. Kâh sandalyelere oturuyor, kâh yere çöküyordu. Hemşire ameliyat odasından çıkmış sametin üzerindeki eşyaları deryaya vermişti.

Birden bir telefon sesi duyuldu. Derya titrek bir nefes bırakıp telefonu açtı. Arayan ceylandı.

"Alo" sesi yorgun ve bitkin çıkmıştı.

"Alo derya sen misin? "

"Evet " derya kısa cevaplar veriyordu çünkü boğazında bir yumru vardı. Konuşmasına müsade etmiyordu.

"Abim nerde? Neden o açmadı? "

"Ceylan... " sesi kesildi. Daha fazla konuşamadı. Gözleri tekrar dolmaya, sesi titremeye başladı.

Ceylan deryanın sesinden kötü bir şey olduğunu anlamış panik yapmıştı.

"Derya abime bir şey mi oldu? Sesin niye böyle geliyor?"

Derya içli bir nefesi çekti ciğerine.

"Ceylan samet bıçaklandı. Hemen gelseniz iyi olur "

Ceylan ne diyeceğini bilemedi, ilk başta inanmadı ama sonra kendine gelip telefonu kapattı ve annesi ile beraber yola çıktı. Derya kapanan telefonun ardından öylece baka kaldı. Kapı açıldı ama çıkan hemşireler hiçbir şey söylemiyordu.

Yaklaşık bir saatin ardından sonunda doktor içeriden çıkmıştı. Bu süre zarfında ceylan ve annesi gelmiş, ceylan da hemen Timur'a haber vermişti. Beyza zaten hastanedeydi. Eşyalarını toplamış hastaneden çıkarken ceylanı görmüş, Kayra ile beraber geri girmişlerdi.

Koridor bir anda kalabalıklaşmıştı yani. Kapının açılmasıyla herkes bir anda Doktor'un üzerine koştu. Adam bu tepkiye alışık olduğu için yadırgamadı.

Derya sulu gözlerle sordu doktora " nasıl iyi mi? İyileşecek mi? "

Doktor sakince cevap verdi; "korkulacak bir şey yok. Çok kan kaybetmişti bu yüzden kan takviyesi uyguladık ve on beş dikiş attık. Şükür etmeliyiz ki bıçak biraz daha kayıp organlara gelmemiş. Şimdi biraz dinlenmesi lazım uyandığında yanına girebilirsiniz ama çok yormayın hastayı " diye bilgi verip uzaklaştı.

Derya sevinçle ceylana ve ikizine sarıldı. O sırada koridordan iki polis göründü. Deryanın ifadesini aldılar. Derya elbette ki egemenden şikayetçi olmuştu.

Ceylan ve annesi Fadime hanım deryaya ne kadar gitmesini söyleseler de sameti bu halde bırakıp gitmedi. Ceylan Timurla beraber abisine kıyafet getirmeye giderken koridorda sadece Fadime hanım beyza derya ve Kayra kalmıştı.

O sırada deryanın gözleri Kayra ya takıldı. Beyzanın kolundan tutup kenara çekti.

"Beyza bu adam kim? "

Beyza önce Kayra ya baktı, kendisine bakıyordu o da. Sonra deryaya döndü.

"Hani sabah anlatmıştım ya beni öpen biri vardı hahh işte o Kayra "

Derya hayretle Beyza'ya bakmaya başladı.

"Beyza sen salak mısın? O adamı nasıl getirirsin buraya polise gitmedin mi sen? "

Beyza hemen deryanın kollarından tuttu ve kendini açıklamaya çalıştı. "Ya bir dur sandığın gibi değil. Evet ben polise gidecektim ama karşıma çıktı özür diledi bende ille şikayetçi olucam deyince çekildi önümden git ol dedi. O sırada bayılmışım hemen almış getirmiş beni. Pişman olmuş görebiliyorum. Hem kaç kez özür de diledi zaten bende affettim. Hem bir daha nerde görücem ki onu" sonra tekrar Kayra ya döndü. Kayra Fadime hanıma su uzatıyordu.

"Salaksın beyza gerçekten salak. İyi naparsan yap karışmıyorum " derya arkasını döndü ve koltuklardan birine oturdu. Kayraya en ters bakışlarını gönderdi. Kayra beyza ile olan benzerliklerinden anlamıştı ikiz olduklarını. Beyza'ya yaklaşıp hafifçe koluna dokundu. Bu biraz konuşalım mı demekti ona göre. Beyza da hemen anlamış, az önce derya ile konuştukları yere doğru yürümüştü.

"Ben artık gideyim. Bir şeye ihtiyacın var mı? "

Beyza olumsuzca başını salladı.

"Hayır yok. Beni buraya getirdiğin için teşekkür ederim "

"Ne demek lafı bile olmaz " o an içinden Beyza'ya sarılmak geldi. Ama kendini tutmalıydı, Beyza'ya sarılsa hangi sıfatla sarılacaktı ki? Belki yalnız olsalar sarılırdı ama şuan yeri değildi.

"Hoşçakal o zaman " diyerek elini kaldırdı sadece. Beyza da başını eğdi ve o da elini kaldırdı. Kayra ne kadar istemese de arkasını döndü ve hastaneden ayrıldı.

Onları izleyen derya boş gözlerle baktı. Beyza deryanın yanına oturunca ona da ters bakışlarını gönderip yerine sindi.

*****

Araba sağda durunca hemen Timur'a döndüm

"sen burda bekle ben koşarak gidip eşyaları alıp geliyim. Şimdi evde kimse yok içeri girersen laf olur " Timur başını salladı ve arabadan inip koşarak eve girdim. Evden acele ile çıkmıştık bu yüzden kapılar kilitli değildi.

Önce abimin odasına girdim ve bir kaç temiz kıyafet aldım ardından koşarak mutfağa girdim. Yaptığımız sarmadan doldurdum saklama kabına. Onu poşete yerleştirirken arkamdan bir ses geldi, korkuyla arkamı döndüm.

Savaş mutfak kapısından girmiş bana doğru yaklaşıyordu. O anki refleks ile elim bıçak setindeki bıçaklardan birine gitti. Hemen elime aldım ve kendimi savunma moduna aldım. Savaş ellerini teslim olur gibi kaldırdı.

"Sakin ol konuşmaya geldim."

"Konuşacak bir şey yok hemen defol yoksa polis çağırırım "

"Bak ceylan bana yaptıklarından sonra seni affettim o yüzden konuşma hakkı ver bana "

"Defol dedim savaş yoksa bağırırım bak "

Savaş dediklerimi aldırmadan üzerime geldi. Elimdeki bıçağı almaya çalışırken bir çığlık kaçtı dudaklarımdan. Bıçak yere düşerken savaşı şiddetle ittim. Savaş geri gidip dolaba çarparken mutfak kapısından Timur göründü.

Koşarak önüme geçti ve savaşla arama duvar gibi durdu. Savaş timuru gördükten sonra bana yaklaşamayacağını anlamış olacak ki olduğu yerde kaldı.

"Ne işin var lan senin burda? "

"Sadece ceylanla konuşup gidicem. Yalnız bırak bizi "

"Oldu canım başka emrin var mıydı? "

"Timur uzatma konuşucam dedim "

"Ben seninle konuşmak falan istemiyorum hemen defol burdan"

Uzun uzun baktı bana savaş. Onunla konuşmamakta kararlı olduğumu anlamış olacak ki arkasını döndü ve sinirle çıktı evden. Timur bana döndü ellerimi tuttu, ardından beni kendine çekip sıkıca sarıldı.

"İyi misin? "

"İyiyim sorun yok. Hadi eşyaları alıp çıkalım bekletmeyelim abimleri."

Hızla kalanları toplayıp arabaya bindik. Kapıyı da sıkı sıkı kilitlemeyi ihmal etmedim.

*****

Fadime hanımın uyumasını fırsat bilen derya koşarak sametin yanına girdi. Samet çoktan uyanmış, yanına ilk annesi girmişti. Derya onu görmeden rahat edemiyordu ama annesi varken de konuşamıyorlardı.

İçeri girdi ve sametin yanındaki boş koltuğa oturdu.

"Nasılsın? "

Samet gülümseyerek cevap verdi.

"Gayet iyiyim "

"Lütfen yalan söyleme. Ağrın falan yok demi"

"Hayır derya iyiyim merak etme "

Derya içli bir nefesi ciğerlerine çekti.

"O kadar korktum ki sana bir şey olacak diye "

Samet usulca uzanıp elini tuttu.

"Korkma bak geçti işte gayet iyiyim. Hem doktor yarına çıkacağımı söyledi. Merak edilecek bir durum yok "

Derya başını onaylar gibi salladı. Deryanın da uykusu gelmişti. Saat nerdeyse gecenin bir yarısı olmuştu ama o anki korku ile uykusu olduğu aklına bile gelmedi. Bir esneme gelince elinin tersiyle ağzını kapattı.

Bunu gören samet deryayı yanına çekti ve biraz kenara kaydı. Boş yere deryayı da yatırınca sıkı sıkı sarıldı. Derya ne kadar "senin yaran var " dese de aldırmadı. Gözlerini kapatır kapatmaz ikisi de derin uykularına daldı.

Kapı usulca açıldı. İçeri Fadime hanım girmişti oğlunu kontrol etmek için ama deryayı yanında uyurken görünce ses çıkarmadan geri çıktı. Tabi yüzünde bir tebessüm ile.

Bölüm sonu. Umarım beğenmişsinizdir. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere hoşçakalın.